ਬਿੰਦਰ ਕੋਲੀਆਂ ਵਾਲ ਇੱਕ ਉੱਦਮੀ ਤੇ ਸਿਰ੍ਹੜੀ ਅਤੇ ਬਹੁ-ਪੱਖੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਾਮਾ ਲੇਖਕ ਹੈ। ਉਹ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬੜੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਝੱਲ ਕੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਰੋਟੀ ਰੋਜ਼ੀ ਲਈ ਹੱਡ ਭੰਨਵੀਂ ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਕਲਮ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀਨੇ ਲਈ ਬੈਠਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਨੋਂ ਮਨੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਸਮ੍ਰਪਤਿ ਹੈ। ਉਹ ਇਕ ਕਵੀ, ਗੀਤਕਾਰ ਅਤੇ ਨਾਵਲਕਾਰ ਦੇ ਤੌਰ ਆਪਣੀ ਨਵੇਕਲੀ ਪਛਾਣ ਬਣਾਈ ਬੈਠਾ ਹੈ।

ਹੁਣ ਤੀਕ ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਨਾਵਲ ”ਅਣਪਛਾਤੇ ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਪਾਂਧੀ” ਅਤੇ "ਲਾਲ ਪਾਣੀ ਛੱਪੜਾਂ ਦੇ” ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ ਪੈ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਕਈ ਸਾਂਝੇ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿਵਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਛੱਪਣ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਦਾ ਉਸ ਦਾ ਪਲੇਠਾ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ "ਸੋਚ ਮੇਰੀ" ਉਸ ਦਾ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ 2014 ਵਿੱਚ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਅਰਪਣ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਕਈ ਗੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁੱਝ ਸੀਡੀਆਂ ਵੀ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਸ੍ਰੋਤਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ।ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਵਲ "ਅਣਪਛਾਤੇ ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਪਾਂਧੀ" ਸਾਲ 2016 ਵਿੱਚ ਰੀਲੀਜ਼ ਹੋ ਕੇ ਪਾਠਕਾਂ ਤੀਕ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਹੈ।ਦੂਜਾ ਨਾਵਲ "ਲਾਲ ਪਾਣੀ ਛੱਪੜਾਂ ਦੇ" ਜੋ ਦੇਸ਼ ਦੀ 1947 ਦੀ ਵੰਡ ਵੇਲੇ ਦੇ ਦੁਖਾਂਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ,ਦੀ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਘੁੰਡ ਚੁਕਾਈ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।ਸਿਰਫ 5 ਕੁ ਸਾਲ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਂਵਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਚਾਰ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੂੰ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਸੌਖੀ ਖੇਡ ਨਹੀਂ,ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਉਸ ਦੀ ਲਿਖਣ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਦੀ ਜਿਉਂਦੀ ਜਾਗਦੀ ਮਿਸਾਲ ਹੈ।

 ਇਸ ਵਾਰ ਫਿਰ ਉਹ ਆਪਣਾ ਹਥਲਾ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ "ਅਧੂਰਾ ਸਫ਼ਰ' ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਿਸ ਦੀ ਘੁੰਡ ਚੁਕਾਈ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਹਿਤ ਸੁਰ ਸੰਗਮ ਸਭਾ ਇਟਲੀ ਵੱਲੋਂ  ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਂਵਾਂ ਬਹੁ ਪੱਖੀ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਹਨ।

 ਉਹ ਕਿਸੇ ਮਿੱਤਰ ਦੇ ਘਰ ਧੀ ਹੋਣ ਤੇ ਉਹ ਧੀ ਬਾਰੇ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ “ਅਣਮੋਲ ਤੋਹਫਾ” ਰਾਹੀਂ ਧੀ ਵਰਗੇ ਮੋਹ ਭਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਸੋਹਣੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਇਵੇਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।

“ਧੀ ਦਿੱਤੀ ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇ ਇਕ ਅਨਮੋਲ ਤੋਹਫਾ,
ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਲਈ ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਪਾਲ ਸੱਜਣਾ।
ਵੇਖੀਂ ਅੱਖ ਭਰਕੇ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਡੁੱਲ੍ਹੇ ਇਹਦੀ,
ਹਰ ਵਕਤ ਰੱਖੀਂ ਤੂੰ ਇਹਦਾ ਖਿਆਲ ਸੱਜਣਾ।“

ਉਸ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਸਾਦਗੀ ਹੈ ਸਰਲਤਾ ਹੈ,ਤੇ ਕਿਤੇ-ਕਿਤੇ ਅਲ੍ਹੜ ਪਣ ਵੀ ਹੈ।ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉਹ ਸਹਿਜ ਅਤੇ ਠੰਡੇ ਮਿੱਠੇ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲਾ ਹੈ,ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੀ ਝੱਲਕ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਂਵਾਂ ਵਿੱਚ ਥਾਂ-ਥਾਂ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।

ਸਮਾਜਕ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਡਿੱਗਦੀਆਂ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ,ਪਿਆਰ ਦੇ ਫੋਕੇ ਵਾਅਦੇ,ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ,ਮਤਲਬ ਖੋਰੀ,ਝੂਠੇ ਵਿਖਾਵੇ,ਬੇਵਫਾਈ,ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ,ਆਦਿ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਂਵਾਂ ਦੇ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ੇ ਹਨ।

ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਇਸ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠਾਂ ਕੁੱਦਰਤ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਛੇੜ-ਛਾੜ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਸ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ "ਅੱਜ ਦਾ ਇਨਸਾਨ" ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਗਟਾਉਂਦਾ ਹੈ।

“ਤੁਸੀਂ ਵੇਖੋ ਅੱਜ  ਦਾ ਇਹ ਇਨਸਾਨ,
 ਕਿਵੇਂ ਕੁੱਦਰਤ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾਉਣ ਲੱਗਾ।
ਅੱਜ ਪੂਰ ਪੂਰ ਕੇ ਉਹ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ,
ਆਪਣੇ ਲਈ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗਾ।“

 ਪ੍ਰਦੇਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਆਏ ਮਾਰੂ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਦਾ ਦੁੱਖ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਆਪਣੀ  ਕਵਿਤਾ "ਠੇਕਾ ਛੇ ਵਜੇ" ਰਾਂਹੀਂ ਆਪਣੇ ਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਵੇਂ ਬਿਆਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਅੱਜ ਵੇਖ ਕੇ ਹਾਲਤ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਡੁੱਲ੍ਹਦਾ ਏ।
ਕਿੱਥੋਂ ਆਈ ਇਹ ਹਵਾ ਜੋ ਝੱਖੜ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਝੁੱਲਦਾ ਏ।
ਯਾਦਾਂ ਉਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਅੱਜ ਵੀ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚ ਸਮਾਈਆਂ ਨੇ।
ਅਸੀਂ ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਹੋ ਗਏ ਆਂ ਫਿਰ ਵੀ ਦਿਲ ਨਾ ਭੁੱਲਦਾ ਏ।
ਦੱਸੋ ਹੋਰ ਕੀ ਸਿਫਤ ਸੁਣਾਵੇ  ਤੁਹਾਨੂੰ  ਹੁਣ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ,
ਉਹ ਜਿੱਥੇ ਸਕੂਲ ਖੁੱਲ੍ਹਣ,ਨੌਂ ਵਜੇ,ਪਰ ਠੇਕਾ ਛੇ ਵਜੇ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਏ ।

ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਰ ਰਹੀ ਕਿਰਸਾਣੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖ ਕੇ ਕਿਸੇ ਰੁੱਖ ਨਾਲ ਲਟਕਦੀ ਕਿਸੇ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਕੋਮਲ ਦਿਲ ਜਰ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਤੇ ਉਸ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਉਹ "ਚੁੱਭਿਆ ਕੱਚ" ਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਦੁੱਖ ਦਰਦ ਇਵੇਂ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਚੁੱਭਿਆ ਕੱਚ ਉਹਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ,
ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਟੁੱਟ ਕੇ ਕੋਈ ਚੂਰ ਹੋਇਆ ਹੋਣਾ।
ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ ਲਟਕਦੀ ਕੋਈ ਲਾਸ਼ ਦਰੱਖਤ ਦੇ ਨਾਲ,
ਫਾਹਾ ਲੈਣ ਲਈ ਕੋਈ ਕਿਸਾਨ ਮਜਬੂਰ ਹੋਇਆ ਹੋਣਾ।

 ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਬਾਤ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉ ਛੇਤੀ ਹੀ ਆਪਣਾ ਅਗਲਾ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਛੱਪਵਾ ਕੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ।ਆਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਗਲੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਪੱਖੋਂ ਹੋਰ ਸੁਚੇਤ ਹੋ ਕੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਰਹੇਗਾ।

  ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਭੋਰਾ ਵੀ ਤੂੰ,ਝੱਖੜ ਤੇਜ਼ ਤੂਫਾਨਾਂ ਦਾ ।
  ਲਿਖਦਾ ਚੱਲ ਤੂੰ, ਬਿਨਾਂ ਰੋਕ,ਦੁੱਖ ਦਰਦ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦਾ।
   ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦਾ ਕਰਜ਼ ਤੇਰੇ ਸਿਰ,ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੁਕਾਂਦਾ ਚੱਲ,
  ਲਿਖਤਾਂ ਦਾ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਆਪਣਾ,ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁਕਾਂਦਾ ਚੱਲ।
          ਰਵੇਲ ਸਿੰਘ ਇਟਲੀ

ਨਾਮ ਪੁਸਤਕ- ਅਧੂਰਾ ਸਫ਼ਰ
ਲੇਖਕ ਦਾ ਨਾਂ- ਬਿੰਦਰ ਕੋਲੀਆਂ ਵਾਲ(ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਢੋਟ)
ਪਤਾ – ਪਿੰਡ ਕੋਲੀਆਂ ਵਾਲ ਡਾਕਖਾਨਾ ਖੀਰਾਂ ਵਾਲੀ (ਕਪੂਰਥਲਾ) ਪੰਜਾਬ, ਹਾਲ ਵਿਚੈਂਸਾ,(ਇਟਲੀ)
ਫੋਨ/ 00393279435236 .ਈ,ਮੇਲ binderkolianwala@ymail.com
ਕੁੱਲ ਪੰਨੇ – 102
ਕੁਲ ਰਚਨਾਂਵਾਂ- 90
 ਛਾਪਕ-ਸਾਂਝੀ ਸੁਰ ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ, ਰਾਏ ਪੁਰ ,ਜ਼ਿਲਾ ਪਟਿਆਲਾ (ਪੰਜਾਬ)
ਕੀਮਤ 200/-