|
ਬੇ-ਖਬਰ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ),
ਬਲਾਚੌਰ
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ , ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਕੋਈ ਸਦਮਾ ਉਧਾਰ ਦੇ ਗਿਆ,
ਕੋਈ ਮਜਬੂਰੀ ਦੱਸ, ਮਸ਼ਹੂਰੀ
ਕਰਾ ਗਿਆ।
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ ਏ,
ਪਤਾ
ਸਭ ਦਾ ਵਸ ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਕੋਈ ਠੱਗਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਬੈਠਾ ਏ।
ਦੱਸ ਭਲਾ , ਕੋਣ ਗੱਠ ਨਾਲ ਬੰਨ ਲੈ ਗਿਆ,
ਕੋਈ ਅਨੁਮਾਨ ਜਿਹਾ ਲਗਾ ਕੇ
ਬੈਠਾ ਏਂ।
ਜਿੰਦ ਮੁਕ ਗਈ ਜਾਂ ਮੁਕਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ,
ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ,
ਚੱਲਦੇ ਸਾਹ ਸੱਜਣਾਂ।
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ
ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ, ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਦੁਨੀਆਂ ਦੁਨੀਆਂ
ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਰਹੀ ਏ,
ਕੁਦਰਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਡਰਾਂ ਰਹੀ ਏ।
ਵਿਗਿਆਨ
ਵੀ ਰੱਬ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਏ,
ਬੇ ਫ਼ਿਕਰ ਬੇ ਪਰਵਾਹ
ਫ਼ਕੀਰੀ,
ਉਹਦੇ ਨਾ ਉਤੇ, ਮੋਜ ਉਡਾ ਰਹੀ ਏ।
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ
ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ , ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਆਸਾ ਦੀ ਬਰਾਤ, ਆਸ਼ਿਕ ਇਸ਼ਕ,
ਡੋਲੀ ਮੌਤ ਵਾਲੀ ਕਫ਼ਨ੍ਰ ਬੰਨ੍ਹ
ਤੂੰ ਸੱਚ ਦੇ ਕਰੀਬੀ ਆ ਰਹੀ ਏ,
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ
ਸੂਝਵਾਨ ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ, ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਅਧੂਰਾ
ਇਸ਼ਕ,ਅਧੂਰਾ ਚਾਹਤ ਸੰਦੀਪ ਨਰ ਤੇਰੀ ਇਮਾਨਤ,
ਇਕ ਦੀ ਲੋੜ ਦੂਜੇ ਨੂੰ
ਲੋੜ, ਹੱਸੇ ਨੂੰ ਉਦਾਸੀ ਵਿਚ ਬਦਲ ਗਈ,
ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਤੇਰੀ ਐਸਾ ਕਹਾਣੀ
ਸੁਣਾਉਣ ਦਾ ,
ਜੋ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਉਜਾੜ ਗਈ,
ਵੱਸ
ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਤੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਠੰਡ ਪਾ ਗਈ।
ਉਲਟੀ ਗੰਗਾ ਬਹਾ ਗਈ, ਕਿਸੇ
ਦਾ ਪੁੱਤ ਕਿਸੇ ਦਾ ਪਤੀ,
ਉਮਰਾਂ ਭਰ ਐਸੀ ਜ਼ਹਿਰ ਭਲਾ ਗਈ, ਜਿਉਂਦੀ
ਨੂੰ ਰੱਦੀ,
ਮਰਿਆ ਦੀ ਲਾਇਨ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਖੜਾਂ ਗਈ।
ਦੁਨੀਆਂ ਅੱਗੇ ਪਰਦਾ ਰੱਖ, ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ,
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ, ਮੌਕੇ ਦਾ
ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਰੁੱਖਾਂ ਸੁਭਾ, ਪੈਸੇ ਦੀ ਭੁੱਖ,
ਲਾਲਚ ਵਿੱਚ
ਤਾਂ ਸਭ ਗੁਆ ਬੈਠਾ ਕੋਈ,
ਕੋਈ ਪਾਣੀ ਉਤੇ ਚੱਲ ਚੱਲਿਐ,
ਕੋਈ ਅੱਗ
ਨੂੰ ਵੀ ਖਾ ਚੱਲਿਐ,
ਕੋਈ ਹਵਾ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਬਣਾ ਚੱਲਿਐ,
ਕੋਈ ਆਪਣੇ
ਆਪ ਗਾਇਬ ਕਰ ਚੱਲਿਐ।
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ
ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ, ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਕੋਈ ਕਾਇਨਾਤ ਦੀ
ਮਿਸਟਰੀ ਨੂੰ ਉਲਝਾ ਚੱਲਿਐ।
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ
ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ, ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
ਕੁੱਝ ਕੂ ਪਲਾਂ
ਲਈ ਸਭ ਕੁੱਝ ਸੁਨਮਸਾਨ ਪੈ ਜਾਣਾ,
ਇਹ ਤਾਂ ਆਮ ਜਿਹੀ
ਭਵਿਖਬਾਣੀ, ਜਣਾ ਖਣਾ,
ਐਸੀ ਘੜੀ ਆਉਂਣੀ ਵੇ ਮਨਾਂ,
ਬੰਦੇ ਨੂੰ
ਬੰਦੇ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪੈਣੀ ਵੇ ਮਨਾ।
ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਬੇ ਖਬਰ , ਕੋਈ
ਬੇ ਸੂਝਵਾਨ ਏ,
ਪਤਾ ਸਭ ਦਾ ਵਸ, ਮੌਕੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਏ।
15/04/2024
ਧਰਵਾਸੇ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ),
ਬਲਾਚੌਰ
ਸੱਚ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕੋਣ, ਐਤਵਾਰ ਕਰੇਂਗਾ ਅੜਿਆ,
ਝੂਠ
ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲਾ, ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮੈਦਾਨੇ ।
ਧਰਮ ਕਾਇਮ ਮੇਰਾ ਝੂਠ
ਤੇ, ਨਾਮ ਹੈ ਮੇਰਾ ਧਰਮਾਂ,
ਝੂਠਾ ਸਾਬਿਤ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਅੱਲ
ਮੇਰੀ ਹੈ , ਬੇਸ਼ਰਮਾਂ।
ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਸੱਚ ਮੈਥੋਂ, ਮੈਂ ਅਕਲਾਂ ਵੱਲੋਂ
ਲੰਗੜਾ।
ਆਪਣਾ ਦੋਸ਼ ਕਿਸੇ ਤੇ ਲਾ ਕੇ , ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਪਾਵਾਂ ਭੰਗੜਾ।
ਸੱਚ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕੋਣ, ਐਤਵਾਰ ਕਰੇਂਗਾ ਅੜਿਆ,
ਝੂਠ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲਾ,
ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮੈਦਾਨੇ ।
ਪੈਸਾ ਆਉਂਦਾ ਦਿਸੇ ਜੇ ਮੈਨੂੰ, ਝੱਟ
ਜ਼ੁਬਾਨੋਂ ਫਿਰ ਜਾਵਾਂ,
ਸੱਚ ਦੀ ਕਦਰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਮੈਂ ਝੂਠ ਅੱਗੇ ਗਿਰ
ਜਾਵਾਂ।
ਪਹਿਚਾਨ ਜ਼ੁਬਾਨ ਤੋਂ ਮੈਂ ਆਸਤਿਕ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਮੀਰੋਂ ਚੰਗਾ
ਨਾਸਤਿਕ,
ਅਹਿਸਾਨ ਕਰਾ ਭਾਲਾ ਕੀਮਤਾਂ , ਬਿਨ ਪੈਸੇ ਤੇਰਾ ਮੈ ਕੀ
ਕਰਾਂ।
ਸੱਚ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕੋਣ, ਐਤਵਾਰ ਕਰੇਂਗਾ ਅੜਿਆ,
ਝੂਠ ਲੈ
ਕੇ ਨਿਕਲਾ, ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮੈਦਾਨੇ ।
ਧਰਵਾਸੇ ਦੇਣ ਮੇਰੀਆਂ
ਆਦਤਾਂ, ਚੜ੍ਹਾ ਕੋਠੇ ਪੌੜੀ ਖਿੱਚ ਦਿਆਂ,
ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ੱਕ
ਹੈ, ਮੈਂ ਸੱਚਾ ਹਾਂ, ਲਿਆ ਲਿਖ ਦਿਆਂ।
ਮੈਂ ਖੁਸਰ-ਫੁਸਰ ਕਰਕੇ, ਭਾਈਆਂ
ਵਿੱਚ ਪਾੜਾਂ ਪਾ ਦਿਆਂ।
ਆਪਣੀ ਦਾਦਾਗਿਰੀ ਦੱਸ ਕੇ, ਮੈਂ ਕੱਲਾ ਦੇਖ ਕੇ
ਢਾਹ ਦਿਆਂ,
ਸੱਚ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕੋਣ, ਐਤਵਾਰ ਕਰੇਂਗਾ ਅੜਿਆ,
ਝੂਠ
ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲਾ, ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮੈਦਾਨੇ ।
ਫਾਹਾ ਆਪਣੇ ਗਲੇ
'ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ, ਨਿਰਦੋਸ਼ ਦੇ ਗਲ ਪਾ ਦਿਆਂ,
ਜੋ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ
ਬੂਟਾ ਲਾਵੇ, ਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਬੂਟਾ ਪੱਟ ਦਿਆਂ।
ਸੱਚ ਮੇਰੇ ਤੇ ਕੋਣ,
ਐਤਵਾਰ ਕਰੇਂਗਾ ਅੜਿਆ,
ਝੂਠ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲਾ, ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮੈਦਾਨੇ ।
12/09/2023
ਤਾਂਘ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ),
ਬਲਾਚੌਰ
ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ, ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਵਾਂਗਾ,
ਲਾਰਾ ਜਿਹਾ ਲਾ ਬੈਠਾ, ਕੀ ਉਹ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਖੁਆਬਾ
ਵਿੱਚ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਯਾ ਫੇਰ ਏਸ ਦੇ ਉਲਟ।
ਕੀ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਛਾਣ
ਲਵੇਗਾ, ਯਾ ਫੇਰ ਮੈ ਉਸਨੂੰ,
ਅਣਭੋਲ, ਬੇਖ਼ਬਰ, ਕਹੀਆਂ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ
ਦੀਆਂ ਗੱਲਾ।
ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੀ ਬਚਪਨ ਦੀ, ਮਿਲਣ ਦੀ ਤਾਂਘ,
ਕੀ ਉਸ ਨੂੰ
ਪਤਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੈ ਜੋ ਉਸ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ,
ਜੋ ਖੁਆਬਾ ਵਿੱਚ ਤਰਾਸ਼ਿਆ
ਹੈ, ਯਾ ਫੇਰ ਏਸ ਦੇ ਉਲਟ।
ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ, ਤੈਨੂੰ
ਮਿਲਣ ਅਵਾਂਗਾ,
ਲਾਰਾ ਜਿਹਾ ਲਾ ਬੈਠਾ, ਕੀ ਉਹ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਦਾ,
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਵਾਂਗ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਸੁਦਾਮਾ,
ਸ਼ਾਇਦ
ਉਹ ਮੰਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਮੰਨ੍ਹਾ,
ਦੋਨਾਂ ਦੇ
ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੋਵੇ, ਹੋਸਲਾ ਦੇਣ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ,
ਕੀ ਉਹ ਮੈਨੂੰ
ਪਹਿਚਾਣ ਲਵੇਗਾ, ਇਸ ਦੁਨਿਆਵੀਂ ਭੀੜ ਚੋਂ।
ਜਾ ਫੁੱਲ ਸੁੱਟੇਗਾ, ਮੇਰੇ
ਵੱਲ, ਸ਼ਮਸ਼ਦ ਦੇ ਉਸ ਮਿੱਤਰ ਵਾਂਗ,
ਕੋਈ ਮਾਰ ਜਾਵੇ, ਜੇ ਭਾਨੀ, ਨਿੱਜੀ
ਸੁਆਰਥ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਸਨੂੰ ਕਿੰਨਾ !
ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ,
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਵਾਂਗਾ,
ਲਾਰਾ ਜਿਹਾ ਲਾ ਬੈਠਾ, ਕੀ ਉਹ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਸ
ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਖੁਆਬਾ ਵਿੱਚ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਯਾ ਫੇਰ ਏਸ ਦੇ ਉਲਟ।
ਸੱਚ ਦੀ ਦਾਸਤਾਂ ਸੁਣਾਈ, ਕਿਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ, ਦੇਵੇ ਤੈਨੂੰ ਇਹ
ਮਸ਼ਵਰਾ,
ਸ਼ਰਮਦ, ਸ਼ਮਸ਼ਦ, ਸ਼ਾਹ ਮਨਸੂਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾ ਕੇ, ਰੱਬ ਦੀ
ਹੋਂਦ,
ਸਮਝਾਈ ਸੰਤਾਂ ਨੇ, ਸੰਦੀਪ ਤੈਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਤਖਤ ਦੇ ਕੋਲ ਬਿਠਾ
ਕੇ,
ਤੂੰ ਕੀ ਜੋੜਿਆ, ਉਹ ਕੀ ਜੋੜਦੇ, ਪ੍ਰਤੱਖ ਦਿਖਾਇਆ, ਸਾਹਮਣੇ
ਬਿਠਾ ਕੇ।
ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ, ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਵਾਂਗਾ,
ਲਾਰਾ ਜਿਹਾ ਲਾ ਬੈਠਾ, ਕੀ ਉਹ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਖੁਆਬਾ
ਵਿੱਚ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਯਾ ਫੇਰ ਏਸ ਦੇ ਉਲਟ।
ਹਾਂ, ਮੈਂ ਵੀ, ਤੂੰ
ਵੀ 'ਅੰਸ਼, ਉਸ ਰੱਬ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ, ਜੋ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦਾ,
ਆਪੇ ਨੂੰ
'ਸੋਚਾਂ' ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ, ਖੁਆਬ ਵੇਖਦਾ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾ ਕੇ,
ਕੀ
ਬੁਰਾ, ਕੀ ਚੰਗਾ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਖਾ, ਧੋਖੇ ਕਿਉ ਦੇਵਾਂ, ਮਿੱਤਰ ਬਣਾ ਕੇ।
ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ, ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਵਾਂਗਾ,
ਲਾਰਾ ਜਿਹਾ
ਲਾ ਬੈਠਾ, ਕੀ ਉਹ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਖੁਆਬਾ ਵਿੱਚ
ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਯਾ ਫੇਰ ਏਸ ਦੇ ਉਲਟ।
ਗੱਲ - ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਕਰ
ਜਾਂਦਾ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਗੱਲ,
ਆਪਣਿਆ ਤੇ ਬਾਹਰਲਿਆ ਦੀ ਗੱਲ,
ਲੱਗੇ ਮੈਨੂੰ ਸੋਝਵਾਨ ਉਹ ਵੀਂ,
ਇਸ਼ਕ ਵਿੱਚ ਹਾਰਿਆ ਲੱਗਦਾ, ਜਿਵੇਂ
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੋਵੇ 'ਹੱਝੂ ਵੱਗਦਾ।
ਕਹਿੰਦੇ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਉਹ
ਮੈਂ - ਮੈ ਨੀ ਕਰਦਾ, ਹੱਕ - ਸੱਚ ਦੀ ਹਾਮੀ ਭਰਦਾ,
ਜੇ 'ਨਰ' ਆਪਣੇ ਆਪ
ਨੂੰ 'ਸਵਾਰਥੀ' ਨਾ ਆਖੇ, ਫੇਰ 'ਕਿਉਂ, ਕੋਈ ਇਹਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦਾ।
ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ, ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਵਾਂਗਾ,
ਲਾਰਾ ਜਿਹਾ ਲਾ
ਬੈਠਾ, ਕੀ ਉਹ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਖੁਆਬਾ ਵਿੱਚ ਤਰਾਸ਼ਿਆ
ਹੈ, ਯਾ ਫੇਰ ਏਸ ਦੇ ਉਲਟ।
ਜਿਵੇਂ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਕਦਰ ਕਰੇ, ਆਪਣੇ
ਮੁਰਸ਼ਦ ਦੀ, ਐਸਾ ਕੋਈ ਨਾਚ - ਨਚਾ, ਜਾ ਫੇਰ,
ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਦੇ
ਅਨੁਸਾਰ, ਇਕ - ਮਿਕ ਧਰਮ ਦਾ, ਸੰਦੇਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਤਾਂ ਲੈਕੇ ਜਾ।
ਸੰਦੀਪ ਦਾ ਜੋਰ ਕਿੱਥੇ, ਰੱਬ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ, ਐਂਵੇ ਜਾਂਦਾ ਸੁੱਕੇ ਰਾਗ
ਵਜਾ,
ਸੰਤ ਗੰਗਾ ਦਾਸ ਦਾ ਮੈ ਬਣਕੇ ਦਾਸ, ਦੇਵਾਂ ਮੈਂ ਸਦੀਆਂ ਦੇ,
ਆਪਣੇ ਪਾਪ ਧੁਆ।
ਬਾਪੂ ਕੁੰਭ ਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਬੰਦਿਆ ਤੇਰਾ ਏਥੇ
ਕੀ ਏ, ਲੈ ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ, ਖਾਤਾ ਬਣਾ,
ਮਕਸਦ ਮੇਰਾ ਇਹੋ, ਸਿੱਟੇ ਵਿਜੋ,
ਏ ਜਹਾਨ ਨੂੰ, ਰੱਬ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋਰ, ਦੇਵਾਂ ਪਹੁੰਚਾ,
ਆਜਾ ਤੂੰ ਵੀ ਹੱਥ
ਮਿਲਾ, ਕੁਝ ਤਾਂ ਕਰ ਜਾਈਏ, ਜੱਗ ਉੱਤੇ, ਇਕਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ 'ਬਦਲਾਅ'।
05/02/2020
ਰਾਹਤ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ),
ਬਲਾਚੌਰ
ਹਾਂ,
ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗੀ,
ਭਟਕਦਾ
ਰਹਾਂਗਾ,
ਲੈ ਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਰਮਾਨਾਂ ਨੂੰ,
ਲਟਕਦਾ
ਰਹਾਂਗਾ।
ਤੈਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਨਹੀ ਬੁਝੇਗੀ ਕਦੇ,
ਕਮਲੀਏ ਹਰ ਵੇਲੇ ਤੇਰਾ ਭੁਲੇਖਾ ਖਾਂਦਾ ਰਹਾਂਗਾ।
ਲੋਕ
ਕਹਿੰਦੇ ਪੈ ਗਿਆ, ਵਿਛੋੜਾ ਨਾਰ ਦਾ,
ਇਹੋ ਦਿੱਤਾ ਤਾਨਾ, ਭੋਗਣਾ
ਪੈਦਾ ਪਿਆਰ ਦਾ।
ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਇਹ ਤਾਂ ਝੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ,
ਸੱਚ ਜਾਣੀ 'ਸੰਦੀਪ' ਹਲੇ ਵੀ ਨਹੀਓਂ,
ਆਪਣੀ ਦੁਨੀਆਂ
'ਚੋਂ' ਕੱਲ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਤੂੰ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹੀ
ਮਹਿਰਮਾ,
ਪਰ ਰੱਬ ਮੇਰਾ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੈ,
ਤੈਨੂੰ
ਇਹੋ ਕਹਿ ਦਮਾ।
ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ,
ਇਹ ਵਕਤ ਦੀ
ਸਾਰੀ ਚਾਲ ਹੀ ਹੈ,
ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਤੈਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ,
ਕਦੇ ਤਾਂ ਵਕਤ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਮੈਨੂੰ,
ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਅਜ਼ਮਾਉਣ
ਦੇ ਲਈ।
ਸੋਚਿਆ ਸੀ...
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਉੱਥੇ,
ਜਿੰਦਗੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾਂ,
ਜਿੱਥੇ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ ਪਰਿੰਦੇ, ਅਜ਼ਾਦ
ਉਡਾਰਾਂ,
ਕਲਮ ਬਣ ਗਈ ਹੈ, ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਣ ਦਾ ਸਹਾਰਾ,
ਗੁਆਚਿਆ ਹੋਇਆਂ, ਆਪਣੇ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ,
ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਬਹਾਰਾ।
ਫਿਰ ਤੋਂ ਆਵਾਂਗਾ ਜਰੂਰ, ਹਾਰ ਨਾ ਸਮਝੀ ਮੇਰੀ,
ਮੈਂ ਚਾਹੇ ਹੁਣ ਰੁੱਕ ਜਾਂਵਾ,
ਰੋਟੀ ਮਿਲਦੀ ਪਈ ਅਰਾਮ ਨਾਲ,
ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਪਈ,
ਐਨਾ ਲਿਖ - ਲਿਖ ਦਿਖਾਵਾ।
ਇੱਕ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਨੇ ਮੱਤ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ,
ਤਾਇਓ ਸੱਧਰਾਂ ਦੇ,
ਬਜ਼ਾਰ ਸਜ਼ਾਵਾਂ,
ਤੂੰ ਕੱਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂਓ ਰੋਗੀ ਇੱਥੇ, ਮਦਹੋਸ਼
ਹਜਾਰਾਂ,
ਛੱਡ ਤੂੰ ਪੀੜ੍ਹ ਦੀ ਗੱਲ ਵੇਂ, ਖੁਦਾ ਦੁੱਖ ਵਡਾਉਂਦਾ
ਸਾਰਾ,
ਆਏ ਜਦ ਮੋਜ 'ਚ' ਸੰਤ ਜੀ, ਜਵਾਬ ਜਿਹਾ ਦੇ ਗਏ,
ਅੱਜ ਤੱਕ ਉਹ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਤਾ ਨਾ,
ਏ ਰਹਿਸਮਾਈ
ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਫਿਲਮ ਬਣਾ ਕੇ ਉੱਡਾ ਦਿਆ।
ਇਹ ਤਾਂ ਤਾਕਤ
ਹੈਂ ਉਸ ਰੱਬ ਦੀ, ਜੋ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ,
ਸੱਚ ਸੁਣਾਂ ਦੇਵਾਂ
ਜਹਾਨ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਝੂਠ ਮਾਰਾਂ।
ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਤਾਰ ਚੜ੍ਹਾਵ,
ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾਵਾਂ, ਲੰਘ
ਜਾਉ ਇਹ ਪੀੜ੍ਹ ਵੀ,
ਜੋ ਦਿੱਤਾ ਰੱਬ ਦਾ, ਉਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਕਰ
ਮਨਾਵਾਂ,
ਲੈ ਕੇ ਨਾਮ ਸ਼ਿਵ ਸ਼ੰਕਰ ਭੋਲੇ ਦਾ, ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਅਸਲੀ
ਰਾਹੇਂ ਪਾਵਾਂ।
ਨੀਅਤ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ),
ਬਲਾਚੌਰ
ਤੂੰ ਵੇਖੇ ਮੈਂ ਵੇਖਾ,
ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕਸਾਰ
ਵੇਖਾ,
ਤੂੰ ਸੋਚੇ ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ,
ਸਭਨਾ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਲੋਚਾਂ।
ਸੋਚ ਕਰਾਂ, ਵਿਚਾਰ ਕਰਾਂ,
ਕੀ ਲੈਣਾਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਜਿੰਦਗੀ ਤੋਂ,
ਜੇ
ਤੂੰ ਦੱਸਣਾ ਚਹੁੰਦਾ ਏ,
ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ,
ਫਿਰ ਮੈਂ ਜਰੂਰ
ਤੇਰੇ ਮਸਲੇ ਦਾ,
ਸਲਾਹਕਾਰ ਬਣਾ।
ਹਰ ਘਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵੱਖਰੀ
ਏ,
ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ,
ਤੇਰੀ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ
ਜਿੰਦਗੀ ਏ,
ਜੋ ਕਰੇਂ 'ਤੂੰ ' ਸੋ ਆਪ ਕਰੇ,
ਕਿਉਂ ਬਿਨ ਸੋਚੇ
ਸਮਝੇ,
ਕੋਈ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਕਰਦਾ ਏ।
ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸੋਚ
ਦਿੱਤੀ,
ਇਸਦਾ ਤਾਂ ਇਸਤਮਾਲ ਕਰਾਂ।
ਕਿਉਂ ਹੋਰਨਾਂ ਨਾਲ, ਮੁਕਾਬਲੇ
ਕਰਦਾ ਏ,
ਕਰਕੇ ਵੇਖ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਦੇ ,
ਹੋ ਸਕਦਾ ਏ ਜਿੱਤ
ਹੋ ਜਾਵੇ,
ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਣ ਤੋਂ ਕਿਉਂ ਡਰਦਾ ਏ।
ਬਰਾਬਰ ਵਾਲੇ ਨਾਲ,
ਖੈਹ ਕੇ ਵੇਖ ਕਦੇ,
ਕਿਉਂ ਉੱਚਾ ਨੀਵਾਂ ਪੈਰ ਧਰਦਾ ਏ।
ਸੋਚ
ਕੇ ਦੱਸੀ ਕਦੇ ਉਸ ਬਾਰੇ,
ਜਿਸਨੇ ਜਿੱਤ ਕੇ ਬਾਜੀ ਹਾਰ ਲਈ,
ਮਹਬੱਤ
ਵਿੱਚ ਜਿਸਨੂੰ ਐਸੀ ਮਾਰ ਪਈ,
ਤੜਫ ਉਸਦੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵਸਦੀ,
ਜਦ ਝੂਠੇ ਵਾਅਦੇ ਕਰ, ਛੱਡ ਪਾਰ ਗਈ।
ਲਿਖਣਾ ਸੰਦੀਪ ਦਾ ਸ਼ੋਕ
ਹੈ,
ਜੇ ਲਿਖਿਆ ਕੁੱਝ ਨਾ ਚੰਗੇ ਲੱਗੇ, ਸਮਝ ਕੇ ਛੱਡ,
ਨਾ ਹੋਈ
ਮੇਰੇ ਦੋਸਤਾਂ, ਮੇਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਤੋਂ ਅੱਢ,
ਵਿਰੋਧ ਵੀ ਹੋਣੀ
ਜਰੂਰੀ ਏ, ਕਈ ਵਾਰ ਵਿਰੋਧੀ ਹੋਵੇ,
ਤਾਇਓ ਹੁੰਦੇ, ਜਿੱਤ ਦੇ ਝੰਡੇ
ਗੱਡ।
ਕੋਣ ਨਹੀਂ ਮਤਲਬੀ ਇੱਥੇ, ਮਤਲਬ ਲਈ ਹਰ ਸ਼ਖਸ਼,
ਰੱਬ ਦੀ
ਜੈ ਜੈ ਕਰਦਾ ਏ।
ਹੈ ਨਾ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦੇਣ ਲਈ ਰੱਬ ਨੂੰ ਕੁੱਝ,
ਰੱਬ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਹੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਏ,
ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ ਇੱਕ
ਭਾਵਨਾ, ਜੋ ਸ਼ਾਫ ਨਜ਼ਰਿਆ ਦੱਸਦਾ ਏ।
ਪਾ ਕੇ ਵੇਖ ਪਿਆਰ ਸਭਨਾਂ
ਨਾਲ,
ਕਿਉਂ ਗਰਮ ਜਹੇੇ ਹੋਕੇਂ ਭਰਦਾ ਏ,
ਕੀ ਬਣਜੂ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ
'ਚ' ਕੋਈ,
ਕਿਉਂ ਵਿਅਰਥ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦਾ ਏਂ।
'ਨਰ' ਛੱਡ
ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜਨਾਂ - ਪੜਾਉਣਾ,
ਜੋ ਤੂੰ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦਾ ਉਸ ਤੋਂ
ਕਿਤੋਂ, ਪਰ੍ਹੇ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦਾ,
ਸਰਬਵਿਆਪੀ ਜਾਣਦਾ
ਤੇਰੇ ਮੰਨ ਦੀ, ਸਰਬਵਿਆਪੀ ਜਾਣਦਾ ਮੇਰੇ ਮੰਨ ਦੀ।
31/08/19
ਚਿਤਾ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਕਿਉਂ ਆਪਣੇ ਤੜਫ਼ਾਉਂਦੇ,
ਗੱਲਾਂ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਮੇਰੇ ਲਾਉਂਦੇ ।
ਵਕਤ ਕਿਉਂ, ਮੇਰਾ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਬਣਾਉਂਦੇ
ਘੁੰਮ ਕੇ ਵੇਖੀ ਨਾ ਅਜੇ
ਦੁਨੀਆਂ ਮੈਂ,
ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੇਰੀ ਕਬਰ ਸਜਾਉਂਦੇ ।
ਸ਼ਰੀਕਾ ਪੁੱਛਦਾ
ਏ ਜਦ ਮੈਨੂੰ, ਤੂੰ ਕੰਮ ਕੀ ਕਰੇਂਗਾ,
ਤਾਂ ਮੈ ਆਖ ਦਿੰਦਾ 'ਮੇਰੀ
ਉਦਾਸੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਕੌਣ ਭਰੇਗਾ',
ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਲੈ ਇਲਜ਼ਾਮ
ਜਿਹੇ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਹੀ ਸਵਾਲ ਬੜੇ ਤੜਫਾਉਂਦੇ ਨੇ ।
ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਉੱਤਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ,
ਬਗੀਚੇ ਮਹਿਕ ਦੇ
ਫੁੱਲ ਸੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ।
ਧਨ, ਦੌਲਤ, ਸਭ ਵਿਆਰਥ ਚੀਜਾਂ,
ਚੰਗੇ ਲੋਕ
ਆਪਣੇ ਰੱਬੀ ਇਸ਼ਕ ਵਾਲਾ ਦਰਦ ਸੁਣਾਉਂਦੇ,
ਪੁੱਛ ਕੇ ਵੇਖ ਲਈਂ ਕਦੇ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਉਹ ਤਾਂ ਕਹਿਣਗੇ, ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਕੌਣ ਬੜਾ ਮਹਿਲ ਬਣਾਊਗਾ,
ਕਿਉ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਉਹ, 'ਸੰਦੀਪਾ',
ਰੱਬ ਤਾਂ ਸਧਾਰਣ
ਰਹਿ, ਫਸੇ ਬੇੜੇ ਪਾਰ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਚਿੱਟਾ ਬਾਣਾ ਪਾ ਕੋਈ ਰੱਬ ਨਹੀਂਓ
ਬਣਦਾ,
ਗੱਲ ਉਹ ਸੁਣਨੇ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ,
ਜੋ ਬਆਦ ਵਿੱਚ ਅਲਜ਼ਬਰੇ
ਸੁਲਝਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਸੁਣ ਲਈਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਤੂੰ ਵੀ ਗੌਰ ਨਾਲ,
ਚੰਗੇ
ਭਲੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ, ਝੂਠੇ ਕੁੱਝ ਲੋਕ, ਬੇਈਮਾਨ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਮੁਕਤੀ
ਸੰਸਾਰ ਚੋਂ ਮਿਲਦੀ ਉਦੋਂ ਜਦੋਂ ਸਮਾਜਿਕ ਭਲਾਈ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰ,
ਲੋਕ ਰੱਬ
ਦੇ ਬੰਦੇ ਕਹਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਉੱਚਾ ਰੱਖ ਜਦ ਬੰਦੇ ਨੂੰ 'ਸਿਵਿਆਂ' ਚ ਆਪਣੇ
ਅੱਗ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਫੈਸਲੇ ਦੀ ਹਰ ਘੜੀ ਨੂੰ, ਸ਼ਿਵ ਜੱਜ ਬਣ ਸੁਣਾਉਂਦੇ
ਨੇ,
ਹੱਡੀਆਂ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ,
ਜਦ ਲਾਸ਼ ਦੇ ਅਸਤ ਕੁਦਰਤੀ
ਪਾਣੀ 'ਚ ਵਹਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਸੰਤ ਅੰਤ ਰੂਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਾਹੇ-ਰਾਹ ਪਾਉਂਦੇ
ਨੇ।
20/05/2019
ਹੋਂਦ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਚੁੱਪ ਮੈਂ, ਚੁੱਪ ਤੂੰ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜੋ ਇਹ ਅਵਾਜ਼ ਹੈ।
ਬੇਈਮਾਨ ਮੈਂ, ਬੇਈਮਾਨ ਤੂੰ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜੋ ਇਮਾਨ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਹੈ।
ਝੂਠਾ ਮੈਂ, ਝੂਠਾ ਤੂੰ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜੋ ਸੱਚ ਤੇ ਭਰਮਾਰ ਹੈ।
ਭੁੱਖਾ ਮੈਂ, ਭੁੱਖਾਂ ਤੂੰ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜੋ ਭੁਖਿਆ ਦਾ ਰੋਜ਼ਗਾਰ
ਹੈ।
ਕਾਲਾ ਤੂੰ, ਕਾਲਾ ਮੈ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜੋ ਗੋਰਾ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ
ਹੈ।
ਦੋ ਮਨ ਮੈਂ , ਦੋ ਮਨ ਤੂੰ , ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜੋ ਇਕ ਮਨ ਵਿੱਚ
ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ।
ਹੰਕਾਰੀ ਮੈਂ, ਹੰਕਾਰੀ ਤੂੰ, ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜੋ
ਹੰਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ।
ਆਪੇ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਮੈਂ , ਆਪੇ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਤੂੰ
, ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ ,
ਆਪਾ ਜਿਸ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਹੈ।
ਜਖ਼ਮੀ ਮੈ , ਜਖ਼ਮੀ
ਤੂੰ , ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜਿਸ ਕੋਲ ਮਲ੍ਹਮਾਂ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਹੈ।
ਈਰਖੀ
ਮੈਂ, ਈਰਖੀ ਤੂੰ , ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ ,
ਜਿਸ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਇਕਸਾਰ ਹੈ।
ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਮੈਂ, ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਤੂੰ , ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੈ,
ਜਿਸਦੀ ਸਿੱਧੀ ਉਸ
ਰੱਬ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਹੈ।
07/12/2018
ਦਸ਼ਾ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਕੱਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਦੁੱਖ ਸਹਿਦਾ ਹਾਂ,
ਉਜਾੜ ਮੇਰੇ ਨਸੀਬ ।
ਵਕਤ ਮੇਰਾ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰੁਕਿਆ, ਦੋਵੇਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਉਸ ਦੀ
ਉਡੀਕ,
ਵਕਤ ਚੁੱਪ, ਮੈ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਗੱਲਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਗੰਭੀਰ,
ਉੱਡ
ਜਾਦਾ ਹੈ, ਪੰਖੇਰੂ ਜਿਵੇਂ, ਇੱਕ ਤੋ ਬਾਅਦ ਇੱਕ, ਖੁਆਬ ਉਡਾਉਦਾ ਹੈ ਮੇਰਾ
ਸ਼ਰੀਰ।
ਕੱਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਦੁੱਖ ਸਹਿਦਾ ਹਾਂ,
ਉਜਾੜ ਮੇਰੇ
ਨਸੀਬ ।
ਹਵਾ ਆਉਂਦੀ ਏ, ਲੰਘ ਜਾਂਦੀ ਏ , ਬੇ ਖਬਰ ਮੈਂ,
ਕਿਹੜੀ, ਪਾਰ ਕਰਨੀ, ਮੇਰੀ ਤਕਦੀਰ ਦੀ ਲਕੀਰ ,
ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੋਈ ਟੀਚਾ
ਹੁੰਦਾ, ਲੈ ਜਾਵੇ ਭੰਵਰ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ, ਜਾ ਮੇਰੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਸ਼ਮਸ਼ੀਰ ।
ਕੱਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਦੁੱਖ ਸਹਿਦਾ ਹਾਂ,
ਉਜਾੜ ਮੇਰੇ ਨਸੀਬ ।
ਦੀਵਾ ਹਾਂ , ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਸਥਾ ਵਲੋਂ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ,
ਮੋਜ ਹਵਾ ਦੀ ,
ਜਲਦਾ ਰਹਾਂ ਜਾ ਬੁੱਝ ਜਾਵਾ,
ਮੋਜ ਰੱਬ ਦੀ, ਸੰਦੀਪ' ਇਸ ਦਸ਼ਾ ਚੋ ਇੱਕ
ਸੰਤ ਕੱਢੂ, ਇੱਕ ਫਕੀਰ।
ਕੱਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਦੁੱਖ ਸਹਿਦਾ ਹਾਂ,
ਉਜਾੜ ਮੇਰੇ ਨਸੀਬ ।
26/10/2018
ਅੱਖਾਂ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾ ਤੱਕ, ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਕਿਉਂ ਮਿਲਾ
ਨੀ ਪਾਉਂਦਾ ਮੈ, ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ,
ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋਰ
ਖੂਬਸੂਰਤ ਬਣਾ ਦਿੰਦਿਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਕਿਵੇਂ ਮੇਰੇ
ਹਰ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਸ਼ਾਈਦ ਰਾਤਾਂ
ਨੂੰ ਜਾਗ ਕੇ, ਬਣਾਈਆ ਹੋਣਗੀਆ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਖਾਂ।
ਸਿਰ ਤੋਂ
ਪੈਰਾ ਤੱਕ, ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ
ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਉਹ ਕੋਈ ਨਸ਼ਾ ਨਹੀ ਕਰਦੇ,
ਫਿਰ ਵੀ ਨਿਸ਼ੀਲੀਆ ਨੇ , ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ,
ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਦਾ
ਸਾਹਸ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ, ਜਦੋਂ ਸੁਰਮੇ ਨਾਲ ਸਜਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ, ਉਹ ਅੱਖਾਂ।
ਹਰ ਆਉਣ ਜਾਣ ਤੇ ਡੂੰਘੀ ਨਿਗਾਹਾਂ ਰੱਖਦੀਆਂ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
ਦਿਲਕਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆ ਨੇ, ਜਦੋਂ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਤੱਕਦੀਆਂ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ
ਅੱਖਾਂ,
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾ ਤੱਕ, ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ
ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਲੰਘਦਾ ਹਾਂ, ਅੱਗੋ ਤੋਂ, ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਲੈਣ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ
ਅੱਖਾਂ,
ਮੈ ਕੱਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂ, ਪੰਛੀ ਵੀ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ
ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਫੁੱਲ ਝੁਮਣ ਲੱਗਦੇ ਨੇ, ਜਦੋਂ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ
ਵੇਖਦਿਆਂ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ,
ਵਿਰਾਸਤ ਤੋਂ ਮਿਲੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਖੁਦ
ਹੀ ਤਰਾਸ਼ੀਆਂ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ।
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾ ਤੱਕ,
ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ,
ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
01/08/2018
ਨਸ਼ਾ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਨਸ਼ਾ ਬੋਤਲ ਵਿਚ ਹੈ, ਕਿ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੈ,
ਨਸ਼ਾ ਚਿੱਟੇ
ਵਿਚ ਹੈ, ਕਿ ਮਿੱਠੇ ਵਿਚ ਹੈ।
ਨਸ਼ਾ ਸੱਪ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਹੈ, ਕਿ
ਮਹਿਬੂਬ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਹੈ।
ਨਸ਼ਾ ਭੰਗ ਵਿਚ ਹੈ, ਕਿ ਸ਼ਿਵ ਦੀਆਂ
ਗੁਫਾਵਾਂ ਵਿਚ ਹੈ,
ਨਸ਼ਾ ਆਫਿਮ ਵਿਚ ਹੈ, ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਵਿਚ
ਹੈ।
ਨਸ਼ਾ ਚਿਲਮਾਂ ਵਿਚ ਹੈ, ਕਿ ਨਸ਼ਾ ਇਲਮਾਂ ਵਿਚ ਹੈ,
ਨਸ਼ਾ ਗੀਤਾਂ
ਵਿਚ ਹੈ, ਕਿ ਮੀਤਾ ਵਿਚ ਹੈ।
ਨਸ਼ਾ ਰਾਤਾਂ ਵਿਚ ਹੈ , ਕਿ ਸਾਧੂ ਦੀਆਂ
ਬਾਤਾ ਵਿਚ ਹੈ।
12/07/2018
ਖੁਆਬ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਖੁਆਬ ਆਉਦੇ ਹਨ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਉੱਡਾ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ,
ਸਿਗਰੇਟ ਦੇ ਧੂੰਏ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ।
ਹਕੀਕਤ ਕੀ ਹੈ, ਖੁਆਬਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ
ਆਉਂਦੀ,
ਜਿੰਦਗੀ ਕੀ ਹੈ, ਬਣਾਈ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ।
ਉਹ ਸੰਤ ਹਨ, ਜੋ
ਬਦਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤਕਦੀਰਾਂ,
ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰਾ ਲਿਖਿਆ ਕੋਈ ਪੜ੍ਹ-ਪੜ੍ਹ ਕੇ
ਸੁਣਾਵੇ ,
ਸੰਦੀਪਾਂ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਮਹਿਫਲਾਂ ਲਾਵੇ।
ਮੁੱਖ ਤੇ ਹਾਸਾ, ਚਿਲਮ ਵਿੱਚ ਅੱਗ, ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ ਸੰਤ ਅਲੱਗ,
ਦੇਖਿਆ
ਨਹੀ ਕਦੇ ਮੈਂ ਨਰਾਜ ਉਸਨੂੰ, ਜਿਸਨੇ ਪਾਇਆ, ਉਸ ਦੇ ਜਾਣ ਦਾ ਸਬੱਬ ।
12/07/2018
ਵਾਸਤਾ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਸਤਾ ਨਾ ਰੱਖਣਾ,
ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ
ਅਸੀ ਕਿਸ ਦੇ ਹਾਂ।
ਜਾਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਜਿਸ ਦੇ ਹਾਂ,
ਉਹ ਉਹ
ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਉਹਦੇ ਨਾਲ, ਮਿਲਕੇ,
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੁਣੇ ਸੁਣਾਏ ਉਸ
ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਨੇ ,
ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਹੈਸੀਅਤ ਉਸਦੀ, ਜੋ ਹੁਣ ਦੁਨੀਆ 'ਚ'
ਸਸਤੇ ਵਿਕਦੇ ਨੇ।
12/07/2018
ਪਤਾ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਬੱਸ, ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਮੋੜ, ਅੱਗੇ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ 'ਚ
ਆਹਿਮ, ਕਿਉ ਉਸ ਦੀ ਗਲੀ।
ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਵਾਲਾ ਹਿੱਸਾ ਵੱਡਾ, ਉਸਦੀ
ਗਲੀ,
ਜੁੜੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਮੇਰੇ ਦੁੱਖਾਂ
'ਚ ਸਕੂਨ ਲੱਗੇ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਕਿਉ ਮੰਨ ਚਾਹਵੇ, ਨਿੱਤ ਜਾਵਾਂ, ਉਸਦੀ
ਗਲੀ।
ਬੱਸ, ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਮੋੜ, ਅੱਗੇ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਮੇਰੀ
ਜਿੰਦਗੀ 'ਚ ਆਹਿਮ, ਕਿਉ ਉਸ ਦੀ ਗਲੀ।
ਕਈ ਤਾਅਨੇ ਜਾਂਦੇ ਮਾਰ,
ਮੈਂ ਜਾਵਾਂ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਕਈ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਸਾਬਸ਼, ਜੇ ਜਾਵਾਂ ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਆਉਂਦੀ ਹਾਸਿਆਂ ਦੀ ਗੂੰਜ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਹਰ ਸਾਜ਼ ਦੀ ਆਵਾਜ਼,
ਸੁਣੇ ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਬੱਸ, ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਮੋੜ, ਅੱਗੇ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ 'ਚ ਆਹਿਮ, ਕਿਉ ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਕਿਉ ਜੱਗ ਤੋਂ ਅਲੱਗ
ਲੱਗੇ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਪਦ ਪਰਬੱਤਾਂ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਰੱਖੇ, ਨੀਵੀਂ ਜਿਹੀ
ਗਲੀ।
ਇੱਥੇ ਨੇੜੇ-ਦੂਰ ਚਰਚਾ 'ਚ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ
ਸਿੰਗਾਰ, ਜਾਣੀ ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਬੱਸ, ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਮੋੜ, ਅੱਗੇ ਉਸਦੀ
ਗਲੀ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ 'ਚ ਆਹਿਮ, ਕਿਉ ਉਸ ਦੀ ਗਲੀ।
ਕਦੇ
ਸੋਚਾਂ ਨੁਕਸਾਨ, ਜੇ ਜਾਵਾਂ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਪਰ ਫਾਇਦਾ ਬੜਾ ਪਾਇਆ, ਜਾ ਕੇ
ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਨਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਪੁਸ਼ਾਕ ਜਾਵਾਂ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਨਵੀਆਂ
ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਜਾਵਾਂ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਬੱਸ, ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਮੋੜ,
ਅੱਗੇ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ 'ਚ ਆਹਿਮ, ਕਿਉ ਉਸ ਦੀ ਗਲੀ।
ਤੈਨੂੰ ਸੋਫ਼ੀ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬੀ ਮਿਲੂ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਨਹੀਓਂ ਤੰਗ ਹਾਲ ਰਹਿੰਦਾ,
ਜੋ ਜਾਂਦਾ ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਕਿਉਂ ਹਰ ਕੋਈ ਪਤਾ ਪੁੱਛੇ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
'ਸੰਦੀਪ' ਭੁੱਲੇ ਨਾ ਭੁਲਾਈ ਜਾਵਾਂ, ਉਸਦੀ ਗਲੀ।
ਬੱਸ, ਥੋੜਾ
ਜਿਹਾ ਮੋੜ, ਅੱਗੇ ਉਸਦੀ ਗਲੀ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ 'ਚ ਆਹਿਮ, ਕਿਉ ਉਸ ਦੀ
ਗਲੀ।
18/06/2018
ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਅਖਿਰ ਲਾਰੇਂ ਲਾ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
ਹੁਣ ਨੀ
ਮੁੜਨਗੇ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ।
ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਤਕਰਾਰ ਕਰ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਬੇਈਮਾਨ ਦਾ ਦਾਗ਼ ਲਾ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ ।
ਇੱਥੇ ਸਾਹਾਂ ਨਾਲ
ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਾਲੇ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
'ਸੰਦੀਪਾ' ਦੁੱਖ ਹਿਜ਼ਰ ਦਾ ਲਾ, ਚਲੇ
ਜਾਣਗੇ।
ਛੱਡ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
ਮੇਰੇ ਪਰ
ਕੱਟ, ਜਖ਼ਮੀ ਕਰ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ।
ਮੇਰੋਂ ਪਿੱਠ ਪਿਛੋਂ ਵਾਰ ਕਰ, ਚਲੇ
ਜਾਣਗੇ,
ਨਾ ਪਰਤਣ ਦਾ ਦਾਵਾ ਕਰ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ।
ਮੇਰੇ ਮਗਰ ਨਾ ਆਈ,
ਏਹ ਕਹਿ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
ਸਭ ਪਾਸਿਓਂ ਰਾਸਤੇ ਬੰਦ ਕਰ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ।
ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਚੋਂ ਜਾਨ ਕੱਢ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
ਸ਼ਹਿਦ ਜਿਹਾ 'ਮੈਂ', ਰੁੱਖਾਂ
ਕਰ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ।
ਮੈਂ ਮਤਲਬੀ ਹਾਂ, ਇਹ ਸਮਝਾ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
ਮੇਰੀਆ ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿੱਘਲਾ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ।
ਮੈਨੂੰ ਧੁਖ਼ਦੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ,
ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
ਆਪਣਾ ਬਣਾ, ਵੈਗਾਨਾ ਕਰ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ।
ਆਖਣ 'ਸੰਤ'
ਏਥੇ ਕੋਈ, ਇੰਤਜਾਰ ਨੀ ਕਰਦਾ, ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ,
26/05/2018
ਫੁੱਲ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰਫੁੱਲ
ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
ਸ਼ਈਦ ਉਹ ਸਿੱਖ ਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਆਪ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਹਾਉਣ ਲਈ,
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਮਕਸਦ ਸੀ, ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ।
ਪੰਛੀ ਤਾਂ ਪਾਲਦੇ ਬੱਚੇ, ਮੈਨੂੰ ਗੀਤ ਸਣਾਉਣਗੇ ,
ਮਾਰੂਥਲ ਦਾ ਅੱਜ ਵੀ ਮਕਸਦ, ਕਿਸੇ ਸੱਸੀ ਦਾ, ਸਿਦਕ ਅਜ਼ਮਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
ਇਮਤਿਹਾਨ ਮੈਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦੇ, ਜਮਾਤੀਂ ਬਹਿ ਕੇ ਕਰ ਗਿਆ,
ਡਰ ਹੈ, ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨਾਂ ਚੋਂ, ਫੇਲ੍ਹ ਹੋ ਜਾਣ ਦਾ।
ਪਲ-ਪਲ ਇਮਤਿਹਾਨ, ਇਹ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਰਾਹਾਂ ਤੇ,
ਫਿਰ ਕਿਸ ਗੱਲ ਤੇ, ਮੈਂ ਮਾਣ ਕਰਕੇ ਬੈਹ ਜਾਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
ਭੁੱਲ ਗਏ ਉਹ ਹਾਣੀ ਮੈਨੂੰ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸੀ,
ਕੀ ਕੰਮ ਨਵਿਆਂ ਨਾਲ, ਨਵੇਂ ਕਿਸਸੇ ਖੋਲ੍ਹ ਬੈਹ ਜਾਣ ਦਾ।
ਪੌਣਾਂ ਦੇ ਝੋਕੇ ਮੈਨੂੰ, ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਜਾਣਗੇ,
ਫਿਰ ਕਿੱਥੇ ਯਾਦ ਆਉਣਾ, ਬਚਪਨ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
ਰਾਤ 'ਉਡੀਕ' ਦੀ, ਵਸਲ ਦੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਲੰਮੀ,
ਹਰ ਪਲ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾਉਂਦਾ ਏ, ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ।
ਉੱਠ ਜਾ, ਤਾਕਤ ਹੈ ਅਗਰ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ,
ਤਕਦੀਰ ਦਾ ਮਕਸਦ ਤਾਂ ਹੈ, ਤੈਨੂੰ ਹਰ ਦਮ ਥੱਲੇ ਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
ਵਗਦੇ ਹੋਏ ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ, ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਅੜਿਆ,
ਘੜਾ ਕੱਚਾ ਲੈ, ਬੈਹ ਜਾਂਦਾ ਏ, ਪੱਕਾ ਜੁਬਾਨ ਦਾ।
ਔੜਾ, ਹੜ, ਧੁੱਪਾਂ, ਠੰਡਾ, ਤਨ ਉੱਤੇ ਸਹਿ ਗਿਆ,
ਫਲ ਮਿੱਠਾ ਬਣਾਉਣ ਦਾ, ਮੰਨ ਸੀ ਇੱਕ ਰੁੱਖ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
ਓਮ ਦੀ ਆਵਾਜ਼, ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਪਰਬਤਾਂ ਤੋਂ ਗੂੰਜਦੀ,
ਮੇਰਾ ਮੰਨ ਵੀ ਬਣ ਗਿਆ, ਯਾਦਾਂ ਲੈ ਜੀ ਜਾਣ ਦਾ।
ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਾਵਾਂ, ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਲਿਖਿਆ,
ਸ਼ਈਦ ਚੱਜ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ, ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਸਮਝਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
ਸਿੱਖ ਜਾਂਵਾ ਕੁੱਝ, ਜਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਰ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ,
ਮੰਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਅਨਪੜ੍ਹ ਕਹਾ ਕੇ, ਜਾਹਨੋਂ ਜਾਣ ਦਾ।
ਤੀਸਰੀ ਅੱਖ ਤਾਂ, ਸਿਰਫ 'ਭੋਲੇ ਸ਼ੰਕਰ' ਦੀ ਹੈ,
ਨਾਮ ਅੱਗੇ ਲਿੱਖ ਕੇ, 'ਝੂਠਾ' ਕੋਈ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ, ਇਹ ਗਿਆਨ ਹੈਂ ਤੀਸਰੀ
ਅੱਖ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਮਕਸਦ, ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਉਣ ਦਾ।
ਫੁੱਲ ਖਿੜਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਮਕਸਦ, ਭੰਮਰੇ ਮੀਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ।
29/10/17
ਚੁੱਪ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਚੁੱਪ
ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
ਕੱਲ੍ਹ ਸੀ ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਮਹਿਫਲਾਂ, ਇਕੱਲਾ ਹੋ ਕੇ ਬੈਹ ਗਿਆ,
ਜਿੰਨੇ ਜੋਗਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਉਨੇ ਜੋਗਾ ਰਹਿ ਗਿਆ।
ਤਾਕਤ ਤੇਰੇ ਮੰਨ ਦੀ, ਤੇਰੇ ਜਿਸਮਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ,
ਹੌਲੀ ਜਹੇੇ, ਇੱਕ 'ਸੰਤ ਸਿਆਣਾ' ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਕਹਿ ਗਿਆ।
ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਲਈ, ਜਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਲਈ,
ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਬਜ਼ਾਰੀ, ਕੋਈ ਜਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚਦਾ।
ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਖਿਆਲ ਆਇਆ, ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਦੁੱਖ ਝੇਲਦਾ,
ਰੱਬਾ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਤੇਰਾ, ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾ, ਤੇਰੇ ਖੇਲਦਾ।
ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
ਅੱਜ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਏ, ਇਕੱਲਤਾ ਤੇ ਜੋਰ ਦਾ,
ਇਕੱਲਾ ਬੈਠਾ ਰੋਈ ਜਾਵਾਂ, ਹੰਝੂ ਵੀ ਨਾ ਪੋਚਦਾ।
ਰੱਬ ਦਾ ਭੇਜਿਆ ਬੰਦਾ ਕੋਈ, ਚੁੱਪ ਮੈਨੂੰ ਕਰਾਂ ਜਾਵੇ,
ਅਹਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਮੁੱਠੀ, ਇੱਕ ਝੋਲੀ ਮੇਰੇ ਪਾ ਜਾਵੇ।
ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
ਅੱਗਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਤੱਕ ਲਾ,
ਯਾਦਾਂ ਮੇਰੀ ਮਿਹਨਤਾਨਾਂ, ਮੈਂ ਸਾਂਭ-ਸਾਂਭ ਰੱਖ ਲਾ।
ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਸ਼ਾਇਦ, ਇਹ ਜਿੰਦਗੀ ਮੈਂ ਕੱਟ ਲਾ,
ਜੇ ਜਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਗੀਤ ਹੈ, ਬੇ-ਸੁਰੀ ਹੀ, ਮੈਂ ਗਾ ਲਵਾਂ।
ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
ਜੋ ਕੁੱਝ ਮੈਂ ਤੱਕਦਾ, ਕੁੱਝ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਅੱਗੇ ਹੈ,
ਜੋ ਕੁੱਝ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ, ਕੁੱਝ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਪਰ੍ਹੇ ਹੈ।
ਅੱਗੇ-ਅੱਗੇ ਜਾਈ ਜਾਵਾਂ, ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ,
ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਦਾਇਰੇ ਤੋਂ, ਉੱਚਾ ਕੋਈ ਉੱਠਦਾ।
ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
ਸ਼ਿਕਰਾ ਕੋਈ ਸਾਹਮਣੇ ਮੇਰੇ, ਚਿੜੀ ਨੂੰ ਮਰੋੜਦਾ,
ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਜਾਨ ਜਾਵੇ, ਦੂਜਾ ਭੁੱਖਾ ਮਰਦਾ।
ਨਿਰਣਾ ਨਾ ਕਰ ਪਾਵਾਂ, ਛੁਡਾ ਦਾ, ਕੇ ਰਹਿਣ ਦਾ,
ਛੁਡਾ ਦੇਣਾ ਪੁੰਨ ਹੈਂ, ਕੇ ਰਹਿਣ ਦੇਣਾ, ਬੁੱਜਦਿਲੀ।
ਇੱਦਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮਝਾਂ ਤੋਂ, ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਹੀ ਦੂਰ ਹਾਂ।
ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
ਪਰਬਤਾਂ ਤੋਂ ਉੱਚਾ, ਬੱਦਲ, ਉੱਚਾ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਵੀ,
ਪੂਰਨ ਗਿਆਨੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ, ਅਧੂਰਾ ਆਪ ਨੂੰ ਕਹਿ ਗਿਆ।
ਭਰਮ ਜਿਹਾ, ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਪੈ ਗਿਆ,
ਤਦ ਜਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ, ਕੀ ਦਾਤਾ ਤੇਰਾ ਅੰਤ ਨਾ।
ਚੁੱਪ ਤਾਂ ਅਨੰਤ ਹੈ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਕੁੱਝ ਪਲ ਦਾ,
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਜਾੜਾ ਕਾਹਤੋਂ ਪੈ ਗਈਆ।
24/09'17
ਗੱਲ-੨
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਵਕਤ ਹੈ
ਤਾਂ, ਰੁੱਕ ਜਾ ਸੁਣ ਕੇ ਜਾਈਂ, ਉਸ ਦਿਨ ਦੀ ਕਹੀਂ, ਜੋ ਅਧੂਰੀ ਗੱਲ,
ਝੂਠ ਨੂੰ ਸੱਚ ਬਣਾ ਕੇ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ, ਜੋ
ਭਰੋਸੇ ਦੀ ਗੱਲ।
ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਤੱਕ ਉਤਾਰ ਲੈਂਦੇ, ਇਹਨਾਂ ਚੋਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ, ਉਹਨਾਂ ਠੱਗਾ
ਦੀ ਗੱਲ,
ਫੜ ਕੇ ਸੂਲ੍ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾ ਦੇਣਗੇ, ਜੇ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਕੋਈ, ਸੱਚ ਸਾਬਤ,
ਕਰਨੇ ਦੀ ਗੱਲ।
ਵਿਗਿਆਨ ਫਾਇਦਾ ਸੋਚ ਕੇ ਲੱਭ ਲਈ, ਕਦੇ ਸੋਚੀ ਨਹੀਂ, ਇਸਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ
ਗੱਲ,
ਕਰਕੇ ਹਿੰਮਤ, ਇਕੱਠਾ ਬਰੂਦ ਕਰ ਲਿਆ, ਮੇਰੀ ਅਕਲ, ਮੇਰੀ ਬਰਬਾਦੀ ਦੀ ਗੱਲ।
ਪਿਆਰ, ਧਰਮ ਤੇ ਧੀਰਜ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਜੇ ਕਰਾਂ ਮੈਂ, ਉੱਚੇ ਸਕੂਲਾਂ
ਦੀ ਗੱਲ,
ਵਾਂਗ ਪਰਬਤਾਂ ,ਖੜ੍ਹੇ ਅਡੋਲ ਰਹਿੰਦੇ, 'ਕੀ ਕਰਾਂ', ਮੈ ਈਮਾਨ ਗਰਾਉਣ ਦੀ
ਗੱਲ।
ਕੀ ਭਰਕੇ, ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਏ, ਉਸ ਰੱਬ ਦੀ ਗੱਲ, ਸੱਚੇ ਸੰਤਾ ਦੀ ਗੱਲ,
ਇੱਕ ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ, ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼ ਕਹਿੰਦੇ, ਇੱਕ 'ਨਾਂਮ ਜਹਾਜ਼', ਲੈ ਜਾਦਾ,
ਭਵ ਸਾਗਰੋਂ ਪਾਰ ਦੀ ਗੱਲ।
ਮਾਂਏ ਇੱਧਰ ਜਾਈਂ, ਮਾਂਏ ਉੱਧਰ ਜਾਈਂ, ਕਦੇ ਕਰੀਂ ਨਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਲੀ
ਜਾਣ ਦੀ ਗੱਲ,
ਤੇਰਾ ਆਪਾ, ਤੈਥੋਂ ਲੈ ਲੈਣਗੇ, ਸਮਝਾ ਦੇਣਗੇ, ਚੰਗਾ ਜਿਊਂਣ ਦੀ ਗੱਲ।
ਬੇਕਸੂਰ ਦਾ, 'ਗਲ੍ਹਾ ਕਿਉਂ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ, ਦੱਸ ਤੈਨੂੰ ਕੀ, ਐਡੀ ਫਸੀ
ਸੀ ਗੱਲ,
ਸੰਤ ਕਹਿੰਦੇ, 'ਮੀਟ' ਮਿੱਟੀ ਹੁੰਦਾ', ਫਿਰ ਕੀ ਕਰਾਂ, ਮੁਰਦੇ ਖਾਣ ਦੀ
ਗੱਲ।
ਕਹਿੰਦੇ, "ਵਾਹ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਸਨ, ਮਾਰ ਦੇ ਮੈਨੂੰ, ਤੇ ਰੋਂਦੇ
ਆਪ" ਦੀ ਗੱਲ,
ਖ਼ਸਮ, ਇੱਕ ਹੀ ਬਹੁਤ, ਜੇ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇਂ, ਕੀ ਕਰਕੇ ਲੈਣਾ, ਬਹੁਤੇ ਖ਼ਸਮਾਂ
ਦੀ ਗੱਲ।
ਕਹਿੰਦੇ, ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਕਾਕਾ ਯਾਦ ਰੱਖੀ, ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ, ਮਗਰੋਂ, ਪਛਤਾਉਣ
ਦੀ ਗੱਲ,
ਮੈਂ ਘੱਟ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਮੈਂ ਸਿੱਖਿਆ ਵਾਂਝਾ, ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ, ਤੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ
ਦੀ ਗੱਲ।
ਮੈਂ ਕੀ ਹਾਂ, ਕਹਿੰਦੇ, ਰਾਵਣ ਨਾ ਰਿਹਾ, ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਕਰਾਂ, ਜੇ
ਚਲ੍ਹੇ ਜਾਣ ਦੀ ਗੱਲ,
ਜੋ ਬਕਵਾਸ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕਿਹਾ, ਜੋ ਸੱਚ ਸਮਝੀ, ਉਹ ਹੈ ਸੰਤਾਂ ਦੀ
ਗੱਲ।
ਲੇਖਾ ਲੱਭ ਲਈਂ, ਪੱਲੇ ਕੁੱਝ ਨਾ ਪੈਣਾ, ਜੇ ਤੂੰ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ, ਕਰੇਂਗਾ
ਸਮਝਣ ਦੀ ਗੱਲ,
ਜੋ ਕੋਲ ਸੀ, ਸਭ ਗੁਆ ਲਿਆ,ਬੱਸ ਪੱਲੇ ਰਹਿ ਗਈ, ਹੁਣ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਗੱਲ।
ਕਰਨ ਵਿਤਕਰੇ ਮੂਲ ਨਾ ਜਾਣਦੇ ਨੇ, ਸਮਝਦੇ ਇੱਕ, ਕਰਦੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ
ਗੱਲ,
ਝੂਠੇ ਭਰਮ, ਭੁਲੇਖਿਆ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ ਨਾ, ਜੇ ਕਰਾਂ ਮੈ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ
ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ।
ਤੇਰਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਝੁਗਾ ਚੋੜ ਹੋ ਜਾਊ, ਸੱਚੇ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਕਰੇਗਾ,
ਅਜ਼ਮਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ,
ਜੇ ਕੋਈ ਆਵੇ ਤਾਂ, ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਲੈ ਜਾਵੇ, ਸੰਤ ਆਖਦੇ, ਜੇ ਸਾਡੇ ਕਰੇ
ਆਉਣ ਦੀ ਗੱਲ।
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਤਾਂ ਮੁਕਦੀ ਨਾ, ਕੋਈ ਰੱਖਦੇ ਨਾ ਇੱਛਾ, ਕੁੱਝ
ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ,
'ਸੱਚੇ ਸੰਤ' ਸਭ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਦੇ, ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਗੱਲ।
ਤੇਰਾ 'ਨਾਂਮ ਕਰਨ ਕਰਕੇ, ਪੱਕੀ ਮੋਹਰ ਲਾਉਦੇ, ਨਹਿਓ ਮੰਨਦੇ ਦੁਨੀਆਂ
ਦੇ ਦਿੱਤੇ, ਨਾਂਮ ਨੂੰ ਗੱਲ',
ਚਾਰ ਬੰਦਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਤੇਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੋ ਜਾਊ, ਕੁੱਝ ਆ ਕੇ ਪੁੱਛਣਗੇ,
ਤੇਥੋਂ ਵੀ ਸਲਾਹ ਦੀ ਗੱਲ।
ਇਕੱਲੇ ਬੈਠ ਕੇ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੇ ਨੇ, ਜਿਹਨੀ ਸਮਝ ਲਈ ਜਿੰਦਗੀ, ਕੀ
ਹੈ ਗੱਲ,
ਮੇਰੀ 'ਪਰੰਪਰਾ' ਦਾ ਅਹਿਮ ਹਿੱਸਾ ਰਹੇ, ਫਿਰ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਕਰਾਂ, ਪੂਰਨ
ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਗੱਲ।
ਹੁੰਦੀ ਉਂਗਲੀ ਉਠਾਉਣੀਂ ਬੜੀ ਔਖੀ, ਪੂਰਨ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਕਰਾਂ, ਜੇ
'ਚਰਿੱਤਰ' ਦੀ ਗੱਲ,
ਤਾਰਾਂ ਸਹੀ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ, ਕਹਿੰਦੇ , 'ਹੈਲੋ-ਹੈਲੋ' ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ,
ਸਾਡੀ 'ਹੈਲੋ',ਦੀ ਗੱਲ।
10/09/17
ਗੱਲ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਝੂਠਾ
ਸੀ, ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ, ਕਰ ਗਿਆ, ਟਾਲ ਮਟੋਲ ਦੀ ਗੱਲ,
ਤੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਕੀ ਲੈਣਾ,ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ, ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਗੱਲ।
ਦਰਦ ਦੇ ਕੇ, ਕਿਉਂ ਦੁਨੀਆਂ ਕਰਦੀ ਏ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਤਰਸ ਦੀ ਗੱਲ ,
ਤਰਸਗਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ।
ਗੱਲਾਂ-ਗੱਲਾਂ, ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲੈਂਦਾ,ਹਰ ਵੇਲੇ ਕਰਦਾ, ਮੇਰੇ ਹਿੱਤ
ਦੀ ਗੱਲ ,
ਦੋਵੋਂ ਆਹਮਣੇ-ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠ ਪ੍ਰੇਮੀ, ਕਰਦੇ , ਖਾਸ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ,
ਸ਼ਾਇਦ ਮਸਲੇ ਦੀ ਗੱਲ ।
ਕੋਲੋ ਲੰਘਦਾ ਖੁੱਲ ਕੇ ਹੱਸ ਪੈਂਦਾ, ਇੱਛਾ ਰੱਖ ਕੇ ਕਰਦਾ,
ਆਪਣਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ ।
ਸੱਚਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨੇ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ, ਤਾਈਓ' ਕਹਿ ਜਾਂਦਾ,
ਇੱਕ ਰਲ੍ਹਮੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ।
ਟੇਡੀ, ਅੱਖ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਏ, ਧਿਆਨ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ, ਕਰਦਾ, ਹੋਰ
ਨਾਲ ਗੱਲ ,
ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋ ਭੈੜਾ ਦੇਖਿਆ ਨਹੀਂ, ਯਾਦ ਆਈ ਸੀ ਉਸਦੀ,
ਉਸ ਨੂੰ ਪੁਛਣੀ ਸੀ ਗੱਲ।
ਜਦ ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਦੱਸ,ਸੱਚੀ ਗੱਲ, ਅੱਗੋ ਆਖਦਾ,ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ, ਪੁੱਠੀ ਜਿਹੀ
ਗੱਲ ,
ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਿਆਂ ਕਰਦਾ,ਅੱਗੋਂ ਕਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਹੈਂ, ਰੱਬ
ਲੱਗਦੀ ਗੱਲ।
ਸ਼ਈਦ,ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ,ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੀ, ਤਾਇਓ ਤਾਂ ਭੇਜੀ, ਲਿਖ ਕੇ,ਮੰਨ
ਦੀ ਗੱਲ,
ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਏ,ਸਭ ਭੁੱਲ ਜਾਂਵਾ,ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀ,
ਉਸਦੀ ਗੱਲ।
ਮੂੰਹ, ਕੰਨ ਦੇ ਕੋਲ ਕਰਕੇ ਬੋਲਦਾ ਏ, ਸ਼ਾਇਦ, ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਣਾ, ਕੋਈ
ਪਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ,
ਬੋਲਣ ਲੱਗਾ ਜਰਾਂ ਵੀ ਸੋਚਦਾ ਨਹੀਂ,ਕਹਿੰਦਾ-ਕਹਿ ਜਾਂਦਾ, ਕੋਈ ਭੇਤ ਦੀ
ਗੱਲ।
'ਕਾਜ਼ੀ' ਹੋ ਕੇ , ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਏ, ਝੂਠੀ ਸਜਾ ਦੀ ਗੱਲ,ਝੂਠੇ ਫ਼ਤਵੇ ਦੀ
ਗੱਲ,
ਧਰਤੀ ਹਿੱਲ ਜਾਏਗੀ,ਜੇਕਰ ਫਿਰ ਕੀਤੀ,ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਨੂੰ, ਬਹੁਤਾ ਸਤਾਉਣ
ਦੀ ਗੱਲ ।
ਇਹ ਮੈਂ ਜੋ ਕਿਹਾ, ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਨਹੀਂ ,ਇਹ ਹੈ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ,
ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ,
ਕਿੱਥੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਮਾਮਲੇ 'ਚ' ਆਉਂਦੇ ਨੇ,ਆਰ ਖੜਕੇ, ਜੋ ਕਰਦੇ ਪਾਰ ਦੀ
ਗੱਲ
ਆਪ ਬੋਲੀਏ ਨਾ,ਜਾ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਈਏ,ਕੋਈ ਸੁਣਨੀ ਹੋਵੇ,ਜੇ ਅਕਲ ਦੀ ਗੱਲ,
ਚੋਰ,ਡਾਕੂ,ਸੰਤ ਸਭ ਰੱਬ ਦੇ ਨੇ,ਸਮਝਿਆ ਉਦੋਂ, ਜਦੋਂ, ਸਮਝਾਈ ਸੰਤਾ ਨੇ
ਗੱਲ।
ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ, ਰੱਜ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਸੁਣਕੇ ਕੀ ਲੈਣਾ, ਕਿਸੇ
ਹੋਰ ਦੀ ਗੱਲ,
ਬਾਹਰੋਂ,ਹੁੜਕਾਂ ਜਿਹੀਆਂ, ਕੀ ਲੈਂਦਾ ਏ ,ਜਾ ਕੇ ਕੋਲ ਬਹਿ ਜਾ, ਜੇ
ਸੁਣਨੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ।
ਕਹਿੰਦਾ, ਜਨਮਾਂ ਤੋ ਚਲੀ ਆਉਂਦੀ ਏ, ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਗੱਲ, ਤੇਰੇ
ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਗੱਲ,
ਕੀ ਪੁੱਛ ਦਾ ਏ, ਰੋਣ ਲੱਗ ਜਾਏਗਾ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਦੱਸੀ, ਉਹਦੇ ਦਰਦਾਂ ਦੀ
ਗੱਲ।
ਹਿੰਮਤ, ਤੇਰੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਿੰਮਤ ਆ ਜਾਊ, ਜੇਕਰ ਦੱਸ ਦੇਵਾਂ, ਉਸ ਦੀ
ਹਿੰਮਤ ਦੀ ਗੱਲ,
ਸੁਰੂ ਤੋਂ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਤੈਨੂੰ ਲੈ ਜਾਊ, ਜੇ ਉਸ ਨੇ ਸਮਝਾਈ, ਤੈਨੂੰ ਇੱਕ
ਹੀ ਗੱਲ ।
ਤੈਨੂੰ ਭਰਮਾਂ ਵਿੱਚ, ਭਲੇਖਿਆ ਵਿੱਚ,ਪਾਈ ਜਾਊ,ਜੇ ਸੁਣਦਾ ਰਿਹਾ,ਇਹਨਾਂ
ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ,
ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕੇ ਜਾਈਂ , ਜੋ ਤੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ
, ਸੁਣੀਂ ਸੀ ਗੱਲ ।
ਇਹ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਹੁੰਦੀ ਏ, ਜੋ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਰਦਾਂ,
ਤੰਗੀ ਦੀ ਗੱਲ,
ਜੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈਂ, ਉਹ ਤਾਂ ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ, ਕਦੇ ਰੱਬ ਬਣਕੇ, ਉਹਦੇ
ਮੁਹਰੇ ਬਹਿੰਦਾ,
ਕਹਿੰਦਾ ਪੁੱਛ, ਤੂੰ ਕੀ ਪੁੱਛਦੀ ਏ ਗੱਲ।
ਤੈਨੂੰ ਵੱਸਦੇ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਕੱਢ ਲੈ ਜਾਉ, ਜੇ ਸੁਣ ਲਈ 'ਸੰਤ' ਸੱਚੇ
ਦੀ ਗੱਲ,
ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋ ਮੈਨੂੰ ਸੰਤੋਸ਼ ਏ, ਨਾ ਮੈਂ ਪੁੱਛਣੀ ਕੋਈ ਗੱਲ, ਨਾ
ਮੈਂ ਕਰਨੀ ਕੋਈ ਗੱਲ।
ਯਕੀਂਨ ਕਰਨ ਲਈ,ਜੇ ਕਰ ਪੁੱਛੇਗਾ ਫਿਰ,ਕਹਿ ਦੇਣਗੇ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਵੇਂ
ਹੀ,ਕਰਦਾ ਸੀ ਗੱਲ,
ਸੱਚ ਸਮਝ ਕੇ ਆਪੇ,ਅੰਤਰ ਲੱਭ ਲਈ, ਕਰਦਾ ਤੂੰ ਜੋ ਗੱਲ, ਕਰਦੇ ਉਹ ਜੋ
ਗੱਲ।
ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ, ਐਂਵੇ ਸੁਭਾਵਿਕ ਜਿਹੇ, ਅੱਗੋ ਕਹਿ ਗਏ,
ਜੇ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਕੱਲ੍ਹ, ਚਲੇ ਜਾਣ ਗੱਲ।
02/09/17
ਮੇਹਰ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਮੈਂਨੂੰ
ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਧਰਮਾਂ ਵਿੱਚ,ਪੂਜਾ ਵਿੱਚ,ਪਾਠ ਵਿੱਚ,
ਇਹਨਾਂ ਸਬਦਾਂ ਤੋ ਉੱਚਾ,ਇਕ ਨਾਮ ਮੇਹਰ।
ਕਿਸੇ ਗੁਰੂ ਦਾ,ਕਿਸੇ ਸੰਤ ਦਾ,ਕਿਸੇ ਫਕੀਰ ਦਾ,
ਗੁਰ ਮੰਤਰ ਹੈ,ਜਿਸਦਾ ਨਾਂਮ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਬੜਾ ਲੰਬਾ ਹੈ ਅਰਸਾ,ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦਾ ਏ,
ਪੈਰੀਂ ਘੁੰਗਰੂ ਪਾ,ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਨਾਚ ਸਿੱਖੇ,ਕਦੇ ਗਾਉਣ ਸਿੱਖੇ।
ਕਦੇ 'ਸਈਅਦ' ਸੀ,ਅੱਜ ਕੰਜਰੀਂ ਬਣ,
ਗੁਰੂ 'ਸ਼ਾਹ ਇਨਾਇਤ' ਦੀ,ਪਾਉਣ ਲਈ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਬੇਲੇ ਵਿੱਚ,ਗਾਲ੍ਹ ਕੇ ਤੇ,
ਕਦੇ ਧੀਦੋ ਸੀ,ਅੱਜ ਚਾਕਰ ਬਣ।
ਗੁਰੂ ਗੋਰਖ ਦੇ ਟਿੱਲੇ ਜਾ,ਕੰਨ ਪੜਵਾਉਂਦਾ,
'ਯਾਰ' ਹੀਰ ਸਲੇਟੀ ਦੀ,ਪਾਉਣ ਲਈ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਲੈ ਸ਼ੈਣੀ, ਹਥੋੜਾ,'ਫ਼ਰਹਾਦ' ਸਾਲ ਬਾਰਾਂ,
ਉੱਚੇ ਪਰਬਤ ਕੱਟ,ਪਾਰ ਝਾਕਦਾ ਏ।
ਵੱਡਾ ਪਰਬਤ ਨਹੀਂ,ਵੱਡੀ ਹਿਮੰਤ ਰੱਖ,
ਕੱਟਿਆ ਪਰਬਤ,'ਸ਼ਿਰੀ' ਦੀ ਪਾਉਂਣ ਲਈ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਪਹਿਲਾਂ ਵੇਖ ਲੈਣਾ,ਕੁੱਝ ਪਰਖ ਲੈਣਾ,
ਗੁਰੂ ਪੂਰਨ ਹੋਇਆ,ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲੂਗੀ ਮੇਹਰ।
ਜਾਨ ਲੈਣ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ,ਜਾਨ ਦੇਣੀ ਸਿੱਖ ਲੈ,
ਜਾਨ ਦੇਣੀ ਜੇ ਆ ਗਈ, ਤੈਨੂੰ ਹੋ ਜਾਊਗੀ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਪੱਲੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ,ਮੰਨੋ ਕਦਰ ਸਿੱਖ ਲੈ,
ਕਦੇ ਇਸ ਦਰ ਤੇ,ਕਦੇ ਉਸ ਦਰ ਤੇ, ਨਹੀਂਓ ਹੋਣੀ ਮੇਹਰ।
ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਾਨਾ ਤੋਂ, ਇਹਨਾਂ ਸ਼ੋਕਤਾ ਤੋਂ, ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ,
ਕਿਤੇ ਹੀ, ਹੁੰਦੀ ਉੱਚੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂਮ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਰੱਖ ਜਿਗਰਾਂ ਜਿਹਾ,ਦਰ ਬੈਠ ਜਾਈਏ,
ਇਕ ਦਿਨ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ, ਪਊ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਹਰ।
ਇਸ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੀ, ਇਹ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ,
ਭਵ ਸਾਗਰੋਂ, ਲੈ ਜਾਂਦੀ, ਪਾਰ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਮੰਨਾ,'ਸੰਦੀਪ' ਰੱਬ ਨਹੀਂ ਹੈ,
ਕਦੇ 'ਸੰਤ' ਭੇਜੇ,ਕਦੇ 'ਫ਼ਕੀਰ' ਭੇਜੇ,ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਤੇ, ਕਰਕੇ ਮੇਹਰ।
ਰਸਤਾ,ਜਿੰਦਗੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ,ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ,ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿੰਦੇ,
ਕਦੇ ਦੇਣ ਸਮਝੋਤੇ, ਮੇਰੇ ਤੇ ਕਰਕੇ ਮੇਹਰ।
ਮੈਂਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ,ਜਿੱਥੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਤੈਨੂੰ, ਹੋ ਜਾਊ ਮੇਹਰ।
24/08/2017
ਵਕਤ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਨਾ ਤੂੰ
ਜਾਣੇ, ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਇਸ ਧਰਤੀ,ਸੂਰਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ,ਸ਼ਾਇਦ,
ਅਨੰਤ ਕਾਲ ਤੱਕ,ਕਿੰਨੀ ਉਮਰ,ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,ਨਾ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,
ਪਰ ਸਭ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੇਖਦਾ ਏ,ਇਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਇਹਨਾਂ ਵੇਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਪੁਰਾਣਾ ਵਿੱਚ,
ਹਰ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇਗਾ,ਜਿਕਰ ਵਕਤ।
ਕੋਈ ਦਾਸਤਾਂ,ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੁਰੂ ਕਰੇ,
ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਕਹੇਗਾ,ਗੱਲ ਹੈ,ਉਸ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਜਦੋਂ-ਜਦੋਂ ਵੀ ਮਾਲਕ ਦੇ ਦਰ ਹੋਈਏ,
ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਨਾ ਬੀਤ ਜਾਏ,ਕਦੋ ਵਕਤ।
ਮਹਿਬੂਬ,ਮਹਿਬੂਬਾ,ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਹ,
ਕਹੇ ਰੁਕ ਜਾਹ,ਜਾਹ ਨਾ,ਅੱਗੇ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਦੇਹ ਇਤਫ਼ਾਕ,ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਏ,
ਪਾਵੇ ਵਿਛੋੜਾ'ਉਡਾਏ ਭੁੱਜੇ ਤਿੱਤਰ',ਇਹ ਵਕਤ।
ਦਿਲਾਂ,ਭੁੱਲ ਕੇ ਮਾੜਾ ਨਾ ਕਰ ਬੈਠੀ,
ਜੋ ਬੀਤ ਗਿਆ ਮੁੜ ਨਾ,ਆਵੇ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਵਕਤ ਫਰਸ਼ੋ,ਚੁੱਕ ਲੈ ਜਾਵੇ,ਅਰਸ਼,
ਧਰਤੀ,ਪੈਰਾਂ ਥੱਲਿਓਂ ਖਿੱਚ,ਲੈਂਦਾ ਵਕਤ।
ਤੈਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਾ ਦਿੰਦਾ,
ਭਾਵੇਂ ਬਾਜੀ 'ਚ' ਦੇਵੇ ਹਾਰ,ਇਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਗੱਲ,ਸੱਜਣ,ਯਾਰ ਦੀ ਕਰ ਲਈਏ,
ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਦਾ ਜੇਕਰ,ਮਿਲੇ ਵਕਤ।
ਵੇਹਲ ਮਿਲੇ,ਇੱਕਲੀਆ ਬਹਿਣ ਦਾ ਜੇ,
ਯਾਦ, ਯਾਰ ਦੀ ਤੈਨੂੰ,ਲਿਆਉ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
'ਮਾਂ' ਬਣਕੇ ਰੱਬ ਬਚਾ ਲੈਂਦਾ,
'ਸੰਤ' ਮੰਨਦੇ,ਸਾਡਾ ਵੀ ਪਿਉ ਵਕਤ।
ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਹਿੰਦੇ,
ਜਾਣ ਦਿੰਦੇ ਨਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ,ਵੇਹਲਾ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਉਸ ਰੱਬ ਤੇ ਵਕਤ ਦੀ ਕਦਰ ਸਿੱਖ ਲੈ,
ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ,ਜੋ ਚਾਹੀਦਾ ਦੇਵੇ,ਇਹ ਵਕਤ।
ਕੋਈ ਅਹਿਸਾਨ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ,
ਸੰਦੀਪ ਭੁੱਲ ਨਾ ਜਾਈ ਤੂੰ,ਉਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਮੈਂ ਜੋ ਕਰਦਾ,ਮੇਰੀ ਸੂਚੀ ਰੱਖੇ,
ਕੁੱਝ ਵੀ ਝੂਠ ਨਾ ਦੱਸਦਾ,ਇਹ ਵਕਤ।
ਅਸੀਂ ਵਿੱਛੜੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਮਿਲ ਜਾਈਏ,
ਕਰਾ ਫਰਿਆਦ 'ਰੱਬਾ' ਆਵੇ,ਉਹ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਇੱਛਾ ਰੱਖ ਕੇ ਜੀਆ,ਮਿਲਣ ਚੰਗੇ ਦੀ ਤੂੰ,
ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ,ਜਰੂਰ ਮਿਲਾਉ,ਵਕਤ।
ਕੁਝ ਸਿੱਖਣਾ 'ਪੂਰਨ ਸੰਤਾਂ' ਦੇ ਦਰ ਜਾਈ,
ਮੰਨ ਹੋਈਆ ਤਾਂ ਜਾਣ ਨੂੰ, ਮਿਲੂ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
ਹਤਾਸ਼ਾ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖ,ਦਿਲਾਂ ਡੋਲੀ ਨਾ,
ਕੁੱਝ ਵਕਤ ਲਈ ਹੁੰਦਾ,'ਵਕਤ'ਗ੍ਰਹਿਣ ਵਕਤ।
ਚੋਟਾਂ ਮਾਰ-ਮਾਰ ਤੈਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ ਕਰ ਦਿਓ,
ਬਣਾਉ ਪੱਥਰੋ ਮੂਰਤੀ,ਇਨਸਾਨ ਵਕਤ।
ਨਾ ਤੂੰ ਜਾਣੇ,ਨਾ ਮੈਂ ਜਾਣਾ,
ਕਿਥੋਂ ਸੁਰੂ,ਕਿਥੇ ਖਤਮ,ਵਕਤ।
16/08/17
ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਕਦੇ
ਭਰਦਾ ਏ, ਕਦੇ ਛਿਲਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
ਕੁੱਝ ਹੁਣ ਦਾ ਏ, ਕੁੱਝ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹਿਜ਼ਰ ਦਾ ਏ, ਕੁੱਝ ਵਸਲ ਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
ਇਹਦਾ ਅੰਗਾਂ ਉੱਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀ,
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦਿਖਦਾ ਏ,
ਕਦੇ ਭਰਦਾ ਏ, ਕਦੇ ਛਿਲਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
ਪਲ ਭਰ ਵੀ ਸੌਣ ਨਾ ਦਿੰਦਾ ਏ,
ਬੇਹੋਸ਼ੀ, 'ਚ ਹੋਸ਼ ਨਾ ਦਿੰਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਤਰਲੇ ਕਰਦਾ ਹਾਂ,
ਬਸ ਉਹੀ ਜਾਣੇ ਇਹ ਮੇਰਾ ਜਖਮ,
ਕਦੇ ਭਰਦਾ ਏ, ਕਦੇ ਛਿਲਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
ਸੱਟਾਂ ਤੇ ਸੱਟਾਂ ਖਾਂਦਾ ਹਾਂ,
ਹੈ ਇਕੋ ਹੀ ਸੱਟ ਮੇਰਾ ਜਖਮ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
ਉਹ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾ ਸੁਕ ਜਾਵੇ,
ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਦਿੱਤਾ ਇਹ ਮੇਰਾ ਜਖਮ,
ਕਦੇ ਭਰਦਾ ਏ, ਕਦੇ ਛਿਲਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
ਇਹਦਾ ਅੰਗਾਂ ਉੱਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀ,
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦਿਖਦਾ ਏ,
ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਜ਼ਖਮ ।
09/08/17
ਖ਼ੁਸ਼ ਨਸੀਬ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ,
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਸੀਬ।
ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਗੱਲ ਕਰਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਉਹ ਗੱਲ ਕਰਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਜੇਕਰ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ,
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਸੀਬ ।
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜੇਕਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕੋਲ ਬਿਠਾਏ ਤਾਂ,
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਸੀਬ ।
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਤਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸਤਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜੇਕਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਏ ਤਾਂ,
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਸੀਬ ।
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜੇਕਰ ਉਸ ਤੋ ਡਾਂਟ ਪਏ, ਤਾਂ
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਸੀਬ ।
ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਲਿਖ ਕੇ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਕੇ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜੇਕਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਰਸਤਾ ਵਖਾਉਣ ਤਾਂ,
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਸੀਬ ।
09/08/17
ਹਵਾਵਾਂ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਠੰਢਾ ਸਭ ਕਰ ਜਾਵਣ, ਇਹ ਹਨ ਪੱਛਮੀ ਹਵਾਵਾਂ,
ਤੱਤਾ ਸਭ ਕੁੱਝ ਲੱਗੇ, ਜਾਂ ਚੱਲਣ ਦੱਖਣੀ ਹਵਾਵਾਂ ।
ਬੱਦਲ ਉੱਧਰ ਹੀ ਜਾਵੇ, ਜਿੱਧਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਸਭ ਟੁੱਟ-ਭੱਜ ਜਾਂਦਾ, ਚੱਲਣ ਤੇਜ ਨਾ ਹਵਾਵਾਂ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਦਿਨ ਸਿੱਧੇ ਦਾ ਸਬੂਤ, ਚੱਲਣ ਸਿੱਧੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਵਕਤ ਬਹੁੱਤਾ ਹੀ ਸਤਾਵੇ, ਜੇ ਚੱਲਣ ਉਲਟ ਹਵਾਵਾਂ।
ਚੱਲਣ, ਸੁੰਗੰਧਾਂ ਲੈ ਆਉਣ, ਗਲੀ ਯਾਰ ਦੀ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੰਨ੍ਹਣ 'ਯਾਦਾਂ' ਦਾ ਪਲੰਦਾ, ਇਹ ਜੋ ਖਾਸ ਹਵਾਵਾਂ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਅੱਗ ਤੇਜ ਕਰ ਜਾਣ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਤੇਜ ਜਿਹੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਮੀਂਹ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦਾ ਪਾਉਣ, ਚੱਲਣ ਮੱਠੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਚੱਲਣ, ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਉਹਦੇ ਦਰ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਵੇਹੜੇ ਸਾਧੂਆਂ ਦੇ ਚੱਲਣ, 'ਨਸ਼ੇ ਭੰਗ' ਜਿਹੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਇੱਕ ਚੇਤਾਵਨੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗੇ, ਨਾਗ ਦੇ ਨੱਕ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਇੱਕ ਫਨਕਾਰਾਂ ਜਿਹਾ ਲੱਗਣ, ਕਿਸੇ ਦੇ 'ਮੱਗੇ' ਦੀਆ ਹਵਾਵਾਂ।
ਚੱਲਣ ਸੇਖਿਆਂ ਨਾਲ ਚੱਲਣ, ਰਲੇ 'ਦਾਰੂ' ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਉਹਦਾ 'ਆਪਾ' ਦੱਸ ਜਾਣ, ਜੋ ਕੱਢੇ 'ਓਏ' ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਧੂੰਆ ਉੱਚਾ ਲੈ ਜਾਣ, ਉੱਚੀ ਉੱਠਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਪੰਛੀ ਦੂਰ ਲੈ ਜਾਣ, ਉਹਦੇ ਪਰਾਂ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਸੁਰ, ਵੱਖਰੇ ਤੇ ਗੀਤ, ਸੁਣ ਗਾਉਂਦੀਆ ਹਵਾਵਾਂ,
ਰੱਬਾ ਸਦਾ ਚੱਲੀ ਜਾਣ, ਇਹ ਜੋ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਸਾਹ-ਸਾਹ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ, ਮੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਉਹਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਭੁੱਲ ਜਾਵਾਂ, ਉਦੋਂ ਚੱਲੀਆਂ ਜੋ ਹਵਾਵਾਂ ।
ਪੰਡਤ 'ਕੁੰਡਲੀ' ਬਣਾਵੇ, ਪੁੱਛੇ ਕਿਹੜੀਆਂ ਸੀ ਹਵਾਵਾਂ,
ਮਹਿਕ ਧੂਫ ਦੀ ਲਿਆਵਣ, ਇਹ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਕਦਰ ਬੂਟਿਆਂ ਦੀ ਪਾਉਣਾ, ਜਦੋਂ ਮਹਿਕ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਸੰਗੀਤ ਮੀਲਾਂ ਤੱਕ ਚੁੱਕ, ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਤਕੜੀਆਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਲੱਗਣ, ਪਾਣੀ ਚੁੱਕਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਅਹਿਸਾਨ ਕਦੇ ਨਾ ਤੂੰ ਭੁੱਲੀ, ਹਵਾਵਾਂ, ਰੱਬ ਜਿਹੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
ਜਿਹੜੀਆਂ ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਚੱਲਣ, ਇਹ ਨੇ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਚੱਲਣ, ਅਹਿਸਾਨ ਕਰ ਜਾਣ, ਚੱਲਣ ਕੋਈ ਵੀ ਹਵਾਵਾਂ ।
ਇੱਕ ਤੰਗ ਕਰ ਜਾਣ, ਉਹ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ,
ਠੰਡਾ ਸ਼ੀਤ ਕਰ ਜਾਣ, ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਮੁੱਖ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ।
ਲਹਿਰ ਪਾਣੀਆਂ ਚੋਂ ਉੱਠੀ, ਲੱਗਦਾ ਚੱਲਣ ਹਵਾਵਾਂ,
ਬੂਟੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਝੂਮਣ, ਜਦੋਂ ਚਲਣ ਹਵਾਵਾਂ।
09/08/17
ਮੰਜ਼ਿਲ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਚੜ੍ਹਨਾ ਉੱਚਾ, ਪੌੜੀ ਹੈ ਨਾ, ਸੋਚ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਕਰ ਲੈਣਾ,
ਖੜ੍ਹਨਾ ਪੈਰੀਂ, ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਨੀ, ਕਿਸੇ ਚੰਗੇ ਦਾ ਲੜ ਫੜ ਲੈਣਾ ।
ਉੱਚਾ ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਦਰ ਵੇਖ, ਨੀਵਾਂ ਹੋ ਕੇ ਵੜ ਜਾਣਾ,
ਡਾਂਟਾਂ ਪੈਣ, ਝਿੜਕਾਂ ਵੱਜਣ, ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਖੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ।
ਲੱਖ ਕਲਾਸਾਂ, ਸਕੂਲੇ ਪੜੀਆਂ, ਇੱਕ 'ਸਲੀਕਾ' ਕਾਇਦਾ ਪੜ੍ਹ ਲੈਣਾ ।
ਬਹੁਤੇ ਲੱਭਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਪੈਣੀ, ਇੱਕ ਦਾ ਹੋ ਕੇ ਸਰ ਜਾਣਾ।
ਚੜ੍ਹਨਾ ਉੱਚਾ, ਪੌੜੀ ਹੈ ਨਾ, ਸੋਚ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਕਰ ਲੈਣਾ,
ਖੜ੍ਹਨਾ ਪੈਰੀਂ, ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਨੀ, ਕਿਸੇ ਚੰਗੇ ਦਾ ਲੜ ਫੜ ਲੈਣਾ ।
ਕਿੱਥੇ ਰਹਿਣਾ, ਕਿੱਦਾਂ ਰਹਿਣਾ, ਕੌਣ ਤੇਰਾ ਗੁਆਂਢੀ ਏ,
'ਕਾਇਨਾਤ' ਇਹ ਰੱਬ ਦੀ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਹਰ ਪ੍ਰਾਣੀ ਸਾਂਝੀ ਏ,
ਇਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਘੱਟ ਗਿਆ ਜੇਕਰ, ਗਿਣਤੀ ਸੂਚੀ ਵਾਂਝੀ ਏ,
ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਤਾ, ਕੰਮ ਕੋਈ ਐਸਾ ਕਰ ਜਾਣਾ ।
ਚੜ੍ਹਨਾ ਉੱਚਾ, ਪੌੜੀ ਹੈ ਨਾ, ਸੋਚ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਕਰ ਲੈਣਾ,
ਖੜ੍ਹਨਾ ਪੈਰੀਂ, ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਨੀ, ਕਿਸੇ ਚੰਗੇ ਦਾ ਲੜ ਫੜ ਲੈਣਾ ।
ਉੱਚਾ ਸੋਚ ਕੇ, ਉੱਚਾ ਤੱਕੀਂ, ਮੁੜ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਵੇਖੀਂ ਨਾ,
ਉੱਚਾ ਵਿਰਸਾ, ਉੱਚਿਆਂ ਦਾ ਤੂੰ, ਉਚੇ ਤੇਰੇ ਘਰਾਣੇ ਨੇ ।
ਬੁੱਲਾ, ਵਾਰਸ਼, ਸ਼ਿਵ ਜਿਹੇ ਤੇਰੇ ਲਿੱਖਣੇ ਵਾਲੇ ਸਿਆਣੇ ਨੇ,
ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਵੇ, ਸਮਝ ਨਾ ਲੱਗੇ, ਸਾਧੂ ਦਾ ਲੜ ਫੜ ਲੈਣਾ ।
ਚੜ੍ਹਨਾ ਉੱਚਾ, ਪੌੜੀ ਹੈ ਨਾ, ਸੋਚ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਕਰ ਲੈਣਾ,
ਖੜ੍ਹਨਾ ਪੈਰੀਂ, ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਨੀ, ਕਿਸੇ ਚੰਗੇ ਦਾ ਲੜ ਫੜ ਲੈਣਾ ।
ਇੱਕ ਅੱਖ ਵਾਲਾ ਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤਾ, ਇੱਕ ਅੱਖ ਵੇਖੇ ਸਾਧੂ ਵੀ,
ਦੋ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਫਰਕ ਜੇ ਲੱਗੇ, ਇੱਕ ਅੱਖ ਬੰਦ ਤੂੰ ਕਰ ਲੈਣਾ ।
ਰੱਬ ਵੱਲੇ ਮੂੰਹ ਸਿਧਾ ਕਰਕੇ, ਸੱਚ ਨੂੰ ਨੇੜੇ ਕਰ ਲੈਣਾ,
ਮੰਜ਼ਿਲ ਮਿਲਜੂ, ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਮਿਲਜੂ, ਥੱਕ ਜਾਣ ਤੇ ਖੜ੍ਹ ਲੈਣਾ ।
ਚੜ੍ਹਨਾ ਉੱਚਾ, ਪੌੜੀ ਹੈ ਨਾ, ਸੋਚ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਕਰ ਲੈਣਾ,
ਖੜ੍ਹਨਾ ਪੈਰੀਂ, ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਨੀ, ਕਿਸੇ ਚੰਗੇ ਦਾ ਲੜ ਫੜ ਲੈਣਾ ।
09/08/17
ਉਡੀਕ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਕਿੰਨੀ ਅਹਿਮ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਜਿਉਣ ਲਈ,ਕਰਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਦੋਸਤ ਸੀ ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦਾ,ਉਹ ਵਿੱਛੜ ਗਿਆ,
ਸ਼ਾਈਦ,ਮਿਲੇ ਨਾ ਮਿਲੇ,ਪਰ ਮੰਨ ਤੇ ਮੇਰਾ,ਕਰਦਾ ਏ ਉਡੀਕ।
ਵਕਤ ਬੀਤ ਗਿਆ,ਮੁੜ ਆਏਗਾ ਨਹੀਂ,
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੰਨ,ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੀ, ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਏ ਉਡੀਕ।
ਕਿੰਨੀ ਅਹਿਮ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਜਿਉਣ ਲਈ, ਕਰਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਇਹ ਵਕਤ ਰਾਤ ਜਿਹਾ, ਤਾਰੇ ਗਿਣਦਾ ਹਾਂ,
ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਏ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੰਨ, ਕਰੇ ਦਿਨ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਜੋ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਉਹਨੂੰ ਝੱਲਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਏ ਮਹਿਮਾਨ 'ਕੱਲ੍ਹ' ਦਾ
ਹਾਂ,
ਝੂਠ, ਧੋਖਾ-ਧੜੀ ਕਰਕੇ, ਚੰਗੇ ਪਰਸੋਂ ਦੀ, ਕਿਉਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਉਡੀਕ।
ਕਿੰਨੀ ਅਹਿਮ ਹੈ,ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਜਿਉਣ ਲਈ,ਕਰਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਮੈਂ ਚੰਗਾ ਲੱਗੂੰ, ਕੱਲ੍ਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ,
ਅੱਜ ਇੱਕ ਹਾਂ, ਕੱਲ੍ਹ ਦੋ ਹੋ ਜਾਊਂ,
ਇਸ ਆਸ ਤੇ ਟਿਕੀ ਏ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਉਡੀਕ।
ਇਹ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਆਈ, ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੀ ਏ,
ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ, ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਕਿੰਨੀ ਅਹਿਮ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਜਿਉਣ ਲਈ, ਕਰਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਇਹ ਉਡੀਕਾਂ ਛੱਡ, ਸੰਦੀਪ, ਕੁੱਝ ਨਾ ਰਿਹਾ,
ਕਦੇ ਯਾਰ ਦੀ ਉਡੀਕ, ਕਦੇ ਸੱਜਣ ਦੀ ਉਡੀਕ,
ਕਦੇ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਕਦੇ ਫੁਰਸਤ ਲੱਭਾਂ, ਉਹਦੇ ਦਰ ਜਾਂਵਾ,
ਮੰਨ ਕਰਦਾ ਏ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਉਡੀਕ,
ਚਾਹੇ ਦੱਸੇ ਨਾ, ਛੁਪਾ ਲਵੇਗਾ ਉਹ,
ਜਰੂਰ ਕਰਦਾ ਹੋਊ, ਮੇਰੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਕਿੰਨੀ ਅਹਿਮ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਜਿਉਣ ਲਈ, ਕਰਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਉਹ ਚਲੇ ਗਏ, ਪਤਾ ਏ, ਆਉਣਗੇ ਨਹੀਂ,
ਫਿਰ ਵੀ ਮੰਨ ਕਰਦਾ ਏ, ਇੱਕ ਝੂਠੀ ਉਡੀਕ।
ਵਕਤ ਆਏਗਾ, ਲੈ ਜਾਏਗਾ, ਪਰ ਦੱਸ ਕੇ ਜਾਹ,
ਕਰਾਂ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਉਡੀਕ, ਕੇ ਜਮ ਦੀ ਉਡੀਕ,
ਇਹਨਾਂ ਉਡੀਕਾਂ ਵਿੱਚ, ਕੁੱਝ ਅਧੂਰੇ ਵੀ ਨੇ,
ਪਰ ਮੰਨ ਮੇਰਾ ਕਰਦਾ, ਇੱਕ ਪੂਰਨ ਦੀ ਉਡੀਕ।
ਕਿੰਨੀ ਅਹਿਮ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਜਿਉਣ ਲਈ, ਕਰਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਉਡੀਕ।
09/08/17
ਦਾਸਤਾਂ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਮੇਰੇ
ਦਿਲ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਾ ਚੁੱਕਣਾ ਹੇਠਾਂ ਜਖ਼ਮ ਹੈ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾਸਤਾਂ ਨਾ ਸੁਣਾਉਣਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਹੈ।
ਹੱਸਦੀ ਹੈ ਦੁਨੀਆ ਮੈਨੂੰ ਚਿੜਾਉਣ ਦੇ ਲਈ,
ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕੋਲ ਮੈਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਭੁਲਾਉਣ ਦੇ ਲਈ,
ਬਿਠਾਉਦੇ ਹਨ ਕੋਲ ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਝ ਸਮਝਾਉਣ ਦੇ ਲਈ,
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕੁੱਝ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਲਗਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ,
ਕਿਵੇਂ ਦਿਲ ਲੱਗੇ, ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਅਹਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਕਰਜ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਾ ਚੁੱਕਣਾ ਹੇਠਾਂ ਜਖ਼ਮ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾਸਤਾਂ ਨਾ ਸੁਣਾਉਣਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਹੈ।
ਸਵੇਰੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਲਾਲ ਜਹੀ ਹੋ ਕੇ,
ਨਿਖਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਵੀ ਹੰਝੂ ਧੋ ਕੇ ,
ਸ਼ਾਮ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਲਾਲ ਜਹੀ ਹੋ ਕੇ,
ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਵੀ ਅਧ-ਮਰਿਆ ਜਿਹਾ ਹੋ ਕੇ,
ਓੜੀ ਚਾਦਰ ਨਾ ਹਟਾਉਣਾ, ਮੇਰੀ ਸਰੀਰ ਤੋਂ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਾ ਚੁੱਕਣਾ ਹੇਠਾਂ ਜਖ਼ਮ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾਸਤਾਂ ਨਾ ਸੁਣਾਉਣਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਹੈ।
ਮੇਰਾ ਕੱਲ੍ਹ ਵੇਖ ਕੇ ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਹੈਰਾਨ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਕੱਲ੍ਹ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਹਿਮਾਨ ਹੈ,
ਮੇਰਾ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਬੜਾ ਤੂਫਾਨ ਹੈ,
ਇਹ ਵਕਤ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਬਲਵਾਨ ਹੈ,
ਇਹ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ,
ਤੁਸੀ ਠੀਕ ਨਾ ਪੜ੍ਹ ਪਾਓਗੇ,
ਇਸ ਤੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਗਰਦ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਾ ਚੁੱਕਣਾ ਹੇਠਾਂ ਜਖ਼ਮ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾਸਤਾਂ ਨਾ ਸੁਣਾਉਣਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਹੈ।
01/08/17
ਵਿਛੋੜਾ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਜ਼ਖਮੀ ਕਰਕੇ ਤੁਰ ਗਈ ਅੜੀਏ,
ਕੌਣ ਸੁਣੂੰਗਾ ਕੂਕਾਂ ਨੂੰ,
ਖਤ, ਛੱਲੇ ਤੇ ਮੁੰਦੀਆਂ ਤੇਰੇ,
ਕੱਲ੍ਹ ਜੋ ਸੀ ਅੱਜ ਨਹੀ ਦਿਖਦਾ,
ਹੌਕੇ ਹਾਵੇ, ਲੈ ਮਰ ਮੁਰ ਜਾਣਾ,
ਛੱਡ ਤੇਰੀਆ ਉਡੀਕਾਂ ਨੂੰ....
ਚਾਂਦਨੀ ਵਾਂਗ ਉਹ ਨਜਦੀਕ ਉਹ ਮੇਰੇ,
ਤਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਲੱਗੇ,
ਅਵਾਜ਼ ਆਵੇ ਹਵਾਂ 'ਚੋਂ, ਮੇਰੇ ਕੰਨਾਂ 'ਚ ਵੱਜੇ,
ਦਰਦ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ, ਇਸ਼ਕ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ,
ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਏਂ,
ਖੁਆਬਾਂ 'ਚੋਂ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਦੁਨੀਆਂ, ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਲੱਗੇ...
01/08/17
ਛੱਲਾਂ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਓ ਛੱਲਾ ਮਹਿਫਲਾਂ ਲਾਉਂਦਾ,
ਓ ਛੱਲਾ ਉੱਚੀ ਗਾਉਂਦਾ,
ਛੱਲਾ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦਾ,
ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਹੇ ਪਾਉਂਦਾ,
ਛੱਲਾ ਉਹਨੂੰ ਕਹੀਏ,
ਜਿਹਦੇ ਚਰਨਾਂ 'ਚ ਰਹੀਏ...
ਛੱਲਾ ਦੁਨੀਆਂ ਜਾਣੇ,
ਗੱਲ ਕਰਨ ਸਿਆਣੇ,
ਛੱਲਾ ਉਂਗਲੀ ਪਾਵਾਂ,
ਉਹਦੇ ਰਾਹੇ ਜਾਵਾਂ,
ਛੱਲਾ ਮਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ,
ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਝ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ,
ਛੱਲਾ ਪਾ ਕੇ ਬਹੀਏ,
ਇੱਕ ਦੇ ਹੋ ਕੇ ਰਹੀਏ,
ਸੱਚੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਲਈਏ,
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕਹੀਏ,
ਓ ਛੱਲਾ ਰੱਬ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ,
ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਤੱਪਣਾ ਪੈਂਦਾ,
ਗੱਲਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਕਹਿੰਦਾ,
ਛੱਲਾ ਬਾਂਹ ਫੜ ਬਹਿੰਦਾ,
ਛੱਲਾ ਕਹਿਣਾ ਸੌਖਾ,
ਓ ਛੱਲਾ ਬਣਨਾ ਔਖਾ,
01/08/17
ਤੂਫਾਨ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਖੁਆਬਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਤੂਫਾਨ ਆਉਂਦਾ ਏ,
ਉਹ ਤੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਗੂੰਜ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਏ,
ਗ਼ਮਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈ,
ਹਲਾਤਾਂ ਤੋਂ ਠਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ,
ਹੋਈ ਅਲੋਪ ਤੜਫਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ,
ਤੇਰੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਮੈ,
ਫਿਰ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ਹਾਂ ਮੈ,
ਗੁਲਾਬ ਨਜ਼ਰ ਆਉਦਾ ਮੈਨੂੰ,
ਜੋ ਮਿੱਠੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ 'ਖੁਸ਼ਬੂ' ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਉਂਦਾ ਮੈਨੂੰ,
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਸੀਨੇ 'ਤੇ ਲਾਈ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ,
ਤਾਹੀਂਓਂ ਤਾਂ ਹਿੰਮਤ ਵਧਾਈ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ,
ਉਮੀਦ ਹੈ ਦਿਨ ਨਿਕਲ ਆਵੇਗਾ,
ਤਾਹੀਂਓਂ ਤਾਂ ਜਾਗ ਕੇ ਰਾਤਾਂ ਲੰਘਾਈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,
ਸੁਣਿਐਂ ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਫੁੱਲ ਵੀ ਖੁਸ਼ਬੋ ਦਿੰਦੇ ਇੱਕ ਦਿਨ,
ਮੈ ਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਆਸਾਂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,
ਤਾਹੀਂਓਂ ਜਿਉਣ ਦੇ ਦਿਨ ਵਧਾਈ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,
01/08/17
ਤੂੰਬਾ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਕਈਆਂ ਨੇ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਫਟ ਖਾਧੇ,
ਕਈ ਇਥੇ ਦਰਦ ਸਹਿ ਗਏ,
ਕਈਆਂ ਦੇ ਹੌਸਲੇ ਢਹਿ ਗਏ,
ਕਈ ਹੱਸਦੇ ਰੋਂਦੇ ਰਹਿ ਗਏ,
ਕਿਤੇ ਅਰਦਾਸ ਹੁੰਦੀ ਏ ਲੋਕਾਂ ਲਈ,
ਉਹ ਬਣ ਫਕੀਰ ਈ ਬਹਿ ਗਏ,
ਕਰਕੇ ਵੇਖ ਅਰਦਾਸ ਤੂੰ ਵੀ,
ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ,
ਕੋਈ ਮਰਦਾ ਹੈ ਕੋਈ ਜੰਮਦਾ ਹੈ,
ਇੱਕ ਸਾਧ ਦਾ ਤੂੰਬਾ ਵੱਜਦਾ ਹੈ,
ਕੋਈ ਰੱਖਦਾ ਮਨਸਾ ਲੁੱਟਣ ਦੀ,
ਕੋਈ ਰੱਖਦਾ ਮਨਸਾ ਉਠਣ ਦੀ,
ਕੋਈ ਅਮੀਰੀ ਵਿੱਚ ਹੱਸਦਾ ਨਾ,
ਕੋਈ ਅੱਤ ਗਰੀਬੀ ਝੱਲਦਾ ਏ,
ਇਹ ਅੱਜ ਦਾ ਨਾ ਇਹ ਕੱਲ੍ਹ ਦਾ ਨਾ,
ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਇਕ ਸੁਰ ਗੱਜਦਾ ਏ,
ਇੱਕ ਸਾਧੂ ਦਾ ਤੂੰਬਾ ਵੱਜਦਾ ਏ,
01/08/17
ਹਿਮੰਤ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਮੁੱਕਦੀ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਏ,
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਲਿੱਪੀ ਨਾਂ ਮੁਕੇ ਕਦੇ ।
ਉਹ ਪੱਥਰ ਉੱਤੇ ਵੀ ਲਿੱਖ ਜਾਂਦੇ ਨੇ,
ਜੋ ਸਧਾਰਨ ਦਿਖਦੇ ਸੀ ਬੜੇ ।
ਇਤਹਾਸ ਗੁਆਹ ਉਹਨਾਂ ਮਹਾਨਾਂ ਦਾ,
ਜੋ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖ ਲਿੱਖਦੇ ਸੀ ਕਦੇ ।
ਹੋਣ ਜੇ ਬੁਲੰਦ ਹੌਸਲੇ, 'ਓ ਬੰਦਿਆ',
ਤੇਰਾ ਮੁਕੱਦਰ ਮੁਕੇ ਨਾ ਕਦੇ ।
ਡਿੱਗ ਡਿੱਗ ਕੇ ਉੱਠਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦੀ ਕਦੇ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ,
ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਕਦੇ ਬੇਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ।
ਉਹ ਸ਼ਰੇਆਮ ਦਾਵੇ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜਿੱਤ ਦੇ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਾਰ ਨਾਲ ਪੰਗੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਨਿੱਤ ਦੇ ।
ਪਿੱਛੇ ਰੁਕਦੇ ਨਹੀਂ, ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕਦੇ ਨਹੀਂ,
ਐਨੀਂ ਛੇਤੀ ਮੁਕਦੇ ਨਹੀਂ, ਐਵੇ ਲੁੱਕਦੇ ਨਹੀਂ ।
ਹਰ ਵੇਲੇ ਅੰਦਰੋਂ-ਅੰਦਰੀ ਟੁੱਟਦੇ ਨੇ ਉਹ,
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ਼ੁਹਰਤ ਲੁੱਟਦੇ ਨੇ ਉਹ ।
ਰੱਬ ਜਿੱਥੇ ਰੱਖੇ ਉੱਥੇ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਏ,
ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਫੱਟਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਸਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਏ ।
ਜਿੰਦਗੀ ਹਰ ਵੇਲੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈਂਦੀ ਏ,
ਤਾਹੀਂਉਂ ਦੁਨੀਆ ਜਿੱਤ ਹਾਰ ਕਹਿੰਦੀ ਏ ।
ਸੋਨੇ ਨੂੰ ਬਣਨ ਲਈ ਵੀ ਪਿਘਲਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ,
ਪਹਿਲਾਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸਬਰ ਦਾ ਘੁੱਟ ਨਿਗਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ
01/08/17
ਦੁਨੀਆਂ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਉਹ ਵੱਖਰਾ ਗਾਉਂਦਾ ਤੇ ਲਿੱਖਦਾ ਹੈ,
'ਹੈ' ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਮੇਰਾ ।
ਉਹ ਕੋਰਾ ਕਾਗਜ਼ ਵੀ ਪੜ੍ਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ,
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਸਧਾਰਨ ਦਿੱਖਦਾ ਹੈ ।
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਇਹ ਸਭ ਉਹ,
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਤੋ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ ।
ਉੱਚੀ ਗਾਉਂਦਾ, ਹੇਕਾਂ ਲਾਉਂਦਾ,
ਕੋਲ ਬਠਾਉਂਦਾ, ਪਿਆਰ ਵਧਾਉਂਦਾ ।
ਸੱਜਣਾਂ 'ਓਏੇ' ਝੂਠ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਬੋਲ ਜਾਂਦਾ ਏ ,
ਸੱਚ ਬੋਲਣਾ ਬੜਾ ਔਖਾ ਏੇ ।
ਕਰਦੇ ਨੇ ਦਰਖਤਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ,
ਅਸਮਾਨਾਂ ਦੇ ਤਾਰੇ ਵੀ ਗਿਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਕੱਲ੍ਹ, ਕੀ ਬੀਤਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਸੁਭਾਵਕ ਹੀ ਕਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ,
ਜਿਉਂਦੇ ਤਾਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਧੜਕਦੇ ਨੇ,
ਮਰਨੇ ਤੋ ਬਾਅਦ ਵੀ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਘਰ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ।
ਬਿੰਦਰੱਖੀਆ, ਮਾਣਕ, ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ ਅਖਾੜੇ ਬੜੇ ਭਾਰੀ,
ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ, ਬੱਬੂ ਮਾਨ ਦੀ ਕਲਮ ਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ ਨਿਆਰੀ ।
ਮਾਨ ਗੁਰਦਾਸ ਜੋ ਲਿੱਖਦਾ,
ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ ਮੰਨਦੀ ਸਾਰੀ,
ਮੈਂ ਜੋ ਲਿਖਦਾ, ਆਪਣੇ ਗੁਰੂਆਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦਾ ।
ਪਲ ਵਿੱਚ ਪਲ ਦਿੱਖਦਾ,
ਹਕੀਕਤ ਕੀ ਹੈ,
ਜਨਮ-ਜਨਮ ਦਾ ਕਰਮ ਹੈ,
ਹਕੀਕਤੀ 'ਦੇਖ' ਦੁਨਿਆਂ ਦਾ ਭਲਾ, ਤੂੰ ਵੀ ਕਰਕੇ,
ਰੱਬ ਵੀ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ 'ਜਾਊ' ਤੇਰੇ ਦਿਦਾਰ ਕਰਕੇ ।
'ਸਿਤਾਰੇ', ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਨਾਲ, ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਲਿਖਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜੋ ਸਿਤਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ।
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਥਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਜੋ ਹੋਰਾਂ ਤੋ ਪਿਆਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ।
ਦੁਨੀਆਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,
ਵੇਖ ਕੇ, ਸੁਣ ਕੇ, ਸਾਡੇ ਤਾਂ ਗੁਜਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ।
01/08/17
ਯਾਦਾਂ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਜਦੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਜਦੋਂ ਅੰਬਰੀ ਤਾਰਾ ਟੁੱਟਦਾ ਏ, ਕਿਉਂ ਖੂਨ ਜਿਗਰ ਦਾ ਸੁਕਦਾ ਏ,
ਜਦੋਂ ਉੱਲੂ ਬੋਲਣ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ, ਕਿਉਂ ਹੋਰ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ,
ਕਿਉਂ ਰੋਣਾਂ ਪੱਲੇ ਕਲਿਆਂ ਦੇ, ਅਤੇ ਪੈਰ-ਪੈਰ ਤੇ ਠੋਕਰ ਏ,
ਕਿਉਂ ਤਰਸ ਨਾ ਕਰਦਾ ਕੋਈ ਵੀ, ਜਦ ਪੀੜਾਂ ਘੇਰਾ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਾਉਂਦੀਆਂ
ਨੇ।
ਕੋਈ ਆਹਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਪੰਡ ਦੇ ਕੇ, ਕਿਉਂ ਰੋਣਾ ਐਨਾ ਲਾਉਂਦਾ ਏ,
ਕਿਉਂ ਰਸਤਾ ਐਨਾ ਲੰਬਾ ਏ, ਜਦੋਂ ਝਾੜੀਆਂ ਕੰਡੇ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਾਉਂਦੀਆ ਨੇ।
ਜਦੋਂ ਸਾਥ ਜੇ ਕੋਈ ਤੇਰਾ ਛੱਡ ਜਾਵੇ, ਫਿਰ ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿ ਕੇ ਜੀਅ ਲੈਣਾ
ਤੂੰ ਵੱਡਾ ਬਣ ਕੀ ਲੈਣਾ, ਤੂੰ ਛੋਟਾ ਬਣ ਕੇ ਜੀਅ ਲੈਣਾ,
'ਸੰਦੀਪ' ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ, ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਲਿਖ ਕੇ ਕੀ ਲੈਣਾ
ਜਦੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਾਉਂਦੀਆ ਨੇ।
ਇਕ ਰੂਹ ਅਵਾਜ਼ਾ ਦਿੰਦੀ ਏ, ਕੁੱਝ ਬਣਜਾ ਤੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਏ,
ਜਦੋਂ ਦਰ ਉੱਚੇ ਨਾਲ, ਵਾਹ ਤੇਰਾ ਫਿਰ ਦਰ-ਦਰ ਘੁੰਮ ਕੇ ਕੀ ਲੈਣਾ,
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲੈ, ਦੁਨੀਆਂ ਸਮਝਾ ਕੇ ਕੀ ਲੈਣਾ,
ਜਦੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਾਉਂਦੀਆ ਨੇ।
01/08/17
ਤਲੀਮ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਹੱਸਣ ਲਈ
ਯਾਦਾਂ, ਰੋਣ ਲਈ ਬਿਰਹਾ,
ਮੈਂ ਇਹ ਸਿੱਖ ਲਿਆ, ਰੋਣ ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ।
ਕਰਨ ਲਈ ਨੇਕੀ, ਛੱਡਣ ਲਈ ਝੂਠ,
ਬੈਠਣ ਲਈ ਸੰਗਤ, ਖੜ੍ਹਨ ਲਈ ਸਿੱਖਿਆ।
ਤੁਰਨ ਲਈ ਤਾਪ, ਰੁਕਣ ਲਈ ਸੋਚ,
ਕਹਿਣ ਲਈ ਸੱਚ, ਸੁਣਨ ਲਈ ਮੱਤ।
ਹੱਸਣ ਲਈ ਯਾਦਾਂ, ਰੋਣ ਲਈ ਬਿਰਹਾ,
ਮੈਂ ਇਹ ਸਿੱਖ ਲਿਆ, ਰੋਣ ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ।
ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਚੇਹਰੇ, ਸਿੱਖਾਉਣ ਲਈ ਤੇਰੇ,
ਨੱਚਣ ਲਈ ਯਾਰ, ਟੱਪਣ ਲਈ ਪਹਾੜ।
ਜਾਣ ਲਈ ਦਰਬਾਰ, ਆਉਣ ਲਈ ਘਰਵਾਰ,
ਭੁੱਲਣ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ, ਯਾਦ ਲਈ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ।
ਹੱਸਣ ਲਈ ਯਾਦਾਂ, ਰੋਣ ਲਈ ਬਿਰਹਾ,
ਮੈਂ ਇਹ ਸਿੱਖ ਲਿਆ, ਰੋਣ ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ।
ਨਿੱਤ ਲਈ ਯਾਰ, ਕਦੇ ਲਈ ਪਿਆਰ,
ਭੁਲੇਖੇ ਲਈ ਸਮੂਹ, ਮਿੱਤਰ ਲਈ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ।
ਸੱਚ ਲਈ ਰੱਬ, ਝੂਠ ਲਈ ਜ਼ਬ,
ਇਸ਼ਕ ਲਈ ਜਾਨ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨ।
ਹੱਸਣ ਲਈ ਯਾਦਾਂ, ਰੋਣ ਲਈ ਬਿਰਹਾ,
ਮੈਂ ਇਹ ਸਿੱਖ ਲਿਆ, ਰੋਣ ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ।
210717
ਬੋਤਲ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਪੀਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਛੱਡ ਗਈ 'ਉਹ',ਏ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਲੱਗਦਾ,ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੱਕ ਚੱਲੀ ਹੋਣੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਅੱਧੀ ਮੁਹੱਬਤ ਜਿਹੀ ਲੱਗਦੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ,ਇਹ ਤੇਰੇ-ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਰੱਬ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਛੱਡ ਨਾ ਜਾਂਦੀ,'ਉਹ'ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ।
ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਨਹੀਂ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਅੱਧੀ ਭਰੀ,ਅੱਧੀ ਖਾਲੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗਦੀ ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਉੱਠ ਕੇ ਨਾ ਜਾਂਦੀ,ਹਾਲੇ ਬਾਕੀ ਸੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਰੱਬ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਛੱਡ ਨਾ ਜਾਂਦੀ,'ਉਹ'ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ।
ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਉਦੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਨੀਂਦਾਂ ਨੂੰ ਆ ਤੋੜਦੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਸੋਂਣ ਨਾ ਦਿੰਦੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਲਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਜਬੂਰ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਰੱਬ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਛੱਡ ਨਾ ਜਾਂਦੀ,'ਉਹ'ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ।
ਮੇਰਾ 'ਨਾਂ' ਬਦਨਾਮ ਜਿਹੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਲੋਕੀਂ ਤਾਨੇਂ ਮਰਦੇਂ,ਮੈਂ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਰੱਬ ਆਗੇ ਫਰਿਆਦਾ ਕਰਵਾਉਂਦੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਭਰਮ ਭਾਉਦੀਂ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਰੱਬ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਛੱਡ ਨਾ ਜਾਂਦੀ,'ਉਹ'ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ।
ਅੱਧੇ ਤੋੜ ਦੀ ਲੱਗਦੀ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਡੱਬ ਲੁਕਾਵਾਂ, ਘੁੱਟ ਕੇ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਕੀ ਵਿਖਾਵਾਂ ਜੱਗ ਨੂੰ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਮੇਰੇ ਅੱਧ 'ਨਸੀਬਾਂ' ਵਾਂਗਰਾ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਰੱਬ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਛੱਡ ਨਾ ਜਾਂਦੀ,'ਉਹ'ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ।
ਪੂਰਾ ਨਸ਼ਾ ਖਿਲਾਰ ਜਾਈਂ,ਬਣ ਪੂਰੀ ਬੋਤਲ....
ਬੋਤਲ ਜਿਹਾ ਨਾ ਰਹਿ ਜਾਈਂ,ਇਹ ਅੱਧੀ ਬੋਤਲ,
ਹਵਾ ਜਿਹੀ ਭਰ ਜਾਂਦੀ ਏ,ਪੀ ਪੂਰੀ ਬੋਤਲ,
ਸੰਤ ਸਿਆਣੇ ਆਖਦੇ,ਪੀਣੀ ਮਾੜੀ ਬੋਤਲ।
210717
ਅਹਿਸਾਸ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਮੇਰੀਆਂ
ਖੂਬਸੂਰਤ ਨਿਗ੍ਹਾਹਾਂ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਹੋ ਗਈਆ,
ਦੇਖਦਾ ਦਾ ਸੀ,ਕਿੱਧਰੇ ਹੋਰ,ਨਿਗ੍ਹਾਹਾਂ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਹੋ ਗਈਆ,
ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਆਤਮਾ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ,ਜਨਮਾਂ ਤੋ ਚੱਲੀ ਪਿਆਸ ਧਿਮੀ ਹੋ ਗਈ,
ਹੋਣਾ ਚਹਿਦਾ,ਸੀ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ,ਉਸਦੇ ਮੁਸਕਰਉਣ ਤੇ ਮੇਰੀ ਤੜਫ਼ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋ
ਗਈ....
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਕੀ ਹੈ,ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਆਉਣਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ,ਰੋਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਬਿਨਾਂ 'ਖੰਭਾਂ' ਦੇ ਉੱਡਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ,ਉੱਡਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ ,
'ਫੜਫੜਉਣਾ' ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਬਿਨਾਂ ਸਹਾਰੇ ਦੇ ਖੜ੍ਹਨਾ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇਊਗਾ,ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਡਿੱਗਣਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ,
ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿਖਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਕੀ ਹੈ,ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਆਉਣਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ।
ਚੱਲਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ,ਤੇਰੀ ਚਾਲ ਵਧਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਅਮੀਰੀ ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਕੀ ਸਿੱਖਉਦੀਂ ਹੈ,ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਜਿੰਦਗੀ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਂ ਦੇਊਗਾ ,
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਉੱਤੇ 'ਚੱਲਣ ਵਾਲਾ',ਇਲਮ ਪੜ੍ਹਾ ਦੇਊਗਾ,
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਕੀ ਹੈ,ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਆਉਣਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇਊਗਾ ।
ਉੱਚੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਿੱਥੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,ਉਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਖਾ ਦੇਊਗਾ,
ਸੰਤਾਂ ਤੋ ਜੋ ਮੈ ਸਿੱਖਿਆ,ਤੈਨੂੰ ਉਹ ਮੰਤਰ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਜਾਨ ਲੈਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦਊਗਾ,ਜਾਨ ਦੇਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ,
'ਸ਼ਬ' ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ,ਰੱਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਕੀ ਹੈ,ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਆਉਣਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇਊਗਾ।
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਭੁਲਾ ਦੇਊਗਾ ,ਤੇਰੀ ਅਦਲਾ-ਬਦਲੀ ਕਰਾ ਦੇਊਗਾ ,
ਤੈਨੂੰ ਆਮ ਤੋ ਖਾਸ,ਖਾਸ ਤੋ ਆਮ ਬਣਾ ਦੇਊਗਾ,
ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦਰੱਖਤ ਦੀ ਪਿਂਉਦ ਵਾਂਗ, ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾ ਲਊਗਾ,
ਸਾਹ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਰੂਹ 'ਚ' ਵੀ ਵਸਾ ਲਊਗਾ,
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਕੀ ਹੈ,ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਆਉਣਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ।
ਵੈਗਾਨੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ, ਦੁਸਮਣ ਨੂੰ ਦੋਸਤ, ਬਣਾਉਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ,
ਅਮੀਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਾ ਦੇਊਗਾ,
ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋ ਚੱਲੀ ਰੀਤ ਸਿੱਖਾ ਦਊਗਾ,
ਉੱਚੇ ਤੋ ਉੱਚੇ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਾ ਦੇਊਗਾ,
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਕੀ ਹੈ,ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਆਉਣਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ।
ਮਹਿਫ਼ਲ ਛੁਡਾ ਤੇਰੀ,ਕੱਲਾ ਬੈਠਣ ਲਾ ਦੇਊਗਾ,
ਇਹ ਸੋਚ ਤੇਰੀ ਦਾ, ਇਜ਼ਾਅਫ਼ਾ ਕਰਾ ਦੇਊਗਾ,
ਜੋ ਭੁੱਲ ਨਾ ਸਕੇਗੀ,ਉਹਨਾਂ 'ਯਾਦਾਂ' ਚ ਗਵਾ ਦੇਊਗਾ,
ਖੜ ਉਰਲੇ ਕੰਢੇ ਤੇ,ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਵਿਖਾ ਦੇਊਗਾ,
ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਕੀ ਹੈ,ਸਾਡੀ ਗਲੀ ਆਉਣਾ,
ਹੱਸਣਾ ਸਿੱਖਾ ਦੇਊਗਾ।
19/07/17
ਮੈਂ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ
ਹਾਰਾਂ
ਖਾ ਖਾ ਜੀ ਰਿਹਾ, ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ ਮੇਰਾ
ਸਬੂਤ ਏ,
ਤੁਰਦਾ-ਤੁਰਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਵਾ, ਜਿੱਥੇ ਜਾਣਾ
ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਏ।
ਹਰ ਘਰ 'ਟਰਾਫ਼ੀ' ਜਿੱਤ ਦੀ, ਮੇਰੇ ਘਰ
ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਤਸਵੀਰ ਏ,
ਕਿਵੇਂ 'ਹਰ' ਕੇ ਹਿੰਮਤ ਹਾਰ ਜਾਂ, ਜਦ
'ਹਾਰਾ' ਮੇਰੀ ਤਕਦੀਰ ਏ।
ਮੇਰਾ ਦੁਨੀਆਂ 'ਨਾਂ' ਨਾ ਜਾਣਦੀ, ਪਰ ਘਰ
ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ 'ਨਾਂ' ਏ,
ਹਰ ਦਿਨ ਮੈਂ ਵਿਕਣੋ ਰਹਿ ਜਾਂਵਾ, ਵਿੱਚ
ਬਾਜ਼ਰਾ ਮੇਰਾ ਥਾਂ ਏ।
ਹਾਰਾਂ ਖਾ ਖਾ ਜੀ ਰਿਹਾ, ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ
ਮੇਰਾ ਸਬੂਤ ਏ,
ਤੁਰਦਾ-ਤੁਰਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਵਾ, ਜਿੱਥੇ ਜਾਣਾ
ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਏ।
ਕੁੱਝ 'ਖੁਆਸ਼ਾ' ਰੋਜ ਮੈਂ ਦੱਬ ਲਾ,
ਸੰਤ ਕਹਿੰਦੇ 'ਚਾਹਤ'ਨੀਚ ਹੈ,
ਇੱਕ 'ਚਾਹਤ' ਉਸਦੇ ਜਾਣ ਦੀ, ਕਿੱਧਾ ਮੈਂ
ਮਨ ਚੋ ਕੱਢ ਦਿਆਂ।
ਕੋਈ 'ਕੱਚਾ' ਮੱਤੋ ਛੱਡ ਕੇ , ਜਦੋ ਅੱਖੋਂ
ਉਹਲੇ ਹੋ ਜਾਏ,
ਜਿੰਦਗੀ ਏ ਲੰਮੀ 'ਰਾਗ' ਜਿਹੀ, ਕਿੱਥੋ
'ਸੁਰਾਂ' ਅਗਲੀਆਂ ਲੱਭ ਲਿਆ।
ਹਾਰਾਂ ਖਾ ਖਾ ਜੀ ਰਿਹਾ, ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ
ਮੇਰਾ ਸਬੂਤ ਏ,
ਤੁਰਦਾ-ਤੁਰਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਵਾ, ਜਿੱਥੇ ਜਾਣਾ
ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਏ।
ਜੋ ਵੀ ਮੈਂ ਅੱਜ ਹਾਂ, ਕਿਉ ਇਸ ਵਿੱਚ
ਮੈਨੂੰ 'ਸੰਤੋਸ਼' ਨਾ,
ਕੱਲ੍ਹ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਡਰਦਾ, ਜੋ ਅੱਜ ਕਰਦਾ
ਵਿੱਚ 'ਹੋਸ਼' ਨਾ।
ਉਹਨੂੰ ਕੋਣ ਬਚਾਉ 'ਬਾਜ਼ਾਂ' ਤੋਂ, ਜਿਹਦੀ
ਮਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਜਾਏ,
ਕਿੱਧਾ 'ਪਿਆਰ' ਰਹੇਗਾ ਭਈਆਂ ਦਾ, ਜੇ ਮਾਂ
'ਵਿੱਤਕਰੇ' ਕਰਕੇ ਪਾੜ ਦਏ।
ਹਾਰਾਂ ਖਾ ਖਾ ਜੀ ਰਿਹਾ, ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ
ਮੇਰਾ ਸਬੂਤ ਏ,
ਤੁਰਦਾ-ਤੁਰਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਵਾ, ਜਿੱਥੇ ਜਾਣਾ
ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਏ।
ਰੂਚੀ ਨਾ ਰੱਖੀ ਸਕੂਲ ਦੀ, ਜੋ ਪੜਿਆ
ਕੀਤਾ ਗੌਰ ਨਾ,
ਹੁਣ ਮਾਸਟਰ ਵੀ ਕੁੱਝ ਬਦਲ ਗਏ, ਪਹਿਲਾਂ
ਜਿਹਾ ਹੁਣ ਹੋਰ ਨਾ।
ਅਨਪੜ੍ਹ ਜਿਹਾ ਮੈਂ ਜਾਪਦਾ, ਜੋ ਪੜ੍ਹਿਆ
ਉਹਦੀ ਪਈ ਲੋੜ ਨਾ,
ਉਹ ਆਏ,ਆ ਕੇ ਚਲੇ ਗਏ, ਕਿਉ ਉਹਨਾਂ ਵਰਗਾ
ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਾ।
ਹਾਰਾਂ ਖਾ ਖਾ ਜੀ ਰਿਹਾ, ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ
ਮੇਰਾ ਸਬੂਤ ਏ,
ਤੁਰਦਾ-ਤੁਰਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਵਾ, ਜਿੱਥੇ ਜਾਣਾ
ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਏ।
ਇਹ ਜੱਗ ਜਿਉਂਦਾ ਆਸ ਤੇ, ਫਿਰ ਮੈਂ ਵੀ
ਆਸਾ ਰੱਖ ਲਾ,
ਸ਼ਾਇਦ ਪੜਿਆ ਕੰਮ ਮੇਰੇ ਆ ਜਾਵੇ, ਜੋ
ਸਿੱਖਿਆ ਪਿੱਛੇ,ਤੱਕ ਲਾ।
ਇਹ 'ਦੁਨੀਆ' ਹੱਸਦੀ ਹੋਰਾਂ ਤੇ, ਮੈ
'ਆਪਾ' ਦੇਖ ਕੇ ਹੱਸ ਲਾ,
ਸੁਭਾਅ ਬਦਲ ਕੇ ਆਪਣਾ, ਇਹ ਹਾਰਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਨੱਚ ਲਾ।
ਹਾਰਾਂ ਖਾ ਖਾ ਜੀ ਰਿਹਾ, ਮੇਰਾ ਰਹਿਣਾ
ਮੇਰਾ ਸਬੂਤ ਏ,
ਤੁਰਦਾ-ਤੁਰਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਵਾ, ਜਿੱਥੇ ਜਾਣਾ
ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਏ।
17/07/2017
ਮੇਰਾ ਰੱਬ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਨਰ), ਬਲਾਚੌਰ ਧੰਨਾ
'ਜੱਟ' ਪੱਥਰ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ ,
ਮੰਜਨੂੰ 'ਲੈਲਾ' ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ ,
ਸੁਦਾਮਾ 'ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ' ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ ,
ਰਾਂਝਾ 'ਹੀਰ' ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਦੇਖਦਾ,
ਸੱਸੀ ਥਲ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸੜੇ,ਪੰਨੂ ਸੱਸੀ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਮਹਿਬਾਲ ਛੱਜੂ ਦੇ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿੱਚੋ,ਸੋਹਣੀ ਵਿੱਚੋਂ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਘੜੇ 'ਸ਼ਿਰੀ' ਦੀਆਂ ਮੁਰਤਾਂ 'ਚੋ' ਫ਼ਰਹਾਦ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਮਨਸੂਰ 'ਸੂਲੀ' ਚੜ੍ਨ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ 'ਚ' ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਇਬਾਦਤ ਕਰਦਾ ਬੰਦਾ ਆਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਦੇਵ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ ,
ਕੋਈ ਦੇਵੀ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਬਾਬਾ ਬੁੱਲੇ ਸ਼ਾਹ,ਗੂਰੂ ਸ਼ਾਹ ਇਨਾਯਤ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਪ੍ਲਾਦ ਤਪ ਦੇ ਥੰਮ'ਚੋਂ'ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਗ੍ਹਹਾਂ ਦੀ ਚਾਲ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨ ਵੇਖਦਾ ,
ਕੋਈ ਗ੍ਹਹਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨਣ ਵਾਲਾ,ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਵਾਲਾ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਸਭ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਵਾਲਾ ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਸਹਾਰਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ,ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਖੂਬਸੂਰਤੀ 'ਚੋਂ' ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਭੱਦਿਆ 'ਚੋਂ' ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਕੋਈ ਕਾਇਨਾਤ 'ਚੋਂ' ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
ਇੱਕ ਮੈ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਰੱਬ ਕਦੇ ਵੇਖਿਆ ਨਹੀ, ਜਦੋ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ, ਸੱਚ
ਰੱਬ ਵੇਖਦਾ,
05/07/2017 ਸੁਭਾਅ
ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ (ਸੰਜੀਵ ਨਰ) ਖੁਦ ਹੱਸਦਾ
ਏ, ਹੱਸਣ ਲਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਨਾ ਰੋਂਦਾ ਏ, ਨਾ ਰੋਣ ਦਿੰਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਨਾ ਗਿਰਦਾ ਏ ,ਨਾ ਗਿਰਨ ਦਿੰਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਉੱਚਾ ਸੋਚਦਾ ਏ, ਸੋਚਣ ਲਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਨਾ ਬਹਿਕਦਾ ਏ, ਨਾ ਬਹਿਕਣ ਦਿੰਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਉੱਚਾ ਸੋਚਦਾ ਏ, ਸੋਚਣ ਲਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਉੱਚਾ ਬੈਠਦਾ ਏ, ਬੈਠਣ ਲਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਆਪਣਾ ਬਣਦਾ ਏ, ਆਪਣਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਕੋਲ ਬੈਠਦਾ ਏ, ਕੋਲ ਬੈਠਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਮੈਨੂੰ ਸੁਣਦਾ ਏ, ਖਾਸ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਕਦਰਾਂ ਕਰਦਾ ਏ, ਕਾਦਰ ਕਰਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਦੁੱਖ ਭਲਾਉਂਦਾ ਏ, ਦਰਦ ਗਵਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲ।
ਖੁਦ ਹੱਸਦਾ ਏ, ਹੱਸਣ ਲਾਉਂਦਾ ਏ,
ਵਾਸਤਾ ਡਾਢੇ ਨਾਲI
08/03/2017
|
