ਅੱਜ ਕਲ ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਸੈਮੀਨਾਰਾਂ ਰਾਂਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦੇ ਰੱਖਣ ਦੇ ਹੋਕੇ ਮਾਰੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਹੋਕੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਮਾਰੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿੰਹਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਥਾਂ ਹੋਰ ਬੋਲੀਆਂ ਖਾਸ ਕਰ ਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚੋਂ ਖਤਰਾ ਕਿਸ ਨੂੰ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿੰਹਨਾਂ ਤੋਂ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਜਿਆਦਾ ਪੜਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਉਪਰਲੇ ਦਰਜੇ ਦੀ ਡਿਗਰੀਆਂ ਵਾਲੀ ਪੜਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ , ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਵਿੱਚੋਂ ਬੋਅ ਆਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰ ਵੀ ਸਾਮਲ ਹਨ। ਥੋੜਾ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਦੀ ਰੂਹ ਪੰਜਾਬੀ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਛੱਡਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦੂਸਰੀ ਪੀਹੜੀ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਭਾਵ ਅਮੀਰ ਪੰਜਾਬੀ ਕਲਾਕਾਰ ,ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਵਪਾਰੀ ਲੋਕ ਹੀ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਅਮੀਰ ਤਬਕਾ ਹੀ ਚੋਰ ਦੀ ਦਾੜੀ ਵਿੱਚ ਤਿਨਕਾ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਵਾਂਗ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਰੌਲਾ ਜਿਆਦਾ ਪਾਉਂਦਾਂ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਆਮ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਅਣਪੜ ਲੋਕ ਜੋ ਹਮੇਸਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਹੀ ਬੋਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਬੋਲੀ ਹੀ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਦੇ ਵੀ ਅਮੀਰਾਂ ਵਾਂਗ ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਰੌਲਾ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ।

ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਅਸਲ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਦੇ ਅਲੰਬਰਦਾਰ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਅਣਪੜ ਲੋਕ ਹੀ ਹਨ।

ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਖਤਰਾ ਹੈ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਵ ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਪੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਪੁਸਤ ਪਨਾਹੀ ਨਾਲ ਹੀ ਬਚ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰਾਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਕਦੇ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਦਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿਪੀ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾਂ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮੁਨਾਫਾ ਨਹੀਂ ਨਜਰ ਆਉਂਦਾਂ ਸੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਯਤਨ ਕਰਨ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖਣਾਂ ਹੀ ਫਜੂਲ ਹੈ। ਆਈ ਏ ਐੱਸ ਲਾਬੀ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਪਰਬੰਧ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਸੋ ਉਹ ਕਿਉਂ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨੀਤੀ ਬਣਾ ਕੇ ਦੇਵੇਗੀ। ਕਿਸੇ ਪੰਜਾਬੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਹਾਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਧੀਨ ਬਿਆਨ ਦੇ ਦੇਣਾਂ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਕਨੂੰਨ ਬਣਾ ਦੇਣ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਕਰਨਾਂ ਜਰੂਰ ਹੁੰਦਾਂ ਰਹਿੰਦਾਂ ਹੈ। ਲੱਗਭੱਗ ਹਰ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਕੋਈ ਨਾਂ ਕੋਈ ਕਨੂੰਨ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਡਰਾਮਾ ਜਰੂਰ ਖੇਡਦਾ ਹੈ ਪਰ ਅਮਲ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਇਆ।

ਬਾਬਾ ਫਰੀਦ ਜੀ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਕਾਲ ਤੱਕ ਗੁਰਮੁੱਖੀ ਨੂੰ ਜੋ ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਮਿਲਿਆ ਇਹ ਸਿਰਫ ਮਹਾਨ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਜੋ ਮਹਾਨ ਧਾਰਮਿਕ ਸਾਹਿੱਤ ਰਚਿਆ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਜਿਸਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਵੀ ਗੁਰਮੁੱਖੀ ਵਿੱਚ ਗਿਆ। ਇਹ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਸੀ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪੰਜਾਬੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਵਿਕਾਸ ਕਰਦੀ ਆਈ ਹੈ। ਅੰਗਰੇਜ ਰਾਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਚੜਤ ਰਹੀ । ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਦੀਆਂ ਗੁਪਤ ਨੀਤੀਆਂ ਅਧੀਨ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆਂ । ਪਰ ਦੇਸ ਅਜਾਦ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਸ ਦੇ ਰਾਜ ਕਰਦੀ ਰਾਜਸੱਤਾਵਾਂ ਵੱਲੋਂ ਧਾਰਮਿਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਫਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਅੰਤਰ ਭਾਵਨਾਂ ਤਹਿਤ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦਾ ਵੀ ਦਮਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਹੋਣਾਂ ਪਿਆ। ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਨੇਤਾ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਰਾਜਸੀ ਲਾਲਸਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਗੁਰਮੁੱਖੀ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਕਰਵਾਉਣ ਦੇ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣੇ । ਇਹਨਾਂ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੈ ਆਪਣੀ ਕੁਰਸੀ ਪੱਕੀ ਕਰਨ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਟੋਟੇ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ । ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਜਨਮ ਲੈਣ ਵਾਲੀਆ ਸਟੇਟਾਂ ਨੇ ਹਿੰਦੀ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਜਾਂ ਗੁਰਮੁੱਖੀ ਦਾ ਘੇਰਾਂ ਸੁੰਗੜ ਗਿਆ । ਇਹੋ ਕੁੱਝ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਬਣਨ ਸਮੇਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਗੁਰਮੁੱਖੀ ਦੀ ਥਾਂ ਉਰਦੂ ਲਿਪੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਵਰਤੀ । ਰਾਜਸੱਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਭਾਸ਼ਾ ਜਾਂ ਲਿਪੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕੀ ਪੰਜਾਬੀ ਨੇਤਾ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਮਝ ਪਾਉਣਗੇ ? ਜਿੰਨਾਂ ਚਿਰ ਪੰਜਾਬੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਮਹੱਤਵ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣਗੇ ਇਹ ਪਿਛੜਦੀ ਚਲੀ ਜਾਵੇਗੀ ਪਰ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਅਣਪੜ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਦਾ ਜਿਉਂਦੀ ਰੱਖੀ ਜਾਵੇਗੀ । ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਹਾਊਮੈਂ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾਉਣ ਦੀ ਨੀਯਤ ਵਾਲਾ ਵਰਗ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਵਪਾਰ ਚਲਾਉਂਦਾਂ ਰਹੇਗਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਛੱਡਦਾ ਵੀ ਜਾਵੇਗਾ । ਅਮੀਰ ਵਰਗ ਨਾਂ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਨਾਂ ਬੋਲੀ ਦਾ ਉਸ ਲਈ ਤਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਖੇਤਰ ਹੀ ਘੱਟ ਹੈ ਕਹਿ ਦੇਣਾਂ ਮੁੱਖ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਬਿਗਾਨੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਿੰਦੀ ਅੰਗਰੇਜੀ ਬੋਲਣਾਂ ਹੀ ਮੁੱਖ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ ਬੱਚੇ ਦੁਨਿਆਵੀ ਪਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਠੋਕਰ ਮਾਰਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਸ਼ਾ ਸਿੱਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ। ਅਮੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੱਭਿਅਕ ਅਖਵਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਬਿਗਾਨੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨਾਲੋ ਅਣਪੜ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਕੱਢੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਵੀ ਮਹਾਨ ਹਨ ਜਿੰਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦੀ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਹੈ ।

ਗੁਰਚਰਨ ਪੱਖੋਕਲਾਂ
ਫੋਨ 9417727245
ਪਿੰਡ ਪੱਖੋਕਲਾਂ (ਬਰਨਾਲਾ)
EMAIL- GSPKHO@GMAIL.COM

14/11/2012