ਰਾਈਟਰਜ਼ ਫੋਰਮ, ਕੈਲਗਰੀ ਦੀ ਮਾਸਿਕ ਇਕੱਤਰਤਾ 7 ਮਾਰਚ 2015 ਦਿਨ ਸ਼ਨਿੱਚਰਵਾਰ 2.00 ਵਜੇ ਕਾਊਂਸਲ ਆਫ ਸਿੱਖ ਆਰਗੇਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨਜ਼ (ਕੋਸੋ) ਦੇ ਹਾਲ ਵਿਚ ਹੋਈ। ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਜਸਬੀਰ (ਜੱਸ) ਚਾਹਲ ਨੇ ਸ. ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੀਤਲ ‘ਪੰਨੂੰ’ ਅਤੇ ਜਨਾਬ ਸਬ੍ਹਾ ਸ਼ੇਖ਼ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਮੰਡਲ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਬਨਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਟੇਜ ਸਕੱਤਰ ਦੀ ਜੁੱਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਂਦਿਆਂ ਅੱਜ ਦੀ ਸਭਾ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।

ਅਜਾਇਬ ਸਿੰਘ ਸੇਖੋਂ ਹੋਰਾਂ ਬੁੜਾਪੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖੀ ਅਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ‘ਇਕ ਦੁਖਿਆਰਨ’ ਸਾਂਝੀ ਕਰਕੇ ਤਾੜੀਆਂ ਲਈਆਂ।

ਅਮਰੀਕ ਚੀਮਾ ਨੇ ‘ਉਜਾਗਰ ਸਿੰਘ ਕੰਵਲ’ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਇਕ ਗੀਤ ਅਤੇ ਕੁਝ ਟੱਪੇ ਮਾਹਿਏ ਦੇ ਗਾਕੇ ਵਾਹ-ਵਾਹ ਲੁੱਟ ਲਈ।

ਪ੍ਰਭਦੇਵ ਗਿਲ ਹੋਰਾਂ ਅਪਣੀ ਹੱਡ-ਬੀਤੀ ਬਯਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜੇ ਕਦੇ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਨ੍ਹੇਰੇ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਘੌਲ ਕੀਤੇ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਜਾਂ ਹਸਤਪਤਾਲ ਪੰਹੁਚ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਿਗਾਹ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਹੋਣ ਦੀ ਨੌਬਤ ਵੀ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉਪਰੰਤ ਅਪਣੀਆਂ ਇਹ ਸਤਰਾਂ ਵੀ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ –

“ਨਾ ਕੰਧੀਂ ਬਾਲਿਆ ਦੀਵਾ, ਨਾ ਬੂਹਾ ਰੱਖਿਆ ਖੁੱਲਾ
ਮੁਹੱਬਤ ਫਿਰ ਵੀ ਆਪਣੀ, ਐ ਸੱਜਣ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਗਈ”

ਹਰਦਿਆਲ ਸਿੰਘ (ਹੈਪੀ) ਮਾਨ ਹੋਰਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਐਮ.ਐਲ.ਏ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਏਹੋ ਜੇਹੇ ਨੁਮਾਇਂਦੇ ਚੁਨਣ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਜੋ ਚੰਗੇ ਇਖ਼ਲਾਕ ਦੇ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਚੰਗੇ ਕਮਯੂਨੀਕੇਟਰ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਕਾਮ-ਕਾਜ ਬਾਰੇ ਅੱਛੀ ਸਮਝ ਰਖਦੇ ਹੋਣ।

ਬੀਬੀ ਵੈਲਰੀਨ ਮਲਾਨੀ ਨੇ ਇਕ ਪੰਜਾਬੀ ਗੀਤ ਅਤੇ ਬੁੱਲੇ ਸ਼ਾਹ ਹਰਮੋਨਿਯਮ ਨਾਲ ਗਾਕੇ ਵ੍ਹ੍ਹਾਵਾ ਰੰਗ ਬਨ੍ਹਿਆ।
ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੀਤਲ ‘ਪੰਨੂੰ’ ਹੋਰਾਂ ਇਕ ਗ਼ਜ਼ਲ ਅਤੇ ਕੁਝ ਰੁਬਾਇਆਂ ਨਾਲ ਵਾਹ-ਵਾਹ ਲੈ ਲਈ –

“ਹੀਰਾਂ ਦੀ ਮਹਿਫ਼ਲ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਗਿਆ ਛੇਕਿਆ ਰਾਂਝਾ
ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਕਾਰਨ ਫਿਰੇ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਵਾਂਜਾ
ਦੁੱਧ ਘਿਉ ਲੱਸੀ ਤੇ ਚੂਰੀ ਨਾ ਇਹਨੂੰ ਭਾਉਂਦੇ ‘ਪੰਨੂੰ’
ਇਸਨੂੰ ਚਾਹੀਦੇ ਭੰਗ ਅਫੀਮ ਤੇ ਜਾਂ ਸੁਲਫ਼ਾ ਜਾਂ ਗਾਂਜਾ”

ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮਿਨਹਾਸ ਨੇ ਅਪਣੀ ਹਾਸ-ਕਵਿਤਾ “ਰਾਹੀਂ ਰੌਣਕ ਲਾਈ –

“ਸੁਪਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ, ਬੁੱਡੇ ਬਾਰੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸ਼ਤਾਨ ਹੋ ਗਿਆ
ਨਚਦੀ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਮਾਰ ਗਏ, ਜੱਨਤ ਦੇ ਜਿਵੇਂ ਜੀ ਨਜ਼ਾਰੇ ਮਾਰ ਗਏ”

ਜੱਸ ਚਾਹਲ ਨੇ ਅਪਣੀ ਇਸ ਹਿੰਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾਲ ਵਾਹ-ਵਾਹ ਲੈ ਲਈ –

“ਕਬ ਤਕ ਖ਼ੁਦ ਭੀ ਤੜਪੋਗੇ, ਤੜਪਾਓਗੇ
ਕਿਸ ਦਿਨ ਆਖ਼ਿਰ ਦਿਲ ਕੀ ਬਾਤ ਬਤਾਓਗੇ।
ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਕੀ ਪੱਟੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਹਟ ਜਾਏਗੀ
ਕੈਸੇ ਫਿਰ ਤੁਮ ਖ਼ੁਦ ਸੇ ਆਂਖ ਮਿਲਾਓਗੇ”

ਜਾਵਿਦ ਨਿਜ਼ਾਮੀ ਨੇ ਅਪਣੀਆਂ ਉਰਦੂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਸੁਣਾਕੇ ਤਾੜੀਆਂ ਲਈਆਂ –

“ਦਿਲ ਸੇ ਯਾਦੋਂ ਕੇ ਜੋ ਦਫ਼ੀਨੇ ਪੁਰਾਨੇ ਨਿਕਲੇ
ਅਪਨੇ ਜੀਨੇ ਕੇ ਹੀ ਆਜ ਬਹਾਨੇ ਨਿਕਲੇ।
ਹਮਨੇ ਖਾਏ ਹੈਂ ਕਈ ਬਾਰ ਫ਼ਰੇਬੇ – ਯਾਰਾਂ
ਲੇਕਿਨ ਹਰ ਬਾਰ ਨਏ ਯਾਰ ਬਨਾਨੇ ਨਿਕਲੇ”

ਅਮਰੀਕ ਸਰੋਆ ਨੇ ਵਧੀਆ ਚੁਟਕਲੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰਕੇ ਹਸਾਇਆ।
ਡਾ. ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਬਾਠ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਾਂਗ ਇਕ ਹਿੰਦੀ ਫਿਲਮੀ ਗੀਤ ਗਾਕੇ ਸਮਾਂ ਬਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ।

ਸਬ੍ਹਾ ਸ਼ੇਖ਼ ਨੇ ਅਪਣੀਆਂ ਦੋ ਉਰਦੂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਨਾਲ ਤਾੜੀਆਂ ਲਈਆਂ –

1-“ਜੋ ਦਿਲ ਮੇਂ ਨ ਉਤਰ ਸਕੇ ਵੋ ਤੀਰੇ-ਨਜ਼ਰ ਹੀ ਕਯਾ
ਜੋ ਤੀਰਗੀ ਸ਼ਬ ਨਾ ਮਿਟਾ ਸਕੇ ਵੋ ਸਹਰ ਹੀ ਕਯਾ”

2-“ਬਰਸੋਂ ਰਹੀ ਮੇਰੀ ਕਹਾਨੀ ਵਰਕ-ਵਰਕ
ਕੋਈ ਉਸੇ ਕਿਤਾਬ ਕੀ ਸੂਰਤ ਨ ਦੇਖ ਸਕਾ”

ਜਸਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸਿਹੋਤਾ ਹੋਰਾਂ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਤਰਾਂ ਕੈਲਗਰੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਪਛੋਕੜ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਵੀ ਰੋਚਕ ਜਾਨਕਾਰੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅਲਬਰਟਾ ਸੂਬਾ 1905 ਵਿੱਚ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਪਰੰਤ ਅਪਣੀ ਇਕ ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ।

ਬੀਬੀ ਮਨਜੀਤ ਕਾਂਡਾ ‘ਨਿਰਮਲ’ ਨੇ ਅਪਣੀਆਂ ਦੋ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਖ਼ੁਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ –

“ਵਿਰਹਾ ਦੀ ਨਮੀ ਨਾਲ ਮੇਰਾ, ਤਨ ਮਨ ਭਿੱਜ ਗਿਆ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਿਆਂ ਕੰਧਾਂ, ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਆਸਮਾਨ
ਤੇ ਮੇਰਾ ਸੀਨਾ ਸਿੱਜ ਗਿਆ
ਮੈਂ ਵਿਰਹਾ ਦਾ ਸ਼ਾਇਰ ਹਾਂ!”

ਸਭਾ ਦੀ ਫ਼ਰਮਾਇਸ਼ ਤੇ ਵੈਲਰੀਨ ਮਲਾਨੀ ਦੇ ਗਾਏ ਇਕ ਗੀਤ ਅਤੇ ‘ਸੁੱਲਖਣ ਸਰਹਦੀ’ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਨਾਲ ਸਭਾ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਕੀਤੀ ਗਈ –

“ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਯਾ ਕੋ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਆਪਕੀ, ਆਪ ਆਏ ਹੈਂ ਇਨਾਯਤ ਹੈ ਆਪਕੀ
ਕਤਰਾਏ-ਫ਼ਾਨੀ ਹੈ ਇਨਸਾਨ ਕਾ ਵਜੂਦ, ਜੋ ਭੀ ਹੈ ਹਸਤੀ ਬਦੌਲਤ ਹੈ ਆਪਕੀ”

ਰਾਈਟਰਜ਼ ਫੋਰਮ ਵਲੋਂ ਹਾਜ਼ਰੀਨ ਲਈ ਸਨੈਕਸ ਦਾ ਢੁਕਵਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਜੱਸ ਚਾਹਲ ਨੇ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲਈ ਸਭ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਗਲੀ ਇਕੱਤਰਤਾ ਲਈ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਭਰਿਆ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਡਾ. ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਬਾਠ ਦਾ ਫ਼ੋਟੋਆਂ ਲਈ ਖ਼ਾਸ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ।

ਰਾਈਟਰਜ਼ ਫੋਰਮ ਦਾ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਕੈਲਗਰੀ ਨਿਵਾਸੀ ਪੰਜਾਬੀ, ਹਿੰਦੀ, ਉਰਦੂ ਤੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਦੇ ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਤੇ ਲਿਖਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕ ਮੰਚ ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨਾ ਤੇ ਸਾਂਝਾ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੋ ਜੋੜਵੇਂ ਪੁਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰੇਗਾ। ਸਾਹਿਤ/ਅਦਬ ਰਾਹੀਂ ਬਣੀ ਇਹ ਸਾਂਝ, ਮਾਨਵੀ ਤੇ ਅਮਨ ਹਾਮੀਂ ਤਾਕਤਾਂ ਤੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਏਥੋਂ ਦੇ ਜੀਵਣ ਨਾਲ ਵੀ ਸਾਂਝ ਪਾਵੇਗੀ। ਤੁਹਾਡਾ ਸਹਿਯੋਗ ਹੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਤੇ ਪਰਸਾਰ ਦਾ ਰਾਜ਼ ਹੈ।