|
 ਗਾਇਕੀ
ਅਤੇ ਐਕਟਿੰਗ ਖ਼ੇਤਰ ਵਿੱਚ
ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਲੋਹਾ
ਮੰਨਵਾਉਣ ਵਾਲੀ,
ਸੁਹਣੀ-ਸੁਰੀਲੀ-ਸੁਰ
ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਸੁਮੇਲ,
ਦੱਖਣੀ
ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ ਨਾਮਵਰ
ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤ ਨੂਰਜਹਾਂ,
ਜਿਸਦਾ ਮੁੱਢਲਾ ਨਾਂਅ
ਅੱਲਾ ਵਸਾਈ ਸੀ,
ਦਾ ਜਨਮ
ਕਸੂਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇੱਕ
ਭੀੜ ਭੜੱਕੇ ਵਾਲੇ,
ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ
ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਚੰਗੀ ਦਿਖ
ਵਾਲੇ,
ਭੀੜੇ ਜਿਹੇ ਮੁਹੱਲੇ
ਵਿੱਚ 21ਸਤੰਬਰ
1926
ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਗੀਤਕ
ਘਰਾਣੇ
ਵਿੱਚ ਫ਼ਤਿਹ ਬੀਬੀ ਅਤੇ ਮਦਦ
ਅਲੀ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ।
ਅੱਲਾ ਵਸਾਈ ਦੇ ਇਸ
ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ 10
ਹੋਰ
ਭੈਣ-ਭਰਾ ਵੀ ਸਨ।
ਹਿੰਦੀ,
ਪੰਜਾਬੀ,
ਸਿੰਧੀ
ਅਤੇ ਉਰਦੂ
ਜ਼ੁਬਾਂਨ ਵਿੱਚ
10
ਹਜ਼ਾਰ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਵਾਲੀ ਅੱਲਾ
ਵਸਾਈ ਵੱਲੋਂ
5-6 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ
ਵਿੱਚ
ਗੁਣ-ਗੁਣਾਉਣਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਸਮੇ,ਅਹਿਮਦ
ਰਸ਼ੀਦੀ ਦਾ ਵੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਹਿਯੋਗ ਰਿਹਾ।
ਉਸ ਸਮੇ
ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਆਇਦਨ
ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਨਾਚ-ਗਾਣੇ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ।
ਅੱਲਾ ਵਸਾਈ ਦੀ ਅੰਮੀ
ਜਾਨ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਰੁਝਾਨ
ਵੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਸਿਖਿਆ ਲਈ ਉਸਤਾਦ ਗੁਲਾਮ ਅਲੀ ਖਾਂਨ ਦੇ
ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਅੱਲਾ ਵਸਾਈ ਨੇ
ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਮਿਊਜ਼ਿਕ,
ਠੁਮਰੀ,
ਧਰੁਪਦ
ਅਤੇ ਖਿਆਲ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸਿਖਿਆ
ਹਾਸਲ ਕਰਕੇ ਇਸ ਦਾ ਵਧੀਆ ਨਿਭਾਅ ਕੀਤਾ।
ਨੌ
ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ
ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਗੁਲਾਮ ਅਹਿਮਦ ਚਿਸ਼ਤੀ ਨੇ ਲਹੌਰ ਵਿਖੇ ਪ੍ਰਫ਼ਾਰਮ
ਕਰਨ ਲਈ ਗ਼ਜ਼ਲ,
ਨਾਤ
ਅਤੇ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਬਾਰੇ
ਰਿਆਜ਼ ਕਰਵਾਇਆ।ਇਥੇ
ਹੀ ਅੱਲਾ ਵਸਾਈ ਨੇ
ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਨਾਚ
ਅਤੇ ਗੀਤ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ।
ਉਸ ਸਮੇ ਕੋਲਕਾਤਾ ਨੂੰ
ਥੀਏਟਰ ਦਾ ਘਰ
ਮੰਨਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਇਹ ਵੇਖ ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ
1930
ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਆ ਵਸਿਆ।
ਮੁਖਤਾਰ ਬੇਗਮ
ਅਤੇ ਆਗਾ ਹਸ਼ਰ ਕਸ਼ਮੀਰੀ
ਨਾਲ ਵੀ ਰਾਬਤਾ ਬਣਿਆਂ।
ਉਸ ਨੇ ਅੱਲਾ ਵਸਾਈ
ਅਤੇ ਇਸ ਦੀਆਂ ਦੋ
ਵੱਡੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ
ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦਿਆਂ ਫ਼ਿਲਮ ਸਨਅਤ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ।
ਇਥੇ ਹੀ ਆਗਾ ਹਸ਼ਰ
ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ
ਤੰਬੂ ਲਾ ਕੇ “ਮਾਈਦਾਨ
ਥੀਏਟਰ”
ਬਣਾਇਆ।
ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਲੋਕ
ਆਏ,
ਅਤੇ ਇਸ ਮੌਕੇ ਉਸ ਦਾ
ਸਟੇਜੀ ਨਾਂਅ ਅੱਲਾ ਵਸਾਈ ਤੋਂ ਬੇਬੀ ਨੂਰਜਹਾਂ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ।
ਨੂਰਜਹਾਂ ਦੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਤੋਂ
ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕਿ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਗੁਲਾਮ
ਹੈਦਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੇ
ਡੀ ਮਹਿਰਾ ਦੀ
1935 ਵਿੱਚ ਬਣੀ
ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਸ਼ੀਲਾ (ਪਿੰਡ ਦੀ
ਕੁੜੀ)
'ਚ
ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਰੋਲ ਦਿਵਾਇਆ।
ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨੇ ਕਾਮਯਾਬੀ
ਦੇ ਝੰਡੇ ਗੱਡ ਦਿੱਤੇ।
ਕਈ ਗੀਤ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ
ਜ਼ਬਾਂਨ 'ਤੇ
ਚੜ ਗਏ।
ਫਿਰ
1936
ਵਿੱਚ ਨੂਰਜਹਾਂ ਨੇ ਏਸੇ ਕੰਪਨੀ
ਦੀ ਫ਼ਿਲਮ
“ਮਿਸਰ
ਕਾ ਸਿਤਾਰਾ” 'ਚ
ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।
ਨੂਰਜਹਾਂ
1937
ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ ਹੀਰ
ਸਿਆਲ”
ਵਿੱਚ ਹੀਰ ਬਣਕੇ ਆਈ।
ਇਸ ਦੌਰਾਂਨ ਲਾਹੌਰ ਵੀ
ਫ਼ਿਲਮ ਸਨਅਤ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ
ਚੁਕਿਆ ਸੀ,
ਇਹ ਵੇਖਦਿਆਂ
1938 ਵਿੱਚ ਉਹ ਲਾਹੌਰ
ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ।
ਗੁਲਾਮ ਹੈਦਰ ਨੇ
1939
ਵਿੱਚ ਦਲਸੁੱਖ ਐਲ ਪੰਚੋਲੀ ਦੀ
ਫ਼ਿਲਮ “ਗੁਲ
ਬਕਵਾਲੀ”
ਲਈ ਜੋ ਗੀਤ
“ਸ਼ਾਲਾ
ਜਵਾਨੀਆਂ ਮਾਣੇ”
ਨੂਰਜਹਾਂ ਲਈ ਤਿਆਰ
ਕਰਵਾਇਆ,
ਉਹ ਨੂਰਜਹਾ ਦਾ ਪਹਿਲਾ
ਰਿਕਾਰਡ ਗੀਤ ਅਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ।
1940
ਵਿੱਚ
“ਯਮਲਾ
ਜੱਟ
ਅਤੇ
“ਚੌਧਰੀ”
ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੇ ਗੀਤ ਬਹੁਤ
ਮਕਬੂਲ ਹੋਏ, ”ਕੱਚੀਆਂ
ਕਲਮਾਂ ਨਾ ਤੋੜ”
ਅਤੇ
“
ਬੱਸ ਬੱਸ ਵੇ ਢੋਲਣਾ,
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਬੋਲਣਾ”
ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਬੇਬੀ
ਨੂਰਜਹਾਂ ਨੇ
1942
ਵਿੱਚ ਬੇਬੀ ਸ਼ਬਦ ਅਲੱਗ ਕਰ
ਦਿੱਤਾ
ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਨੂਰਜਹਾਂ ਹੀ
ਅਖਵਾਉਣ
ਲੱਗੀ।
ਏਸੇ ਸਾਲ ਪ੍ਰਾਣ ਨਾਲ
ਉਸਦੀ ਨਾਮੀ ਫ਼ਿਲਮ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਆਈ,
ਅਤੇ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ
ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਸ਼ੌਕਤ ਹੁਸੈਨ
ਰਿਜ਼ਵੀ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਨਿਕਾਹ ਕਰ ਲਿਆ
।
ਅਗਲੇ ਹੀ ਸਾਲ
1943
ਵਿੱਚ
ਮੁੰਬਈ ਪਹੁੰਚੀ
ਨੂਰਜਹਾਂ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ
“ਦੁਹਾਈ”
ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤਾ ਆਪਟੇ
ਨਾਲ ਗਾਇਆ ।
ਜੋ ਕਿ
ਹੁਸਨ ਬਾਨੋ
'ਤੇ
ਫ਼ਿਲਮਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਫ਼ਿਰ
1945
ਵਿੱਚ ਲਤਾ ਮੰਗੇਸ਼ਕਰ ਅਤੇ ਆਸ਼ਾ
ਭੋਂਸਲੇ
ਨਾਲ ਮੂਵੀ
“ਬੜੀ
ਮਾਂ”
ਲਈ ਗਾਇਆ
।
ਪਹਿਲੀ ਕਵਾਲੀ
“ਆਂਹੇਂ
ਨਾ ਭਰੀਂ ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਾ ਕੀਆ”
ਜ਼ੋਰਾਬਾਈ ਅੰਬਾਲਵੀ,ਅਤੇ
ਅਮਿਰਬਾਈ ਕਰਨਾਟਕੀ ਨਾਲ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਵਾਈ
।
ਨੂਰਜਹਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਖ਼ਰੀ
ਫ਼ਿਲਮ “ਮਿਰਜ਼ਾ
ਸਾਹਿਬਾਂ” 1947
ਵਿੱਚ
ਕੀਤੀ।
ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ
ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਰਾਜ ਕਪੂਰ ਦੇ ਭਰਾਤਾ ਤਰਲੋਕ ਕਪੂਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।
ਪਰ
ਕਲਾਸੀਕਲ ਫ਼ਿਲਮਾਂ
“ਲਾਲ
ਹਵੇਲੀ,“
ਜ਼ੀਨਥ”,
“ਬੜੀ ਮਾ,“ਗਾਓਂ
ਕੀ ਗੋਰੀ,”
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਜ ਵੀ ਚੇਤੇ ਹਨ।
ਇਸ ਕਲਾਕਾਰਾ ਨੇ
127
ਗੀਤ ਭਾਰਤੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਲਈ ਗਾਏ।
ਉਸ ਨੇ
1932
ਤੋਂ
1947
ਤੱਕ
12
ਚੁੱਪ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਅਤੇ
69
ਬੋਲਦੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ
ਯੋਗਦਾਨ
ਪਾਇਆ,
ਉਸਦੀਆਂ 55
ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ,
8 ਕੋਲਕਾਤਾ ਵਿੱਚ,
5 ਲਾਹੌਰ ਵਿੱਚ ਅਤੇ
ਇੱਕ
ਫ਼ਿਲਮ ਰੰਗੂਨ (ਨਵਾਂ ਨਾਅ
ਯੰਗੂਨ) ਬਰਮਾਂ (ਨਵਾਂ ਨਾਂਅ ਮਿਆਂਮਾਰ) ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ।
ਵੰਡ
ਸਮੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਖਾਵੰਦ
ਸ਼ੌਕਤ ਹੁਸੈਨ ਰਿਜ਼ਵੀ ਸਮੇਤ ਕਰਾਚੀ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ।
ਇਸ ਤੋਂ ਕਰੀਬ
4
ਕੁ ਵਰ੍ਹੇ ਬਾਅਦ ਮੀਆਂ-ਬੀਵੀ
ਅਰਥਾਤ “ਸ਼ਾਹਨੂਰ”
ਵੱਲੋਂ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ
ਕੀਤੀ, ਪਹਿਲੀ ਪੰਜਾਬੀ
ਫ਼ਿਲਮ
“
ਚੰਨ ਵੇ
“
ਵਿੱਚ 1951
ਨੂੰ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ
ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਹੀਰੋਇਨ ਵਜੋਂ
ਸੰਤੋਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਨਾਲ
ਆਈ,
ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪਹਿਲੀ
ਖ਼ਾਤੂਨ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕਾ ਵੀ ਬਣੀ।
ਫਿਰ
ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਉਰਦੂ
ਫ਼ਿਲਮ 1952 ,ਚ
“ਦੁਪੱਟਾ”
ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ
,ਜਿਸ
ਨੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਮਨ ਮੋਹ
ਲਏ
।
ਇਸ ਦਾ ਗੀਤ
“
ਚਾਂਦਨੀ ਰਾਤੇਂ
,
ਬਹੁਤ ਮਕਬੂਲ ਹੋਇਆ।
ਜੁਗਨੂੰ”
ਅਤੇ
“ਚੰਨ
ਵੇ”
ਵਾਂਗ ਹੀ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਸੰਗੀਤ
ਫ਼ਿਰੋਜ਼ ਨਿਜ਼ਾਮੀ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਸਿੰਗਰ ਅਤੇ ਅਦਾਕਾਰਾ
ਵਜੋਂ 1961
ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ
“ਮਿਰਜ਼ਾ
ਗਾਲਿਬ”
ਕੀਤੀ।
ਫ਼ੈਜ਼
ਅਹਿਮਦ ਫੈਜ਼ ਦੇ ਬੋਲਾਂ
“
ਮੁੱਝ ਸੇ ਪਹਿਲੀ ਸੀ ਮੁਹੱਬਤ
ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਨੇ ਆਜ ਮਾਂਗ“
ਨੂੰ
ਕਮਾਲ ਦੀ ਤਰੰਨਮ
'ਚ
ਪੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟਿਆ।
ਨੂਰਜਹਾਂ
1930
ਤੋਂ
1963
ਤੱਕ
33
ਸਾਲ ਫ਼ਿਲਮ ਜਗਤ ਦੀ ਅਹਿਮ ਹਸਤੀ
ਬਣੀ ਰਹੀ।
ਫ਼ਿਲਮ
“ਅਨਮੋਲ
ਘੜੀ”
ਜਿਸ ਦਾ ਸੰਗੀਤ ਨੌਸ਼ਾਦ
ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ,
ਵਿਚਲੇ ਗੀਤ
“ਆਵਾਜ਼
ਦੇ ਕਹਾਂ ਹੈਂ”
ਜਵਾਂ ਹੈ ਮੁਹੱਬਤ”
“ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ
ਕਿ ਸਾਥੀ”
ਅੱਜ ਵੀ ਤਰੋ-ਤਾਜਾ
ਜਾਪਦੇ ਹਨ।
ਉਸਦੀ ਅਦਾਕਾਰਾ ਵਜੋਂ ਆਖ਼ਰੀ
ਫ਼ਿਲਮ 1963
ਵਿੱਚ
“ਬਾਜ਼ੀ”
ਆਈ।
ਉਸਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ
14
ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾਈਆਂ
ਜਿਨ੍ਹਾ ਵਿੱਚੋਂ
10
ਉਰਦੂ ਅਤੇ
4
ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਹਨ।
ਨੂਰਜਹਾਂ ਨੂੰ
6
ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਰਸ਼ ਲਈ ਅਤੇ
ਆਪ
ਤੋਂ
9
ਸਾਲ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਦੇ ਦੂਸਰੇ
ਖ਼ਾਵੰਦ ਇਜ਼ਾਜ਼ ਦੁਰਾਨੀ ਦੇ ਕਹਿਣ
'ਤੇ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਤੋਂ
ਕਿਨਾਰਾ ਕਰਨਾਂ ਪਿਆ।
ਪਿਠਵਰਤੀ ਗਾਇਕਾ ਵਜੋਂ ਭਾਵੇਂ
ਉਸ
ਨੇ
1958
ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫ਼ਿਲਮ ਜਾਨ
ਏ ਬਹਾਰ
ਲਈ
“ਕੈਸਾ
ਨਸੀਬ ਲਾਈ ਥੀ”
ਗਾਇਆ ਸੀ
,ਜੋ ਮੁਸੱਰਤ ਨਜ਼ੀਰ
'ਤੇ
ਫਿਲਮਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਫਿਰ
1960
ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ
“ਸਲਮਾਂ”
ਲਈ
ਗਾਇਆ।
ਨੂਰਜਹਾਂ ਨੂੰ
1957
ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਟ ਐਵਾਰਡ
ਮਿਲਿਆ, 1965
ਦੀ ਲੜਾਈ ਸਮੇ ਉਸ
ਨੇ ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਦੇ ਗੀਤ
ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟਿਆ
ਅਤੇ
1966
ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦਾ ਸਭ
ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਐਵਾਰਡ
“ਤਮਗਾ
ਇ ਇਮਤਿਆਜ਼”
ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।
ਉਹ ਮਲਿਕਾ-ਇ-ਤਰੰਨਮ
ਬਣੀ।
ਨੂਰਜਹਾਂ ਨੇ ਅਹਿਮਦ
ਰਸ਼ਦੀ,
ਮਹਿੰਦੀ ਹਸਨ,
ਮਸੂਦ ਰਾਣਾ
ਅਤੇ ਮੁਜ਼ੀਬ ਆਲਮ ਨਾਲ
ਦੋ-ਗਾਣੇ ਵੀ
ਗਾਏ
।
ਭਾਰਤੀ ਸਿਨੇਮੇ ਦੇ ਗੋਲਡਨ
ਜੁਬਲੀ ਸਮਾਰੋਹ ਸਮੇ ਉਹ
1982
ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਆਈ,
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ
ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ,
ਦਲੀਪ ਕੁਮਾਰ,
ਲਤਾ ਮੰਗੇਸ਼ਕਰ
ਨੂੰ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ
ਮਿਲੀ।
1990
ਵਿੱਚ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਅਦਾਕਾਰਾ
ਨੀਲੀ
ਅਤੇ ਰੀਮਾਂ ਲਈ ਗਾਇਆ
ਤਾ ਉਸਨੂੰ ਸਦਾ
ਬਹਾਰ ਗਾਇਕਾ ਵਜੋਂ
ਜਾਣਿਆਂ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ
।
ਸਾਲ
1986
ਵਿੱਚ ਉਹ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦੌਰੇ
'ਤੇ
ਸੀ
ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਦ ਦੀ
ਸਮੱਸਿਆ ਆ ਗਈ
।
ਸਰਜਰੀ ਕਰਦਿਆਂ
2000
ਵਿੱਚ ਪੇਸ ਮੇਕਰ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ
ਪਰ ਕਰਾਚੀ ਦੇ
ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ
ਸਨਿਚਰਵਾਰ ਬਾਅਦ ਦੁਪਹਿਰ
23
ਦਸੰਬਰ
2000
ਨੂੰ ਨੂਰਜਹਾਂ ਦਾ ਨੂਰ ਸਦਾ
ਸਦਾ ਲਈ ਇਸ ਜਗਤ ਤੋਂ
ਚਲਾ ਗਿਆ.। ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਾਨਦਾਰ ਕਲਾ ਸਹਾਰੇ ਜਿੰਦਾ ਹੈ,
ਭਾਵੇ ਉਸਦਾ ਵਜੂਦ
ਸਾਡੇ ਸੰਗ ਨਹੀ ਵੀ ਹੈ।
ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰੀਤ
ਭਗਤਾ-151206(ਬਠਿੰਡਾ)
ਮੁਬਾਇਲ ਸੰਪਰਕ;
98157-07232
|
