ਟੋਰਾਂਟੋ :- ਏਥੋਂ ਦੀ ਨਾਮਵਰ ਸੰਸਥਾ, ਕਹਾਣੀ ਵਿਚਾਰ ਮੰਚ ਟੋਰਾਂਟੋ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਨਿਵੇਕਲੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮਹੌਲ ਵਾਲੀ ਸਹਿਤਕ ਮਿਲਣੀ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਇਕੱਠ ਦਾ ਸਥਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਰਮਣੀਕ ਥਾਂ, ਕਹਾਣੀਕਾਰਾ ਮਿਨੀ ਗਰੇਵਾਲ ਦਾ ਘਰ ਸੀ। ਜਿੱਥੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਵਲੇਵੇਂ ਖਾਦੀਂਆਂ ਸੜਕਾਂ, ਸੰਘਣੇ ਦਰਖਤਾਂ ਅਤੇ ਫੁਲਾਂ ਲੱਦੇ ਰਾਹ ਸਨ। ਸਫਰ ਕਰਦਿਆਂ ਕੋਈ ਵੀ ਬੰਦਾ ਮੰਤਰ ਮੁਗਧ ਹੋਏ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹਿ ਸਕਦਾ। ਜੇ ਕਰ ਉਹ ਘਰ ਵੀ ਜੱਨਤ ਵਰਗਾ ਅਹਿਸਾਸ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਫੇਰ ਤਾਂ ਕਹਿਣੇ ਹੀ ਕੀ ਨੇ। ਇਸ ਵਾਰ ਸਜੀ ਮਹਿਫਲ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਰ ਖੇਤਰ ਦੇ ਲੇਖਕ ਹਾਜਰ ਹੋਏ। ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੀ ਕੋਈ ਬੱਝਵੀਂ ਰੂਪ ਰੇਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਗੋਂ ਖੁੱਲਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ, ਕਈ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਹੋਣੀਆਂ ਸਨ। ਕਾਫੀ ਸਾਰੇ ਮਹਿਮਾਨ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਵੀ ਪੁੱਜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾ ਇਹ ਇੱਕ ਪਿਕਨਿਕ ਵਰਗਾ ਮਹੌਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਵੀ ਮਾਣਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਮਿਨੀ ਗਰੇਵਾਲ ਜੀ ਵਲੋਂ ਪਰੋਸਿਆ ਸੁਆਦਲਾ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਅਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।

ਖਾਣੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਾਕਾਇਦਗੀ ਨਾਲ, ਮਹਿਫਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋ ਗਈ। ਮੀਡੀਆ ਸੰਚਾਲਕ ਮੇਜਰ ਮਾਂਗਟ ਨੇ ਸੁਰਜਣ ਜੀਰਵੀ ਅਤੇ ਬਲਰਾਜ ਚੀਮਾਂ ਜੀ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਰਹਿਨੁਮਾਈ ਹੇਠ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ , ਮੇਜਬਾਨ ਮਿਨੀ ਗਰੇਵਾਲ ਜੀ ਦਾ ਤੇ ਆਏ ਸਾਰੇ ਮਹਿਮਾਨ ਲੇਖਕਾਂ ਦਾ ਸੰਸਥਾ ਵਲੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ। ਕੁੱਝ ਨਵੀਆਂ ਆਈਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਅਤੇ ਪਰਚਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਹੋਈ। ਫੇਰ ਆਏ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਮੇਜਰ ਮਾਂਗਟ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਪੁਸਤਕਾਂ ਸਮੇਤ, ਸਰਵ ਪੱਖੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਕਰਵਾਈ। ਤੇ ਕਈ ਮਹਿਮਾਨ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ, ਜਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਡਾ: ਕੰਵਲਜੀਤ ਕੌਰ ਢਿੱਲੋਂ, ਨਿਰਮਲ ਜਸਵਾਲ, ਡਾ: ਬਲਦੇਵ ਖਹਿਰਾ, ਡਾ: ਗੁਰਮਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਅਤੇ ਡਾ: ਬਲਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਚਣ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਅਤੇ ਕਾਰਜ ਖੇਤਰ ਵਾਰੇ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ। ਮਹਿਮਾਨ ਲੇਖਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਡਾ: ਬਲਦੇਵ ਖਹਿਰਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ ਥੋਹਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਮੇ ਪੜ੍ਹੀ। ਜਦ ਕਿ ਡਾ: ਗੁਰਮਿੰਦਰ ਸਿੱਧੂ ਅਤੇ ਲਵੀਨ ਕੌਰ ਗਿੱਲ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਸੁਣਾਈਆਂ, ਜਿਨਾਂ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ਼ਾ ਹੋਈ। ਲਵੀਨ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ ਚੰਬਾ  ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਭਾਵੁਕ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਦੂਸਰੇ ਸੈਸ਼ਨ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਮੁੱਖ ਸੰਚਾਲਕ ਬਲਬੀਰ ਸੰਘੇੜਾ ਜੀ ਵਲੋਂ ਨਿਭਾਈ ਗਈ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਮੇਜਰ ਮਾਂਗਟ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ‘ਜਿਸ ਸਾਹਿਤ ਨੂੰ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਉੱਤਰ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਕੇ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਸੌ ਦੋ ਸੌ ਸਾਲ ਬੀਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇਗਾ?’ ਇਸ ਉਪਰੰਤ ਉੱਤਰ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਤੇ ਖੁੱਲ ਕੇ ਬਹਿਸ ਹੋਈ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੁਲਜੀਤ ਮਾਨ, ਬਲਬੀਰ ਕੌਰ ਸੰਘੇੜਾ, ਨਿਰਮਲ ਜਸਵਾਲ, ਤਲਤ ਜਾਹਰਾ, ਗੁਰਮੀਤ ਪਨਾਗ, ਬਰਜਿੰਦਰ ਗੁਲਾਟੀ, ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ, ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ, ਬਲਰਾਜ ਚੀਮਾਂ ਅਤੇ ਸੁਰਜਣ ਜੀਰਵੀ ਜੀ ਨੇ ਵਿਚਾਰ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਵੀ ਵਿਚਾਰ ਆਇਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਨੂੰ ਟਰੈਂਡ ਬਣਾ ਧਰਨਾ ਯੁਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ‘ਚ ਬੈਠੇ ਕੁੱਝ ਵਿਦਵਾਨਾ ਵਲੋਂ ਛੱਡੇ ਸ਼ੋਸ਼ੇ ਹੀ ਹਨ ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ । ਲੇਖਕ ਕੋਈ ਵੀ ਰਚਨਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੋਚ ਕੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉੱਤਰ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਤੇ ਹੋਈ ਸਮੁੱਚੀ ਬਹਿਸ ਨੂੰ ਸੁਰਜਣ ਜੀਰਵੀ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਬਾਖੂਬੀ ਸਮੇਟਿਆ।

ਬਾਹਰ ਝੂਮਦੇ ਦਰਖਤ ਅਤੇ ਬਾਰਿਸ਼ ਦੀ ਰਿੱਮ ਝਿੱਮ ਉਦੋਂ ਅੰਦਰਲੇ ਸੰਗੀਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਿੱਕ ਹੋ ਗਏ, ਜਦੋਂ ਨਾਮਵਰ ਗਾਇਕ ਸ਼ਿਵਰਾਜ ਸੰਨੀ ਨੇ ਹਰਮੋਨੀਅਮ ਦੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਛੋਹੀਆਂ। ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਛਹਿਬਰ ਲੱਗ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਸ਼ਿਵਰਾਜ ਸਨੀ ਨੇ ਕਈ ਗੀਤ ਗਾ ਕੇ ਭਰਪੂਰ ਪ੍ਰਸੰਸ਼ਾਂ ਖੱਟੀ। ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਗਾਇਕ ਇਕਬਾਲ ਬਰਾੜ ਜੀ ਦੀ ਗਾਇਕੀ ਨੇ ਵੀ ਸਭ ਨੂੰ ਕੀ਼ਲ ਲਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਦੇ ਗਾਏ ਗੀਤ ਅਤੇ ਗਜਲਾਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ। ਤੇ ਇਹ ਮਹਿਫਲ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਖਿੜੀ ਰਹੀ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਿਰਮਲ ਜਸਵਾਲ ਦੀ ਸੁਰੀਲੀ ਆਵਾਜ ਨੇ ਵੀ ਕਮਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਤਾੜੀਆਂ ਵੱਜਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਪੈਰ ਥਿਰਕਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਸਿਰ ਝੂਮਦੇ ਰਹੇ। ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਚੁਸਕੀਆਂ ਤੇ ਕੁਲਜੀਤ ਮਾਨ ਦੀ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵੀ ਨਾਲੋ ਨਾਲ ਚੱਲਦੇ ਰਹੇ।
ਪੰਜ ਘੰਟੇ ਲਗਾਤਾਰ ਚੱਲੀ ਇਹ ਪਰਿਵਾਰਕ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਸ਼ਾਮ ਇੱਕ ਨਿਵੇਕਲੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਨਿੱਬੜੀ। ਅੰਤ ਤੇ ਸੁਰਜਣ ਜੀਰਵੀ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਭਾਸ਼ਨ ਦਿੰਦਿਆਂ, ਇਸ ਨੂੰ ਬੇਹੱਦ ਸਫਲ ਅਤੇ ਸਾਰਥਿਕ ਮਿਲਣੀ ਦੱਸਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਿੰਨੀ ਗਰੇਵਾਲ ਜੀ ਦੇ ਸਮੂਹ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਸੇਵਾ ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਧਨਵਾਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਲੇਖਕਾਂ ਵਲੋਂ ਇਹ ਯਤਨ ਲਗਾਤਾਰ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਯਾਦਗਾਰੀ ਮਿਲਣੀ ਵਿੱਚ ਜਿਨਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਭਾਗ ਲਿਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਮਜੀਤ ਦਿਓਲ, ਕੰਵਲਜੀਤ ਢਿੱਲੋਂ, ਸੁਰਜੀਤ ਕੌਰ, ਬਰਜਿੰਦਰ ਗੁਲਾਟੀ, ਸਨੀ ਸ਼ਿਵਰਾਜ, ਗੁਰਮੀਤ ਪਨਾਗ, ਨਿਰਮਲ ਜਸਵਾਲ, ਡਾ: ਬਲਦੇਵ ਖਹਿਰਾ, ਕੁਲਜੀਤ ਮਾਨ, ਡਾ: ਗੁਰਮਿੰਦਰ ਸਿੱਧੂ, ਜਤਿੰਦਰ ਰੰਧਾਵਾ, ਇਕਬਾਲ ਬਰਾੜ, ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ, ਲਖਵੀਰ ਸਿੰਘ ਤੁਲੀ, ਜੰਗ ਪਨਾਗ, ਲਵੀਨ ਕੌਰ ਗਿੱਲ, ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ, ਸੁਰਜਣ ਜੀਰਵੀ, ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਸੰਘੇੜਾ, ਬਲਰਾਜ ਚੀਮਾ, ਤਲਤ ਜਾਹਰਾ, ਬਲਜੀਤ ਕੌਰ, ਮਨਮੋਹਣ ਗੁਲਾਟੀ ਤੇ ਬਲਬੀਰ ਸੰਘੇੜਾ ਜੀ ਨੇ ਨਾਂ ਵਰਨਣਯੋਗ ਹਨ।

ਕਹਾਣੀ ਵਿਚਾਰ ਮੰਚ ਟੋਰਾਂਟੋ ਦੀ ਤ੍ਰੈਮਾਸਿਕ ਮਿਲਣੀ 19 ਜੂਨ ਨੂੰ ਚਿਤਰਕਾਰਾ ਪ੍ਰਵੀਨ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਨਿਵਾਸ ਤੇ ਹੋਵੇਗੀ ਇਸੇ ਐਲਾਨ ਨਾਲ ਹੀ ਇਸ ਸਫ਼ਲ ਪਰਿਵਾਰਕ ਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਹੋ ਗਈ, ਜੋ ਚਿਰਾਂ ਤੱਕ ਯਾਦਾਂ ਚ ਵਸੀ ਰਹੇਗੀ