ਅਸਲ ਸੁਪਨੇ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਜਾਗਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖੇ ਜਾਣ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ‘ਚ ਵੀ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸੌਣ ਵੇਲੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਹੀ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਆਪਣੀ ਬਿਹਤਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਦੇਖੇ ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਕਰਨ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ ਕਿ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ‘ਦਰਸ਼ਨ’ ਵੀ ਜਰੂਰ ਹੋਣਗੇ। ਇਹ ਵੀ ਸੱਚਾਈ ਹੈ ਕਿ ਸੋਹਣੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕੰਡੇ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਓਵੇਂ ਹੀ ਸੁੱਖਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਕੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਦੋ ਹੱਥ ਕਰਨੇ ਹੀ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖੇ ਕਿ ਉਸਨੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਫੁੱਟ ਉਚਾਈ ਤੋਂ ਜਹਾਜ਼ ‘ਚੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰਨੀ ਹੈ ਜਾਂ ਮਾਊਂਟ ਐਵਰੈਸਟ ਚੋਟੀ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰਨੈ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਅਸੀਂ ਵੀ ਇਸ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ‘ਕਮਲ’ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ ਦੇ ਦੇਵਾਂਗੇ ਕਿ “ਐਵੇਂ ਕਮਲ ਮਾਰੀ ਜਾਂਦੀ ਐ।” ਪਰ ਨਹੀਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਘੁਲਾਟੀਆ ਕਾਮਰੇਡ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਸੁਤੰਤਰ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਚਰਚਾ ‘ਚ ਰਹੇ ਫਰੀਦਕੋਟ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਹਰੀ ਨੌਂ ਦੇ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਪਰਿਵਾਰ ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਨਵਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਅਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਜਾਗਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦੀ ਵੀ ਐ ਤੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਪਰ ਵੀ ਅਡੋਲ ਤੁਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸ ਕੁੜੀ ਦਾ ਨਾਂ ਹੈ ਸੁਖਵੀਰ ਕੌਰ ‘ਸੁਖ’।

25 ਦਸੰਬਰ 1985 ਨੂੰ ਜਨਮੀ ਸੁਖ ਨੇ ਬੇਸ਼ੱਕ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਕੁਝ ਕੁ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ‘ਚ ਉਮਰ ਨਾਲੋਂ ਵਡੇਰੇ ਦੁੱਖ ਦੇਖੇ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲਈ ਬਜ਼ਿੱਦ ਸੁਖਵੀਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸੀਨੀਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ‘ਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਦੀ ਹਾਕੀ ਖਿਡਾਰਨ ਵਜੋਂ ਵੀ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਕੌਮੀ ਸੇਵਾ ਯੋਜਨਾ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ‘ਚ ਮੋਹਰੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪਟਿਆਲਾ ਤੋਂ ਉਚੇਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੌਰਾਨ ਇਸ ਖਿਡਾਰਨ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਾਹ ਕਦੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਹਰ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਮਾਪਣ ਵੱਲ ਨੂੰ ਪੈ ਗਿਆ, ਇਹ ਸੁਖ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ। ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਲਿਖਣ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰੀ ਸੁਖਵੀਰ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਹਾਣੀ ‘ਕਲਯੁਗ ਦੀ ਸੀਤਾ’ ਕੀ ਛਪੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਬੁਲੰਦ ਹੋ ਗਏ। ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਵਾਰਤਕ ਉੱਪਰ ਵੀ ਕਲਮ ਅਜ਼ਮਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਸਾਧਾਰਨ ਪਰਿਵਾਰ ‘ਚੋਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰੀ ਸੁਖ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੁੱਖਾਂ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਮਾਂ ਦਾ ਰੂਪ ਦੇਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੁਖ ਦੀ ਮੰਜਿ਼ਲ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ ਲਿਖਣ-ਕਲਾ ਦੀ ਹੀ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਸਗੋਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿਤਰਣ ਲਈ ਰੰਗ-ਬੁਰਸ਼ (ਪੇਂਟਿੰਗ) ਨਾਲ ਵੀ ਦੋਸਤੀ ਕਰ ਲਈ। ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਸੂਖਮ ਕਲਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਨਿੱਜ਼ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਭਲਾ ਨਾ ਸੋਚੇ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਕਿ ਉਹ ਦਿਖਾਵੇ ਦਾ ਕਲਾਕਾਰ ਹੈ। ਸੁਖ ਦੀ ਇਸੇ ਸੋਚ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਉਸ ਅੰਦਰਲੇ ਅਸਲ ਕਲਾਕਾਰ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸਨੇ 27-28 ਵਰ੍ਹੇ ਦੀ ਉਮਰ ‘ਚ ਹੀ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ‘ਸਰੀਰ-ਦਾਨ’ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਮਰਕੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਦੇ ਕੰਮ ਆਇਆ ਜਾ ਸਕੇ।

ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਮਨੁੱਖ ਮਿਥ ਹੀ ਲਵੇ ਤਾਂ ਪਹਾੜ ਵੀ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਛ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਬਾਲ ਸਭਾ ਦੀ ਸਟੇਜ਼ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਵੇਲੇ ਵੀ ਸੌ ਵਾਰ ਸੋਚਦੀ ਸੁਖ ਨੂੰ ਹਾਲਾਤਾਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਚਾਹਤ ਨੇ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤੈ ਕਿ ਜੇ ਹਜਾਰਾਂ ਫੁੱਟ ਉੱਚੇ ਉੱਡਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ ਛਾਲ ਮਾਰਨੀ ਪਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਪਲ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚੇ। ਹਾਂ ਜੀ, ਇਹ ਦਰੁਸਤ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੀ ਕਲਮ ਨਾਲ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਮਾਪਣ ਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖਣ ਵਾਲੀ ਸੁਖ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਆਪਣੀ ਬਹਾਦਰੀ, ਦਲੇਰੀ, ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਨਾਲ ਪਹਾੜਾਂ ਦੀ ਉਚਾਈ ਤਾਂ ਮਾਪਦੀ ਹੈ ਹੀ ਸਗੋਂ ਬੇਖੌਫ਼ ਹੋ ਕੇ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ‘ਚੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਨਾਲ ਉਡਾਰੀ ਵੀ ਭਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਹੈ। ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਕਰਤੱਬਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਦੇਖਕੇ ਹੀ ਦਿਲ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸੁਖ ਇਸ ਜਾਨ ਹੂਲਵੇਂ ਕਰਤੱਬ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇ ਸਾਕਾਰ ਹੋਣ ਵਜੋਂ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਤੇ ਬਥੇਰੇ ਲੋਕ ਐਸੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅੰਨ ਦਾ ਖੌਅ ਬਣੇ ਰਹਿ ਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦਾ ‘ਖਾਤਾ’ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖੋਲ੍ਹਦੇ ਪਰ ਮਾਣ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਇਸ ਹਿੰਮਤੀ ਤੇ ਨਿੱਡਰ ਧੀ ‘ਤੇ ਜਿਸਨੇ ‘ਅਡਵੈਂਚਰ ਸਪੋਰਟਸ ਐਂਡ ਸਕਾਈ ਡਾਈਵਿੰਗ’ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾ ਦਿੱਤੈ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜੰਮਣਾ ਜਾਂ ਕੁੜੀ ਹੋਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਸਕਦਾ। ਸੁਖ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਚੋਟੀ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ‘ਚ ਸਥਿਤ ਦੁਨੀਆ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀਆਂ ਸੱਤ ਚੋਟੀਆਂ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰਨ ਦਾ ਹੈ। ਸੁਖ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਤਕਲੀਫਾਂ ਉੱਪਰ ਫਤਿਹ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਚੋਟੀਆਂ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਪੰਜਾਬਣ ਹੋਵੇਗੀ ਜੋ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ‘ਚ ਮਾਊਂਟ ਐਵਰੈਸਟ ਉੱਪਰ ਤਿੰਰਗੇ ਝੰਡੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਕੇਸਰੀ ਝੰਡਾ ਵੀ ਗੱਡਣ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਵਿਲੱਖਣ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋਵੇਗਾ।

ਇੰਨਾ ਕੁਝ ਜਾਨਣ ਦੇ ਬਾਦ ਹੈਰਾਨ ਹੋਵੋਗੇ ਕਿ ਇੱਕ ਪੇਂਡੂ ਕੁੜੀ ਦੇ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੇ ਖਰਚੇ ਕਿਵੇਂ ਪੂਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਣਗੇ? ਕੁੜੀਆਂ ਅੱਗੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਸ ਹੱਸਕੇ ਟੱਕਰਨ ਦੀ ਜਿਉਂਦੀ ਜਾਗਦੀ ਮਿਸਾਲ ਸੁਖ ਦਾ ਗਿਲਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮਜ਼ਬੂਰੀਆਂ ਕਾਰਨ ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਦਾ ਵੀ ਖਿਆਲ ਆ ਜਾਦਾ ਸੀ ਪਰ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪਿਛਾਂਹ ਨਹੀਂ ਮੁੜਨ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ, ਕੋਈ ਵੀ ਸੰਸਥਾ ਜਾਂ ਕੋਈ ਪੰਜਾਬੀ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਸੁਖ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਹਕੀਕਤ ਦੀ ਪੁੱਠ ਚਾੜ੍ਹਨ ਲਈ ਸ਼ਬਾਸ਼ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ਉਸਦੇ ਮੋਬਾਈਲ ਨੰਬਰ 0091- 7814468210 ਜਾਂ ਈਮੇਲ sukhveerkaur39@gmail.com  ‘ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਸੁਖ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੇਰੇ ਤਾਕਤ ਮਿਲ ਸਕੇ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਉਡਾਣ ਲਈ।