ਪੰਜਾਬੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਨੇ ਲੰਮੀਆਂ ਪੁਲਾਂਘਾਂ ਪੁੱਟੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਪੰਜਾਬੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਜਿਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵੀ ਨਾਰਥ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚੋਂ ਗ਼ਦਰ ਲਹਿਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਲਾਲਾ ਹਰਦਿਆਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿਚ ਨਸਲੀ ਵਿਤਕਰੇ ਦੇ ਵਿਰੁਧ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਹ ਹੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਅੱਜ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਨਾਰਥ  ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਦੀ ਅਤੇ ਆਨ ਲਾਈਨ  ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 100 ਦੇ ਲਗਪਗ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ‘‘ਦਾ ਟਾਈਮਜ਼ ਆਫ ਪੰਜਾਬ’’ ਰੋਜਾਨਾ ਆਨ ਲਾਈਨ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬੈਂਸ ਨੇ ਵੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਰੋਜਾਨਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਜਨਵਰੀ 2009 ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਮੀਲ ਪੱਥਰ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ਦੂਹਰੀ ਦੇਣ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਦੇਸ਼ ਸੇਵਕ ਅਤੇ ਅੱਜ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਨ ਸਨਮਾਨ ਵੀ ਮਿਲੇ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ, ਇਟਲੀ, ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚਲੇ ਚੈਨਲਾਂ ਅਤੇ ਰੇਡੀਓ ਵਿਚ ਰਿਪੋਰਟਰ, ਐਂਕਰ ਅਤੇ ਬਰਾਡਕਾਸਟਰ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਇਨਾਂ ਕੰਮਾਂ ਬਦਲੇ ਆਪ ਨੂੰ ਓਨਟਾਰੀਓ ਅਸੈਂਬਲੀ ਵਿਚ ਮਾਣ ਸਨਮਾਨ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਨੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਗਾਹ ਮਾਰੀ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਨੇ ਸਾਹਿਤਕ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਰਤਕ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪੁਸਤਕਾਂ‘‘ ਫ਼ਨਕਾਰ ਪੰਜ ਆਬ ਦੇ’’ 2011, ‘‘ਸਤਨਾਜਾ’’ 2012 ਅਤੇ ‘‘ਨਹੀਓਂ ਲੱਭਣੇ ਲਾਲ ਗੁਆਚੇ- ਉਸਤਾਦ ਨੁਸਰਤ ਫ਼ਤਿਹ ਅਲੀ ਖ਼ਾਂ’’2013, ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਵਡਮੁਲਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਫ਼ਨਕਾਰ ਪੰਜ ਆਬ ਦੇ ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪੁਸਤਕ ਹੈ। ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਚੜਦੇ ਅਤੇ ਲਹਿੰਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਜਗਤ ਦੇ ਨਾਮਵਰ 25 ਸੰਗੀਤ ਗਾਇਕਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਇਨਾਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸਥਾਨਕ ਪੱਧਰ ਦੇ ਗਾਇਕ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਨਾਲ ਇਹ ਰੈਫਰੈਂਸ ਪੁਸਤਕ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਨਾਂ ਲੇਖਾਂ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਗਾਇਕਾਂ ਦੇ ਰੇਖਾ ਚਿਤਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਸਰਲ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਅਤੇ ਗੱਲਬਾਤੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿਚ ਬੜੀ ਦੁਰਲਭ, ਸਹੀ ਅਤੇ ਸਾਰਥਿਕ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਲੇਖਕ ਐਧਰੋਂ ਉਧਰੋਂ ਸੁਣੀ ਸੁਣਾਈ ਬਿਨਾ ਤੱਥਾਂ ਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਕੱਤਰ ਕਰਕੇ ਅਜਿਹੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਜੀਵਤ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖਕੇ ਉਨਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਾਹਬਾ ਵਾਹਵਾ ਖੱਟਦੇ ਹਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਜਿਹੜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਉਹ ਇਨਾਂ ਮਹਾਨ ਹਸਤੀਆਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਤਾਂ ਕਰਕੇ ਇਕੱਤਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਇਤਨੇ ਮਹਾਨ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਹੀ ਅਸੰਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪ੍ਰੰਤੂ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬੈਂਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਕਿੱਤੇ ਦਾ ਲਾਭ ਉਠਾਉਂਦਿਆਂ ਸਮਾਂ ਲੈ ਕੇ ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਕਰਕੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਜਿਸਦਾ ਸਬੂਤ ਉਸ ਦੀਆਂ ਇਨਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਫੋਟੋਆਂ ਤੋਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਸ਼ਖ਼ਸ਼ੀਅਤਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈਣੀ ਜੋਖ਼ਮ ਭਰਿਆ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਵਾਕਫੀਅਤ ਹੋਣਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੁਸਤਕ ਪੜਨ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਆਪ ਵੀ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਰਸੀਆ ਹੈ। ਇਨਾਂ ਗਾਇਕਾਂ ਵਿਚ ਗ਼ਜ਼ਲਗੋ, ਕਬਾਲ, ਸੂਫੀ, ਲੋਕ ਗਾਇਕ, ਪੌਪ, ਰੌਕ, ਕਲੀਆਂ, ਕਲਾਸੀਕਲ ਅਤੇ ਫਿਲਮੀ ਗਾਇਕ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬੈਂਸ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਬਾਰੇ ਗਿਆਨ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਉਸਦੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਾਫ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਫਿਲਮ ਜਗਤ ਦੇ ਮੰਨੇ ਪ੍ਰਮੰਨੇ ਗਾਇਕ ਹਨ। ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਬੈਠਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਬੱਚੇ ਆਪਣੀ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਤੋਂ ਮੁੱਖ ਮੋੜ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਅਖ਼ਬਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਮਹਾਨ ਸੇਵਾ ਹੈ। ਇਹ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬੈਂਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਮਹਿਕ ਨਾਲ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਜਨਮ ਪਿਤਾ ਰਾਮ ਦਾਸ ਬੈਂਸ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਸ਼ੁਦੇਸ਼ ਰਾਣੀ ਦੇ ਘਰ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਜਿਲੇ ਦੇ ਗੜਸ਼ੰਕਰ ਕਸਬੇ ਵਿਚ ਹੋਇਆ। ਪੜਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1994 ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਕਿੱਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।

ਉਸਦੀ ਦੂਜੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪੁਸਤਕ ਸਤਨਾਜਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ‘ਤੇ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ 30 ਲੇਖ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਇਨਾਂ ਲੇਖਾਂ ਤੋਂ ਪੜਨ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਲੇਖ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਰੋਜਾਨਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਲਈ ਸੰਪਾਦਕੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਲਿਖੇ ਹੋਣਗੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਨਾਂ ਲੇਖਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤੇ ਲੇਖ ਚਲੰਤ ਮਾਮਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਹਨ, ਜਿਨਾਂ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ ਹੈ। ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ, ਸਭਿਆਚਾਰਕ, ਆਰਥਿਕ, ਭਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ, ਬੇਰੋਜ਼ਗਾਰੀ, ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ, ਇਸਤਰੀਆਂ ਦੀ ਦਸ਼ਾ, ਸਿੱਖਾਂ ਵਿਚ ਪਤਿਤ ਹੋਣ ਦਾ ਮਸਲਾ, ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ, ਜਾਅਲੀ ਕਰੰਸੀ ਅਤੇ ਲਹਿੰਦੇ ਤੇ ਚੜਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਸਾਂਝ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਲੇਖ ਭਾਵੇਂ ਸੰਖੇਪ ਹਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਨਾਂ ਵਿਚ ਵਡਮੁਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਸੰਪਾਦਕੀ ਵਕਤੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਉਣਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭੂਤ ਕਾਲ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲ ਸਕੇ। ਇਸਤਰੀਆਂ ਦੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਦਸ਼ਾ ਅਤੇ ਦਿਸ਼ਾ ਬਾਰੇ ਲਿਖਦਿਆਂ ਉਸਨੇ ਦਰਸਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਖੁਦ ਹੀ ਹਓਮੈ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੋਈਆਂ ਆਪਸ ਵਿਚ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਵਿਰੁਧ ਲਾਮਬੰਦ ਹੋਣ ਲਈ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਖ਼ੁਦਗਰਜੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਭਾਰੂ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਲਾਭ ਹਾਨੀ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਕੇ ਨਿਭਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨਾਂ ਇਹ ਵੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਵਰਤਮਾਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਨਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਘਟਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਲੇਖਾਂ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਕੱਟੜਪੰਥੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਧਰਮ ਦੀ ਆੜ ਵਿਚ ਗ਼ਲਤ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਧਰਮ ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਪਵਿਤਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। ਸੁੱਖ ਦਾ ਪਤਾ ਦੁੱਖ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਤੇ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਚਾਨਣ-ਹਨੇਰਾ, ਹੜ-ਸੋਕਾ, ਗਰਮੀ-ਸਰਦੀ, ਉਤਰਾਅ-ਚੜਾਅ ਅਤੇ ਇਸ਼ਕ-ਮੁਸ਼ਕ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਇਨਾਂ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਫ਼ਰਾਖ਼ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਨੌਜਵਾਨੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਈ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਕੇ ਕਾਰਗਰ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਸ ਪਾਸੇ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਔਲਾਦ ਵਲ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਮੋਹਰੀ ਹੋ ਕੇ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਵਿਚ ਤਾਂ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਨਸ਼ੇ ਇੱਕ ਸਾਜਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। ਗੁਆਂਢੀ ਦੇਸ਼ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਤੇ ਨਿਗਾਹ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅਤਵਾਦ ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕਰਕੇ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬੈਂਸ ਦੇ ਲੇਖ ਅਨੇਕਾਂ ਅਜਿਹੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦੇ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਸਾਬਤ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਲਈ। ਇਨਾਂ ਲੇਖਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਨਾ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਆੜੇ ਹੱਥੀਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਡੇਰਾਵਾਦ ਦਾ ਵਧਣਾ, ਸ਼ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਾਦਲ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਵਿਚ ਲੇਖ ਲਿਖੇ ਗਏ ਹਨ। ਲੇਖਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਤੀ ਕਾਫੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬੈਂਸ ਦੀ ਤੀਸਰੀ ਵਾਰਤਕ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ਚੜਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੰਨੇ ਪ੍ਰਮੰਨੇ ਗਾਇਕ ਉਸਤਾਦ ਨੁਸਰਤ ਫ਼ਤਿਹ ਅਲੀ ਖ਼ਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ‘‘ ਨਹੀਂਓ ਲੱਭਣੇ ਲਾਲ ਗਵਾਚੇ’’ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਨੁਸਰਤ ਫ਼ਤਿਹ ਅਲੀ ਖ਼ਾਂ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ, ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਸਫਰ ਬਾਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਪੂਰਬਕ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬੈਂਸ ਦੇ ਸਾਹਿਤਕ ਸਫਰ ਦੀ ਇਹ ਤੀਜੀ ਪੁਸਤਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ, ਵਾਕ ਬਣਤਰ, ਸ਼ੈਲੀ ਅਤੇ ਰੌਚਿਕਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਚੰਗੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਤੁਸੀਂ ਪੁਸਤਕ ਪੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਲਓ ਤਾਂ 100 ਸਫੇ ਦੀ ਸਚਿਤਰ ਰੰਗਦਾਰ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਾਲੀ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕੋ ਬੈਠਕ ਵਿਚ ਪੜ ਦਿਓਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਰੌਚਿਕਤਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਨੁਸਰਤ ਫਤਿਹ ਅਲੀ ਖ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅਨੇਕਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਅਤੇ ਕਠਨਾਈਆਂ ਆਈਆਂ ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਸਫਲ ਕਰ ਲਿਆ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ। ਨੁਸਰਤ ਫਤਿਹ ਅਲੀ ਖ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਰਸੇ ਦਾ ਫੈਮਿਲੀ ਟਰੀ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਵੱਡੇ ਵਡੇਰੇ ਵੀ ਗਾਇਕੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਪੀੜੀ ਦਰ ਪੀੜੀ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟਦੇ ਆਏ ਹਨ। ਇਉਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪੁਸਤਕ ਲਿਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬੈਂਸ ਨੇ ਇਸ ਪਰਿਵਾਰ ਬਾਰੇ ਪੂਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਪੜੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਨੁਸਰਤ ਫ਼ਤਿਹ ਅਲੀ ਖ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਟੀ.ਵੀ.ਦੀਆਂ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਵੀ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਪੁਸਤਕ ਉਸਦਾ ਖ਼ੋਜੀ ਕੰਮ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਜਿਹੜੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਉਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੇ ਨੇੜਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਭਵਿਖ ਵਿਚ ਹੋਰ ਸਾਰਥਕ ਕੰਮ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਸਾਬਕਾ ਜਿਲਾ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਅਧਿਕਾਰੀ
ਮੋਬਾਈਲ-94178 13072

03/11/16