ਸਿਰਜਣਦੀਪ ਕੌਰ ਉਭਾ ਦੀ ਅੰਗਰੇਜੀ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ‘‘ਦਿ ਟ੍ਰਾਇੰਫ਼’’ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਪ੍ਰੋ.ਅੱਛਰੂ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ ‘‘ਜਿੱਤ’’ ਸਿਰਲੇਖ ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਲਈ ਅੱਤ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ, ਦੁਸ਼ਾਵਰੀਆਂ ਅਤੇ ਜਦੋਜਹਿਦ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸਫਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਣਾਦਾਇਕ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਟੀਨ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਸਿਰਜਣਦੀਪ ਕੌਰ ਉਭਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਦੋ ਪੁਸਤਕਾਂ ਲਿਖ ਚੁੱਕੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਸ ਅਲੜ ਉਮਰ ਵਿਚ ਲੜਕੀਆਂ ਅਜੇ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਰਥ ਵੀ ਸਮਝਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪੁਸਤਕ ‘‘ਵਿਸਪਰਜ਼ ਆਫ਼ ਦਿ ਹਾਰਟ’’ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਉਸਦੀ ਦੂਜੀ ਪੁਸਤਕ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਣ ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਵਿਚ ਹਲਚਲ ਮੱਚ ਗਈ ਅਤੇ ਲੜਕੀਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਸਮਾਜ ਤੇ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸਮਾਜ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅੰਗ ਬਣ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਹੌਸਲਾ, ਦਲੇਰੀ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਅਸਾਵੇਂ ਹਾਲਾਤ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਤਾਂ ਉਹ ਹਰ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹਲ ਕਰਨ ਦੇ ਆਪ ਯੋਗ ਹਨ।

ਅਸਲ ਵਿਚ ਸਿਰਜਣਦੀਪ ਕੌਰ ਉਭਾ ਦਾ ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਰਸਾ ਅਮੀਰ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੀ ਪੜਿਆ ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹੈ। ਦਾਦਾ ਪ੍ਰੋ.ਅੱਛਰੂ ਸਿੰਘ, ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਿੰ. ਧਰਮਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਉਭਾ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਪ੍ਰੋ.ਸਵਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਉਭਾ ਤਿੰਨੋ ਹੀ ਲਿਖਾਰੀ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਇੱਕ ਸਾਹਿਤਕ ਅਤੇ ਉਸਾਰੂ ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਿਚ ਹੋਇਆ। ਉਸਨੂੰ ਸਾਹਿਤਕ ਗੁੜਤੀ ਵਿਰਸੇ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਸ ਵਿਚ ਇਸਤਰੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਪੜਾਅ ਦੀ ਜਦੋਜਹਿਦ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਦੋ ਨਾਵਲ ਲਿਖਣ ਵਿਚ ਸਫ਼ਲ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਪਰਤਾਂ ਹੀ ਵਿਲੱਖਣ ਅਤੇ ਵਰਨਣਯੋਗ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਨਾਵਲ ਇਕੱਲਾ ਇਸਤਰੀ ਜਾਤੀ ਦੀ ਦੀ ਜਦੋਜਹਿਦ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸਗੋਂ ਕਈ ਅਜਿਹੇ ਪੱਖਾਂ ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਅਟੱਲ ਸਚਾਈ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ ਅਤੇ ਬਾਪ ਦਾ ਕਰੂੜਤਾ ਵਾਲਾ ਵਿਵਹਾਰ, ਇੱਕ ਮਾਂ ਦਾ ਭਾਵਨਾਤਿਮਿਕ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਔਗੁਣਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਨਾ, ਪਤੀ ਦਾ ਪਤਨੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗਣਾ, ਖ਼ਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਬਾਰੇ, ਅੱਜ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਨੂੰ ਅਣਗੌਲਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਦੀ ਨਿਰਾਦਰੀ ਕਰਨਾ, ਲੜਕੀ ਦੇ ਜੰਮਣ ਨੂੰ ਅਸ਼ੁਭ ਸਮਝਣਾ, ਨੌਜਵਾਨ ਲੜਕੇ ਲੜਕੀਆਂ ਦਾ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ, ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਲਾਡਲੇਪਣ ਕਰਕੇ ਕਾਕਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨਾਮੇ, ਇੱਕ ਲੜਕੀ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਹਾਲਾਤ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਕੈਰੀਅਰ ਬਣਾਉਣਾ, ਲੜਕੀ ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਥਾਂ ਸੁਰੱਖ਼ਿਅਤ ਨਾ ਹੋਣਾ, ਹਰ ਉਮਰ ਦੇ ਆਦਮੀ ਦਾ ਇਸਤਰੀ ਨੂੰ ਮੈਲੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਵੇਖਣਾ, ਲੜਕੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਪਿਆਰ ਦੇ ਚਕਰ ਵਿਚ ਫ਼ਸਣਾ, ਲੜਕਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ ਜਾਲ ਵਿਚ ਫਸਾਕੇ ਬਲੈਕਮੇਲ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਮਿੱਤਰ ਮਾਰ ਕਰਨਾ ਆਦਿ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਲੇਖਿਕਾ ਦੇ ਦਾਦੇ ਪ੍ਰੋ. ਅੱਛਰੂ ਸਿੰਘ ਨੇ ਨਾਵਲ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਕੇ ਵੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰਿਤ ਪਾਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੋਤਰੇ ਪੋਤਰੀਆਂ ਦਾਦੇ ਦੀਆਂ ਕ੍ਰਿਤਾਂ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਫਸਟ ਪਰਸਨ  ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਨਾਵਲ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਨਾਵਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਇਬਾਦਤ ਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਨਾਵਲ ਦੀ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਇਬਾਦਤ ਆਪਣੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿਚ ਦਲੇਰੀ, ਸਹਿਜਤਾ, ਸੁਜੱਗਤਾ, ਸਿਆਣਪ, ਸਿਰੜੀ, ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਹਰ ਸਮੱਸਿਆ ਨਾਲ ਨਿਪਟਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਬਾਕੀ ਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਲਈ ਚਾਨਣ ਮੁਨਾਰਾ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇਬਾਦਤ ਦੀ ਮਾਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿਤਾ ਦੇ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣ ਤੋਂ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਦਾਦੀ ਵੱਲੋਂ ਪੋਤੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਕਰਕੇ ਇਬਾਦਤ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪਣੇ ਅਸਤਿਤਵ ਅਤੇ ਕੈਰੀਅਰ ਲਈ ਜਦੋਜਹਿਦ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਖ਼ੀਰ ਸਫਲਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਕਸ਼ਟ ਵੀ ਝੱਲਣੇ ਪਏ। ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਰ ਸਟੇਜ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਨਿਰਾਦਰ ਅਤੇ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਤਰਸ ਦੀ ਪਾਤਰ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਤੇ ਆਬਰੂ ਨੂੰ ਆਂਚ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦਿੰਦੀ ਭਾਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਠਿਨ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਅੱਜ ਦੇ ਬੁਆਏ ਫ਼ਰੈਂਡ  ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿਚ ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਮਰਿਆਦਾ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਦੋਸਤੀ ਪਾਲਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗਿਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਫ਼ੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸਗੋਂ ਦੋਸਤ ਦੇ ਗੁਣਾ ਨੂੰ ਪਰਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਦੋਸਤ ਘੱਟ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਜਿਹੜੇ ਸੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਵਿਚ ਨਾਲ ਖੜਦੇ ਹਨ। ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਲੜਕਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਠਪੁਤਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇਬਾਦਤ ਇਹ ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦੇ ਪੁਰਾਤਨ ਵਿਰਸੇ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਅਜਿਹੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਜਿਹੜੇ ਲੜਕਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤੇਜਤ ਕਰਦੇ ਹੋਣ। ਪਿਆਰ ਦੇ ਲਾਰੇ ਅਲੜ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਸਲ ਵਿਚ ਇਬਾਦਤ ਉਸਾਰੂ ਸੋਚ ਦੀ ਮਾਲਕਣ ਹੈ। ਦਲੀਪ ਅਤੇ ਕਰਨ ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਲਾਡਲੇ ਅਤੇ ਵਿਗੜੇ ਹੋਏ ਬੱਚੇ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਗੋਂ ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦਾ ਘਾਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲੜਕੀਆਂ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਲੜਕੀਆਂ ਦੀ ਅਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਕਰੂਰਤਾ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲੰਗਿਆਂ ਲੇਖਿਕਾ ਨੇ ਕਮਾਲ ਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਕਿਤਨੀ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਵਰਨਣ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਇਹ ਨਾਵਲ ਮਤਰੇਏ ਮਾਂ-ਬਾਪ, ਭਰਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਤੇ ਇਤਵਾਰ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਵਿਚ ਲੇਖਿਕਾ ਦੀ ਕਮਾਲ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਅੱਜ ਦੇ ਵਰਤਮਾਨ ਹਾਲਾਤ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਲੜ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਭਾਂਪ ਲਿਆ ਸੀ। ਜਿਹੜੇ ਹਾਲਾਤ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਬਣੇ ਹਨ, ਉਨਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਰਦਾ ਫਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਲੇਖਿਕਾ ਦੀ ਕਿਤਨੀ ਦੂਰ ਅੰਦੇਸ਼ੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪੁਲਿਸ, ਸਰਮਾਏਦਾਰ ਅਤੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਵਿਓਪਾਰੀਆਂ ਦੀ ਮਿਲੀਭੁਗਤ ਨਾਲ ਹੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਵਿਓਪਾਰ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਾਰੇ ਮਕੜਜਾਲ ਵਿਚ ਪੈਸਾ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਰਟ ਕੱਟ ਰਾਹੀਂ ਵੱਧ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਕਰਕੇ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ ਹੈ। ਸਿਰਜਣਦੀਪ ਕੌਰ ਉਭਾ ਦੀ ਦਲੇਰੀ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਮਿਲੀ ਭੁਗਤ ਬਾਰੇ ਬੜੇ ਸੁਚੱਜੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਾਨਣਾ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਖ਼ਸ਼ਿਆ। ਉਸਨੇ ਸੰਜੀਦਾ ਮਸਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖਕੇ ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਦਲੇਰ ਬਣਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਲੇਖਿਕਾ ਨੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦੇ ਕਸੀਦੇ ਕੀਤੇ ਹਨ।

ਸਿਰਜਣਦੀਪ ਕੌਰ ਦੇ ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੇ 16 ਚੈਪਟਰ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅੰਤਿਕਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਕਮਾਲ ਇਸ ਵਿਚ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਚੈਪਟਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ ਅੱਗੇ ਪੜਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਦੀ ਹੈ। ਹਰ ਚੈਪਟਰ ਇੱਕ ਮੁਕੰਮਲ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਪ੍ਰੰਤੂ ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ ਗੂੜਾ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਅੰਤਿਕਾ ਵਿਚ ਲੇਖਿਕਾ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨ ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੰਦਆਂ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਲੜਕੀਆਂ ਭਾਵਨਾਤਮਿਕ ਵਹਿਣ ਵਿਚ ਵਹਿਣ ਦੀ ਥਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਸਫਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸਾਰਥਿਕ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ। ਉਨਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਬਰਾਬਰ ਹਨ ਪ੍ਰੰਤੂ ਅਧਿਕਾਰ ਲੈਣੇ ਆਪ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਨਾਵਲ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਇਹ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਲੜਕੀਆਂ ਆਪਣੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦਾ ਅਹਿਦ ਕਰ ਲੈਣ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਉਨਾਂ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਰੋੜਾ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਲੜਕੀਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਉਸਾਰੂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਅਖ਼ੀਰ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੌਜਵਾਨ ਅਲੜ ਲੜਕੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਲੜਕਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਵਿਛਾਏ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿਚ ਨਾ ਫਸਣ ਸਗੋਂ ਸਿਆਣਪ ਤੋਂ ਕੰਮ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਕੋਈ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ ਕਿਉਂਕਿ ਲੜਕੇ ਲੜਕੀਆਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਾਵਲ ਇਹ ਵੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੜਕੀਆਂ ਲੜਕਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਦਲੇਰੀ, ਸਹਿਜਤਾ ਅਤੇ ਸੰਜੀਦਗੀ ਨਾਲ ਚਲਦਿਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਲੜਕੀਆਂ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋਣਗੀਆਂ ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਬਲੈਕਮੇਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।
 

ਸਾਬਕਾ ਜਿਲਾ ਲੋਕ ਸੰਪਰਕ ਅਧਿਕਾਰੀ
ਮੋਬਾਈਲ-94178 13072

03/01/17